Κοσμογονία.

 Του Νικου Κουνενη  Το χιλιοκουβεντιασμένο τους τελευταίους μήνες «τέλος της μεταπολίτευσης» έχει ήδη συντελεστεί, με τρόπο που κανείς μας δεν θα μπορούσε προ της κρίσης να φανταστεί" ο συγγραφέας Νίκος Κουνενής, εκφράζει τις πρώτες σκέψεις για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr

  Το μαύρο τροϊκανομνημονιακό μέτωπο δεν χάνει απλώς την πολιτική του κυριαρχία: οδηγείται βιαίως και στην απώλεια της ιδεολογικοπολιτικής (και ταυτόχρονα συναισθηματικής) ηγεμονίας, που μέχρι πρότινος εξασφάλιζαν την απρόσκοπτη εναλλαγή των δυο κομμάτων στην εξουσία....
Το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη κλινικά νεκρό, η ΝΔ ψυχορραγεί, και οι εκ δεξιών και εξ αριστερών «πρόθυμοι» (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, Δημ. Συμμαχία κ. ά.) καταρρέουν μπροστά στην πιθανότητα να κληθούν να αναλάβουν κατεπειγόντως το σώσιμο της παρτίδας, μετατρεπόμενοι σε χρόνο μηδέν σε Ιφιγένειες.
Η Αριστερά κατακτά, απ΄ότι μέχρι στιγμής φαίνεται, ποσοστά μεγαλύτερα από το 24,4 της ΕΔΑ, στις εκλογές του 1958. Πρόκειται για πολιτική κοσμογονία τεράστιας ιστορικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Το παραμύθι των «νηφάλιων» υπηρετών της τρόικας, τέλειωσε σήμερα, οι τεκτονικοί σεισμοί που θα ακολουθήσουν δεν θα αργήσουν, αν και οι συντεταγμένες τους δεν μπορεί αυτή τη στιγμή (και σε κατάσταση «εν θερμώ» ανάλυσης), να είναι ευκρινείς.
Ευδιάκριτη, άλλωστε, δεν είναι καν η ικανότητά μας να τις σχεδιάσουμε με τρόπο ριζοσπαστικό και ταυτόχρονα αποτελεσματικό, σε συνθήκες ανοιχτού –πλέον- κοινωνικοπολιτικού πολέμου, κι εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα. Ένα είναι σίγουρο, νομίζω: ο λαός αποφάσισε να ορμήσει στο προσκήνιο και να παραμείνει σε αυτό μέχρι να δικαιωθεί. Το αν θα το πετύχει είναι πρωτίστως δική του υπόθεση, το αν θα το επιβάλλει στην ατζέντα των πολιτικών του εκφραστών- κι αναφέρομαι πάντα στη καθ’ ύλην αρμόδια Αριστερά,ην Αριστερά- επίσης.
   Η ανατριχιαστική εκλογική επίδοση των ροπαλοφόρων λεγεώνων της «Χρυσής Αυγής», αποτελεί, δυστυχώς, την παράπλευρη απώλεια αυτής της νέας πολιτικής πραγματικότητας, δημιουργώντας εύλογους φόβους γι αυτά που θ’ ακολουθήσουν, και γεννώντας φοβικούς συνειρμούς, σχετιζόμενους με τη Δημοκρατία της Βαιμάρης, και τη βαρβαρότητα που την ακολούθησε.

Τους συμμερίζομαι, αλλά θυμάμαι κιόλας ότι η ραγδαία μαζικοποίηση του ΕΑΜ, και η εποποιία της αντίστασης από την οποία συνοδεύτηκε δεν έγιναν αβρόχοις ποσί, αλλά ενάντια (μεταξύ των άλλων) και σε ένα αρκετά μαζικό δωσιλογικό- προδοτικό κίνημα, το οποίο ηττήθηκε στο πεδίο της μάχης, για να νικήσει απροσδόκητα στη συνέχεια, ελέω Βάρκιζας. Το αν θα αφήσουμε να επαναληφθεί κάτι τέτοιο εξαρτάται από μας και μόνο, όχι απ’ αυτούς.

   Οπότε; Οπότε, «Χαιρετίσματα λοιπόν στην Εξουσία. Εγώ, κρατάω την ουσία. (Κι ονειρεύομαι…)»
Νίκος Κουνενής