Ιράν όπως Ιράκ και ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου

Αριστερά και πολιτική      Από την ειδησεογραφία είναι φανερό ότι επιταχύνεται η εφαρμογή των σχεδίων επίθεσης κατά του Ιράν. Συνεχείς είναι οι αναφορές στο στυλ της «μεγάλης απειλής για τη Δύση» που προέρχεται δήθεν από τα όπλα και τα πυρηνικά της χώρας αυτής. Είναι αντίγραφο, με μικρές παραλλαγές, ίδιων σχεδίων που εφαρμόστηκαν στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη. Παντού η Δύση «απειλούνταν» και σταδιακά η.. υπεράσπισή της με όπλα γινόταν μονόδρομος!


Μπορεί ο καθένας να έχει όποια αντίληψη θέλει για το καθεστώς του Ιράν, η επίθεση του ιμπεριαλισμού εναντίον του όμως δεν ηθικοποιείται με τίποτα. Άλλωστε στην πραγματικότητα δεν θα επιτεθούν ακριβώς στο καθεστώς αλλά στον λαό. Αντιδραστικά καθεστώτα πολύ χειρότερα, όπως π.χ. της Σ. Αραβίας, όταν είναι φίλοι τους δεν τους προκαλούν καμιά ηθική τάση να τα ανατρέψουν πολύ δε περισσότερο να κάνουν πόλεμο. Αντίθετα τα στηρίζουν......

Φυσικά ο στόχος δεν είναι τα πυρηνικά του Ιράν όπως δεν ήταν τα χημικά του Ιράκ. Ο στόχος είναι τα πετρέλαια. Ακόμη και αν αύριο αναλάβει μια άλλη κυβέρνηση, με κανονική κοσμική αστική δημοκρατία, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παραιτηθούν από τον στόχο αυτόν. Θα ζητήσουν απλούστατα το «άνοιγμα» της άντλησης πετρελαίου (τύπου μπάτε αλέστε) και την παράδοσή του στις εταιρείες τους αλλιώς καμία δημοκρατία δεν τους ενδιαφέρει! Αν δεν ικανοποιήσει αυτή την απαίτηση ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος.


Αυτό θα είναι το κριτήριο, το είδαμε καλά και στη Λιβύη που δεν τους έφτανε ότι τους έδωσε γη και ύδωρ ο ξεπουλημένος σε αυτούς Καντάφι, τα ήθελαν όλα τζάμπα και χωρίς Ρώσους και Κινέζους ανταγωνιστές!


Το ζήτημα είναι λοιπόν αν θα πάρουν τζάμπα τα πετρέλαια και όχι η δημοκρατία ή τα όπλα του Ιράν. Το ζήτημα είναι ποια ιμπεριαλιστική δύναμη θα τα ελέγξει και θα εκβιάσει τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ή θα παρεμποδίσει την δική τους ανάπτυξη με το μονοπώλιο της ενέργειας στα χέρια της. Με άλλα λόγια αυτό λέγεται ιμπεριαλιστική σύγκρουση για την αναδιανομή του παγκόσμιο πλούτου. Σημειώνουμε ότι το πετρέλαιο του Ιράν το διαχειρίζεται όλο το κράτος και αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τζάμπα ληστεία του από τους ιμπεριαλιστές και τις εταιρείες τους…


Μέχρι στιγμής από τις περιπτώσεις του Καυκάσου, κάποιων κεντροασιατικών κρατών της πρώην ΕΣΣΔ, του Ιράκ, της Λιβύης και των ενεργειακών δρόμων της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, της Ελλάδας και της Τουρκίας (προσεχώς και στη Συρία) βγαίνει κερδισμένος ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός και χαμένοι ο Ρωσικός και ο Κινέζικός.


Η διαφορά από άλλες εποχές είναι ότι οι στρατιωτικοπολιτικές νίκες των Αμερικανών και των «προθύμων» συμμάχων τους γίνονται σε συνθήκες αυξανόμενη μείωσης της παγκόσμιας οικονομικής τους δύναμης. Αυτό δεν φαίνεται να αντισταθμίζεται από τη ληστεία που κάνουν στα κράτη που επιτέθηκαν και η κρίση βαθαίνει. Έτσι, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν σε μια μεγάλη αντίφαση μεταξύ δύναμης και επιρροής δηλαδή πραγματικής οικονομικής δύναμης και δυνατότητας παγκόσμιας κυριαρχίας. Τα παγκόσμια στρατηγικά πλεονεκτήματα θα αντιφάσκουν κραυγαλέα με τη πραγματική οικονομική τους δύναμη. Και αυτό δεν θα το ανέχονται για πολύ οι άλλοι ανερχόμενοι ιμπεριαλισμοί δεδομένου ότι αργά ή γρήγορα η οικονομία καθορίζει την παγκόσμια επιρροή.


Αυτό το ξέρουν καλά οι Αμερικανοί και κάνουν ότι μπορούν για να ελέγξουν και υπονομεύσουν την ανάπτυξη των άλλων με ενέργειες μεταξύ των οποίων είναι ο έλεγχος των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων. Αυτό που τους δυσκολεύει φυσικά, είναι τα τεράστια αποθέματα της Σιβηρίας και μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να τα δουν να περνάνε στα χέρια τους μετά την οικονομική και στρατιωτικοπολιτική ανασύνταξη της Ρωσίας και τα σύμφωνα της Σαγκάης.


Τέτοιες ιμπεριαλιστικές αντιφάσεις δύσκολα λύνονται χωρίς καταστροφικές συγκρούσεις. Κανένας ιμπεριαλιστής δεν παραδέχεται ότι πρέπει να χάσει παγκοσμίως κάτι από τον στρατηγικό του έλεγχο γιατί αδυνάτισε οικονομικά και φυσικά με την απώλεια αυτή να δεχτεί να αδυνατίσει ακόμη περισσότερο. Όλοι οι ιμπεριαλιστές θεωρούν ότι δικαιούνται να κυριαρχούν και να ληστεύουν τον πλανήτη και τους λαούς χωρίς αντίπαλο! Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στο τέρμα του περιέχει την απόλυτη σύγκρουση σε όλες τις καταστροφικές μορφές και φυσικά στον πόλεμο..

Τι θα γίνει στο Ιράν; Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Οι ιμπεριαλιστές θα μετράνε κάθε μέρα τις δυνάμεις και τα κόστη και αναλόγως θα προωθούν τα σχέδια. Έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια ακόμη στο σίριαλ της Αμερικανικής επίθεσης.

Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι οι ιμπεριαλιστές είναι αδύνατο να διδαχτούν από την ιστορία. Είναι η φύση τους αυτή. Έτσι είναι ικανοί να σύρουν ξανά ένα λαό σε πόλεμο έστω με τον κίνδυνο να πάθουν τεράστιες ζημίες όπως ήδη το παθαίνουν όπου πηγαίνουν. Δεν διδάχτηκαν ότι οι λαοί δεν νικιούνται πραγματικά και αργά ή γρήγορα θα πουν τον δικό τους λόγο. Και για τον Ιρανικό λαό αυτό είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο.