Κατ' αρχήν όλο αυτό, μοιάζει με παρωδία! Δεν λέγεται γιορτή, λέγεται παράνοια, παραλογισμός, παραίσθηση. Γιορτή πάντως δεν είναι. Γιορτή, σύμφωνα με το λεξικό της κοινής νεοελληνικής γλώσσας (Τριανταφυλλίδη) είναι "το σύνολο από χαρούμενες εκδηλώσεις, τελετές ή πανηγυρισμούς που έχουν χαρακτήρα αναμνηστικό για κάποιο σπουδαίο, δημόσιο ή ιδιωτικό γεγονός, ή που γίνονται με την ευκαιρία κάποιου γεγονότος."....
Τι απ' όλα αυτά θα ισχύσει την Κυριακή 25 Μαρτίου; Χαρούμενες εκδηλώσεις δεν θα υπάρχουν, ούτε κατά διάνοια. Το αντίθετο προβλέπεται! Πανηγυρισμούς δεν θα έχει, εκτός αν τα γιουχαΐσματα θεωρούνται πανηγυρισμοί. Τελετές δύσκολα να γίνουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Οπότε τι μένει; Ο αναμνηστικός χαρακτήρας ενός γεγονότος, που λογικά θα θέλουμε να το ξεχάσουμε στην επόμενη στιγμή! Είναι από τις λίγες φορές που το ενδιαφέρον του κόσμου δεν αφορά τη γιορτή, αλλά τα προεόρτια και τα μεθεόρτια, ενώ τα κανάλια έχουν ήδη προεξοφλήσει υψηλές τηλεθεάσεις για το γεγονός. Η απευθείας μετάδοση της παρέλασης, από την ΕΤ1 στις 11.25 το πρωί της Κυριακής, θα κτυπήσει κόκκινο.
Προκαλεί λύπη όλο αυτό το αρρωστημένο και θλιβερό σκηνικό. Είναι σύμπτωμα μια χώρας που βρίσκεται σε διαδικασία σταδιακής αποσύνθεσης! Είναι όμως και σύμπτωμα μια κοινωνίας που υποφέρει και νιώθει βαθιά πληγωμένη! Πέρα από τους κομματικούς σχηματισμούς των άκρων, δεξιάς και αριστεράς, που έχουν ήδη διατάξει τις δυνάμεις τους και έχουν οργανώσει τον τρόπο που θα προκαλέσουν τα επεισόδια, υπάρχει και ο απλός λαός που θα θελήσει αυθόρμητα να διαμαρτυρηθεί.
Άνθρωποι χωρίς κομματική ομπρέλα, που ψάχνουν τρόπο να εκφράσουν την απόγνωση, την οργή, τη θλίψη και την αγανάκτηση τους. Που θέλουν να ακουστεί έστω και έτσι η φωνή τους! Ίσως να το κάνουν θα πείτε, με λάθος τρόπο, σε λάθος ώρα, καθώς η γιορτή είναι ιερή. Αλλά τέτοιες ώρες, σε αυτές τις συνθήκες, ποιος δικαιούται να βάλει τα όρια και να ορίσει τις διαχωριστικές γραμμές;
Τι να πει σε ανθρώπους που βρέθηκαν χωρίς δουλειά, που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, που η τράπεζα απειλεί να τους πάρει το σπίτι, που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν να ζουν στην ανέχεια; Θα έχουν απέναντί τους, επάνω στην εξέδρα των “επισήμων”, εκπρόσωπους ενός συστήματος που παραμένει αλώβητο και ατιμώρητο!
Γράφαμε παλιότερα, πως τα επεισόδια αυτού του τύπου είναι σαν τα φυσικά φαινόμενα! Δεν τα επιλέγουμε, ούτε μπορούμε να ηθικολογούμε για το αν θα βρέξει ή όχι. Απλώς συμβαίνουν, παρά τη θέλησή μας. Όπως όταν στον ουρανό μαζεύονται γκρίζα σύννεφα ξεσπάει καταιγίδα, έτσι και στην κοινωνία όταν μαζεύεται μεγάλη οργή ξεσπάει αντίδραση. Καλώς ή κακώς, όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν! Αδιανόητο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου