Του Νίκου Βασιλειάδη Η ανθρώπινη φύση είναι εύπλαστη, ευάλωτη αλλά και μη προβλέψιμη. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να την ελεγξεις είναι ο τρόμος. Η τιμωρία είναι το μοναδικό μέσο συνετισμού και πρέπει να φαντάζει στα μάτια των ανθρώπων αμείλικτη ώστε ο φόβος της και μόνο να μπορεί να καθοδηγεί . Η Ιερά Εξέταση ή ο ηγεμόνας λειτουργούν σαν «προκαταβολή» από τα αιώνια μαρτύρια της κόλασης. Τα βάσανα των ανθρώπων δεν σταματάνε στη γη… Η ψυχή της Δαντικής τριλογίας εχει υλική διάσταση και τα βασανιστήρια συνεχίζονται για μιαν αιωνιότητα....
Κόλαση Καθαρτήριο και Παράδεισος υπάρχουν μέσα μας και το δικό μας έργο είναι μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτή την δουλεία και να αρχίσουμε το ασκητικό,το επίπονο ανέβασμα απο το κτήνος, στο Θεό..
Αυτή ήταν η κοινωνία του Δάντη, μια κοινωνία μεσαιωνική, που βάσισε την κυριαρχία της πάνω στην υλική, ιδεολογική και πνευματική καταστολή όλων των ανθρώπων. Μια κοινωνία ίδια με την σημερινή που έχοντας ξεπεράσει το ανθρώπινο αγκαθι του διαφωτισμού ξαναγύρισε δυναμικότερη και πιο απαιτητική. Δείτε την σαν τη μεγαλύτερη και σκοτεινότερη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. « Άνθρωποι ήμαστε κάποτε, κούτσουρα τώρα έχουμε γίνει». Ο λόγος; «Σαν η φριχτή ψυχή από το σώμα αποχωρισθεί, που απ` αυτό μονάχη της έχει ξεριζωθεί…. Πέφτει μέσα στο δάσος όπου λάχει… κι εκεί φυτρώνει σαν ζιζάνιου σπόρος… όμως καμιά ψυχή το πρωτινό το σώμα της δε θα ξαναντυθεί, γιατί δεν είν` σωστό να πάρει κανείς πίσω ότι έχει ξεντυθεί».
Κόλαση Καθαρτήριο και Παράδεισος υπάρχουν μέσα μας και το δικό μας έργο είναι μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτή την δουλεία και να αρχίσουμε το ασκητικό,το επίπονο ανέβασμα απο το κτήνος, στο Θεό..
Αυτή ήταν η κοινωνία του Δάντη, μια κοινωνία μεσαιωνική, που βάσισε την κυριαρχία της πάνω στην υλική, ιδεολογική και πνευματική καταστολή όλων των ανθρώπων. Μια κοινωνία ίδια με την σημερινή που έχοντας ξεπεράσει το ανθρώπινο αγκαθι του διαφωτισμού ξαναγύρισε δυναμικότερη και πιο απαιτητική. Δείτε την σαν τη μεγαλύτερη και σκοτεινότερη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. « Άνθρωποι ήμαστε κάποτε, κούτσουρα τώρα έχουμε γίνει». Ο λόγος; «Σαν η φριχτή ψυχή από το σώμα αποχωρισθεί, που απ` αυτό μονάχη της έχει ξεριζωθεί…. Πέφτει μέσα στο δάσος όπου λάχει… κι εκεί φυτρώνει σαν ζιζάνιου σπόρος… όμως καμιά ψυχή το πρωτινό το σώμα της δε θα ξαναντυθεί, γιατί δεν είν` σωστό να πάρει κανείς πίσω ότι έχει ξεντυθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου