Στην καρδιά της Αμερικής υπάρχει ένα ανθρώπινο καταφύγιο που το αγκαλιάζουν τρεις οροσειρές, το λικνίζουν κατάφυτες κοιλάδες, πυκνά δάση, και το βρέχουν δύο ωκεανοί. Ορμητικά ποτάμια και πηγές μεταμορφώνουν αυτή τη γη σ΄ένα θαύμα γονιμότητας, που κορυφώνεται στα νότια του Αμαζονίου και κάνει την Κολομβία πολυπόθητο αντικείμενο απληστίας. Και από εκεί ξεκινάει το μαρτύριο ενός λαού: από τη χαρτογράφηση της απληστίας μιας χούφτας ανθρώπων.
Η Κολομβία, παρά το γεγονός ότι μπορεί να παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή στα 48 εκατομμύρια των κατοίκων της, υποφέρει από μια ελίτ που διαιωνίζει την αποικιακή βία, αγκιστρωμένη στην τοπική εξουσία, προσφέροντας τον πλούτο της χώρας στην διακρατική εξουσία, καταδικάζοντας το λαό σε μια αιματηρή ιστορία λεηλασίας....
Έχουμε πια ξεχάσει πόσες γενιές δε γνώρισαν ποτέ μια αχτίδα ειρήνης , ούτε ηγεσία πρόθυμη να επιτρέψει επιτέλους να κατοικήσει σ΄αυτή τη γη η αληθινή δημοκρατία - κι όχι μια μακάβρια παντομίμα της ιεροτελεστίας της κάλπης, χωρίς περιεχόμενο, που χάνει κάθε δημοκρατικό χαρακτηριστικό της, μέσα στην προσπάθεια εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων.
Οι κυβερνώντες, με τη δύναμη της συνεχούς καταστολής, προκειμένου να αποτρέψουν την εξάπλωση του μικροβίου της αξιοπρέπειας, προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να θάψουμε βαθειά στην οδύνη μας ,τις κραυγές της απολιθωμένης ανθρωπιάς μας.
1. Η κοινωνική ενσυναίσθητη κατανόηση, το πρώτο βήμα προς την πραγματική ειρήνη
Αποφασίσαμε να μιλήσουμε για το συναίσθημα του λαού μας στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, γιατί είμαστε πολλοί , και γιατί η κοινωνική ενσυναίσθητη κατανόηση είναι το πρώτο βήμα προς την πραγματική ειρήνη: το συναίσθημα του λαού μας απαιτεί δικαιοσύνη με τη φωνή των εξόριστων , των εξαθλιωμένων, των φτωχών, των περιθωριοποιημένων ,των αγνοουμένων, των φυλακισμένων ,των φιμωμένων, των βασανισμένων, των δολοφονημένων. Και αποφασίσαμε να γίνουμε «εμείς», επίσης, μαζί με τους φυλακισμένους και τους νεκρούς μας: γιατί ακόμη και αν η βία μιας μισαλλόδοξης ελίτ προσπάθησε να σβήσει τις ιδέες και τα όνειρά τους, με τη φυσική τους εξόντωση ή με τον αποκλεισμό τους πίσω από τα μισητά κάγκελα , εμείς κρατάμε μέσα μας ζωντανή τη λαχτάρα τους ,για δικαιοσύνη κι αξιοπρέπεια;
2. Ο τρόμος που δημιουργείται από τους γαιοκτήμονες προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου
Είμαστε 68% των Κολομβιανών που ζούμε σε συνθήκες φτώχειας, οκτώ εκατομμύρια περιπλανώμενοι πένητες στους δρόμους. Πάνω από 5 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί βίαια από τις επίσημες δυνάμεις καταστολής ή τις παραστρατιωτικές ομάδες που συνεργάζονται στενά με το στρατιωτικό καθεστώς. Έχουμε υποστεί τον τρόμο που προκαλούν οι πλούσιοι γαιοκτήμονες που εξυπηρετούν το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο, σε βάρος των όρων της επιβίωσης και της αξιοπρέπειάς μας ,σε βάρος της επισιτιστικής κυριαρχίας και της ειρήνης. Οι σφαγές,οι βομβιστικές επιθέσεις, οι ψεκασμοί και η δηλητηρίαση του εδάφους και των υδάτινων πόρων ,προκαλούν τα πένθιμα βήματα της αναγκαστικής έξωσής μας . Εμείς οι αγρότες,οι απόγονοι των αφρικανών, οι αυτόχθονες που προσπαθήσαμε να ζήσουμε στη γη των προγόνων μας, έχουμε εξοριστεί.
Μας πνίγει η οδύνη, γιατί το όριο ανοχής στα βάσανα έχει πια ξεπεραστεί. Όταν διαμαρτυρόμαστε μας εξοντώνουν , ή παίρνουμε το δρόμο της εξορίας και της σιωπής που επιβάλλει η κρατική τρομοκρατία.
3. Να υπάρξει διάστημα ανοχής για τη διατύπωση των κοινωνικών διεκδικήσεων, ώστε να μιλήσουμε για την ειρήνη
Είμαστε οκτώ χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι ,των οποίων όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Οκτώ χιλιάδες που φωνάζουμε εν μέσω της αδιαφορίας μια ς φιμωμένης κοινωνίας που οδηγείται στην αποξένωση. Οκτώ χιλιάδες άνθρωποι που κραυγάζουμε κάτω από αποτρόπαια βασανιστήρια ότι η αξιοπρέπεια δεν ξεριζώνεται όπως ξεριζώνονται τα νύχια , ότι τα κάγκελα δεν εμποδίζουν τα όνειρα. Το σωφρονιστικό σύστημα που καταγγέλλουμε σαν πεδίο εξόντωσης των κοινωνικών διεκδικήσεων , φτάνει στο σημείο να μας στερεί την υγειονομική περίθαλψη ,ως μια μορφή βασανιστηρίου, οδηγώντας μας στο θάνατο. Η κοινωνική οργάνωση, η κριτική σκέψη, η μελέτη της ιστορίας και της κολομβιανής κοινωνίας, έχουν απαγορευθεί, στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους συνδικαλιστές, τους διανοούμενους κριτικούς , τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με το περιβάλλον , τους περιβαλλοντολόγους, τους τοπικούς παράγοντες της κοινωνίας και τους αγρότες :όλοι θεωρούμαστε εγκληματίες και «τρομοκράτες».
Είμαστε υπέρμαχοι της ειρήνης, που μας φιμώνουν γιατί δεν δεχόμαστε ότι δεκάδες χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Κολομβία από υποσιτισμό, έλλειψη πόσιμου νερού και ιάσιμες ασθένειες. Επειδή διεκδικούμε δωρεάν παιδεία που θα αποσκοπεί στην εθνική κυριαρχία, Επειδή υποστηρίζουμε ότι η υγεία είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα, επειδή υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια στην λεηλασία των φυσικών πόρων μας. Το κράτος διεξάγει ένα πόλεμο ενάντια στη σκέψη και την ενσυναίσθητη κατανόηση : οι επίσημες δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικές οργανώσεις μας δολοφονούν, ακόμη και αν δεν είμαστε οπλισμένοι. Αμέτρητες φωνές βρίσκονται θαμμένες σε μαζικούς τάφους, πολλές άλλες είναι διάσπαρτες στο χώμα μέσα σε λίμνες αίματος που αφήνουν πίσω τους οι έμμισθοι δολοφόνοι, στην προσπάθεια τους να εξαλείψουν κάθε φωνής αντίστασης .
4. Ο ανομολόγητος πόλεμος: ο βρώμικος πόλεμος
Εμείς, οι πολίτες αποδεκατιζόμαστε από το βρώμικο πόλεμο: η κρατική τρομοκρατία είναι κι αυτή μέρος του πολέμου, κάτι που ποτέ δεν ειπώθηκε με το όνομά του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ωστόσο αποτελεί τον πιο ορμητικό χείμαρρο σ΄αυτό το λουτρό αίματος. Το κλειδί για την ειρήνη είναι να απαιτήσουμε από το κράτος , να δώσει τέλος στην πρακτική της εξόντωσης της πολιτικής συμμετοχής των πολιτών , διότι, όταν αυτή η πολιτική συμμετοχή παραμένει συστηματικά στο περιθώριο, τα μέσα των κοινωνικών διεκδικήσεων γίνονται ένοπλα.
Δεν είμαστε «η αρχαιότερη δημοκρατία στη Λατινική Αμερική", γιατί δεν την γνωρίσαμε. Μας αναγκάζουν να σιωπούμε ,για να είμαστε συνένοχοι στη ματωμένη "Ασφάλεια", που είναι απαραίτητη στις πολυεθνικές για να λεηλατούν, χωρίς να χρειάζεται να ακούν τα δίκαια λαϊκά αιτήματα. Μία «ασφάλεια» που παραβιάζει την επισιτιστική κυριαρχία, για την πλειοψηφία του λαού.
5. Ο Αμερικάνικος παρεμβατισμός ενισχύει τον πόλεμο και αποτελεί περιφερειακό κίνδυνο
Τα ίδια συμφέροντα ,που έκαναν βορά των κανονιών ένα μέρος των εξαθλιωμένων της Κολομβίας, για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών και την μειονότητα των Κρεολών, επιτρέπουν την εγκατάσταση της ιμπεριαλιστικής απειλής ενάντια στους αδελφούς μας, στην περιοχή. Μας έχουν καταδικάσει να παραιτηθούμε, από την εθνική κυριαρχία που κληρονομήσαμε, με τις απελευθερωτικές εκστρατείες του 19ου αιώνα, και γινόμαστε μάρτυρες της εγκατάστασης των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, οι οποίες επιβάλλουν δόγματα, που ποδοπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και χρησιμοποιούν το εμπόριο των ναρκωτικών, σαν ένα επιπλέον εργαλείο κυριαρχίας. Οι Αμερικανοί απολαμβάνουν πλήρη ατιμωρησία για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν στην Κολομβία, σύμφωνα με την ασυλία που τους παρέχεται από το κράτος της Κολομβίας. Η αμερικάνικη παρέμβαση δικαιολογείται με το πρόσχημα του "πολέμου κατά των ναρκωτικών", όταν στην πραγματικότητα ενισχύει το δικό τους κορβανά όσο και της κυβέρνησης και τις δομές του λαθρεμπορίου , ενώ παράλληλα ποινικοποιεί την καλλιέργεια των φύλλων της κόκας από τους αγρότες γνωρίζοντας καλά ότι αυτό δεν είναι κοκαΐνη.
6. H ειρήνη δεν είναι ο ακραίος εξευτελισμός του αντιπάλου
Είναι οι ίδιοι, οι κυβερνώντες, που ενέχονται στην παρουσίαση των ακρωτηριασμένων χεριών, καγχάζοντας με χαρά δίπλα στα πτώματα, που θέλουν να μας μετατρέψουν σε χειροκροτητές της εξόντωσης. Είναι οι ίδιοι κυβερνώντες, που αποτιμούν σε χρήμα τις ζωές μας ,προκαλώντας τα επονομαζόμενα «ψευδώς θετικά αποτελέσματα ", που δεν είναι τίποτα περισσότερο από δολοφονίες του άμαχου πληθυσμού ,που χρησιμοποιούνται για να οργανώσουν στρατιωτικής παραγωγής προγράμματα για τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι ιδιαίτερα χρήσιμα, στον ψυχολογικό πόλεμο: χρησιμοποιώντας τα πτώματα με νεκροφιλική επιδειξιομανία και παρουσιάζοντάς τα σε μαύρες σακούλες, σαν ένα κομμάτι κρέας, επιδιώκεται η κάμψη της αντίδρασης του αντιπάλου. Εμείς διακηρύσσουμε πως οι Κολομβιανοί, άνδρες και γυναίκες δεν είναι κομμάτια κρέατος, και απορρίπτουμε τη στρατηγική της κρατικής τρομοκρατίας που αρρωσταίνει το σύνολο της κοινωνίας, με τον ηθικό εξευτελισμό της.
Υψώνουμε μια κραυγή για ειρήνη, με κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό : μια ειρήνη που θα γεννηθεί με το διάλογο.
7. Πολιτική διαπραγμάτευση, διαρθρωτικές αλλαγές, αμφισβήτηση του οικονομικού μοντέλου
Η πολιτική λύση είναι η κραυγή του λαού της Κολομβίας. Ζητάμε την εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών που θα εξαλείψουν τις συνθήκες εξαθλίωσης , την ανισότητα και τον αποκλεισμό, που έχει οδηγήσει σε πολλαπλές μορφές αντίστασης. Είναι επείγουσα ανάγκη, να γίνει μια πραγματική αγροτική μεταρρύθμιση και να σταματήσει η κρατική πρακτική που επιδιώκει την εξόντωση της αντιπολίτευσης. Είναι αναγκαία η διάλυση των παραστρατιωτικών ομάδων,η διακοπή των παραχωρήσεων και το ξεπούλημα της χώρας στις πολυεθνικές (40% της χώρας, απαιτείται τώρα από τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης), για να μπει τέρμα στην υποταγή στην αμερικάνικη μπότα .Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε το μοντέλο ανάπτυξης της κολομβιανής κοινωνίας: Μία εξαρτώμενη οικονομία, η οποία γίνεται αντιληπτή ως αποθήκη πόρων, χωρίς ενδογενή ανάπτυξη, αποτελεί τη ρίζα του πολέμου.
Δεν πρόκειται για επιφανειακή διαπραγμάτευση, ούτε για διαπραγμάτευση με σκοπό την «επανένταξη» των εξεγερμένων. Το μόνο πράγμα που θα πετύχαινε θα ήταν να επανενταχθούν χιλιάδες γυναίκες και άνδρες στον εφιάλτη της πείνας, που μεγαλώνει καθημερινά στις φτωχογειτονιές των πόλεων. Ούτε θέλουμε να διαπραγματευθούμε μια «επανένταξη» που θα τεκμηριώνει ότι μετά από χιλιάδες «επανεντάξεις» θα υποστούμε ξανά μια εξόντωση ,επειδή είμαστε άοπλοι, όπως έχει συμβεί πάνω από μία φορά στην ιστορία της Κολομβίας. Κάνουμε έκκληση στο όνομα της κοινωνικής και ιστορικής ευθύνης: δεν θα ανεχτούμε άλλη μια μαζική γενοκτονία, ούτε μπορούμε να παριστάνουμε ότι ο στερημένος αγρότης, θα αποδεχτεί σαν αναγκαίο κακό την ταπείνωση.
8. Επαναπροσδιορισμός των αντίπαλων μερών, με ένα ολοκληρωμένο προγραμματικό όραμα, που θα οδηγήσει στην ειρήνη
Η ειρήνη δεν είναι μόνο μια συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών, διότι τα μέρη αυτής της σύγκρουσης υπερβαίνουν τον συγκεκριμένο στενό ορισμό τους, του οποίου ο μοναδικός σκοπός είναι να αφαιρέσει ουσιαστικά τον κοινωνικό και οικονομικό χαρακτήρα αυτής της σύγκρουσης : Είμαστε εμείς και στις δύο πλευρές, είμαστε όλοι Κολομβιανοί. Επιπλέον, θεωρούμε ότι μέρος της διαμάχης αποτελούν οι πολυεθνικές εταιρείες που επωφελούνται από την εκμετάλλευση, προκαλώντας σφαγές και εκτοπίζοντας πληθυσμούς. Οι ΗΠΑ εμπλέκονται διαρκώς στις υποθέσεις μας. Ένα από τα γενεσιουργά αίτια του προβλήματος είναι το γιγαντιαίο εμπόριο μεταξύ του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος και της κυβέρνησης της Κολομβίας: η αγορά των καταστροφικών μηχανών που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο ταμείο, και το αυξανόμενο εξωτερικό χρέος, έχουν επιβληθεί παράνομα στο λαό της Κολομβίας.
9. Για την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, μέχρι την τελευταία σταγόνα των ονείρων μας
Δεν πιστεύουμε σε συμφωνίες που βασίζονται αποκλειστικά στην παράδοση των όπλων, διότι αυτό που θα στήριζε μια πραγματική ειρήνη στην Κολομβία θα ήταν να απαρνηθούν ,τα αρπακτικά ,την απληστία τους, να σταματήσουν τη λεηλασία των πόρων της Κολομβίας η οποία οδηγεί στην εκμετάλλευση και η γενοκτονία του λαού της.
Για την επίτευξη της ειρήνης, θα πρέπει, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες ,οι πολυεθνικές εταιρείες και οι στρατιωτικές αρχές, να απενεργοποιήσουν τις παρακρατικές ομάδες , και να τελειώσουν μια για πάντα ,τα προσχήματα περί δικαιοδοσίας των στρατιωτικών ποινικών δικαστηρίων και άλλα τέτοια κόλπα ,που συνηθίζονται από το στυγνό μηχανισμό ατιμωρησίας που διαιωνίζει τη φρίκη. Οι στρατιωτικές δαπάνες είναι τεράστιες: πάνω από 12.000 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Για να επιτευχθεί η ειρήνη ,ζητάμε το ποσό αυτό να διατεθεί στην υγεία, την εκπαίδευση, τη στέγαση, την ενδογενή ανάπτυξη.
Θέλουμε να συμμετέχουμε σε ένα ευρύ πολιτικό διάλογο και στην κοινωνική οικοδόμηση χωρίς να δολοφονούμαστε. Θέλουμε να σταματήσει ο αφανισμός της κοινωνικής διαμαρτυρίας, να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι και να μπει ένα τέλος στις βίαιες εξαφανίσεις… Αυτά είναι μερικά βήματα.
Πρόθεσή μας είναι να προσεγγίσουμε το όνειρο ενός λαού που ,υπό την απειλή της τρομοκρατίας , άργησε να γεννηθεί. Απευθύνουμε έκκληση στη διεθνή κοινή γνώμη να δείξει αλληλεγγύη προς τον κολομβιανό λαό, και να συμμετέχει στη διαδικασία της πολιτικής διαπραγμάτευσης των κοινωνικών και των ένοπλων συγκρούσεων. Καταλαβαίνουμε ότι η σύγκρουση είναι πρώτα απ’ όλα κοινωνική, και γίνεται ένοπλη λόγω της πολιτικής αδιαλλαξίας της κυβέρνησης και επειδή η κύρια αιτία για τη διάρκεια του πολέμου στην Κολομβία είναι η ενίσχυση που οι ΗΠΑ παρέχουν στον κρατικό μηχανισμό.
Στην καρδιά της Αμερικής, κάτω από τον ήχο των τυμπάνων, των φλάουτων και των ακορντεόν, η ψυχή ενός λαού χορεύει, καλλιεργώντας στο έγχρωμο δέρμα του χιλιετίες ιστορίας, φυλάσσοντας τις κρυμμένες σοφίες που ψιθυρίζουν τα δάση. Ένας λαός θρηνεί πάνω από τους τάφους ,που είναι σκορπισμένοι στα σιωπηλά πλάτη της χώρας του. Η καρδιά της Κολομβίας χτυπά στο ρυθμό μιας γεωγραφίας γεμάτης από μουσικούς καταρράκτες , μέσα σε χιλιάδες αποχρώσεις του πράσινου , είναι απόκρημνη, απλώνεται και κρύβεται στα δάση της, βυθίζεται στην άβυσσο του ωκεανού. Τίποτα σε αυτήν δεν είναι φειδωλό, είναι όλα σε αφθονία. Ο λαός της απαιτεί να ζήσει με αξιοπρέπεια σε αυτό τον παράδεισο, που μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι κατάλληλος : " για την ειρήνη , ως την τελευταία σταγόνα των ονείρων μας!"
Φεβρουάριος 2012, για την ουσιαστική ενσυναίσθητη κατανόηση, η ομάδα συνεργατών της La Pluma Sierra Maestra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου