Μοναξιά

Μοναξιά σ' αυτή τη χώρα

βαδίζει τους δρόμους σκυθρωπή

ανάμεσα σ' ανέμους και θερισμούς

μοναξιά σ' αυτό το σώμα

στην έρημη άδεια σάλα του

εισβάλει επισκέπτης πρόσκαιρος

μάσκα με χίλιες όψεις 

ακουμπισμένη στο διφορούμενο και στη φυγή

αδυνατίζω την όραση του νου

οι πτώσεις γίνονται κραυγές

γλιστρούν στο έσω μου κουφάρι

κραυγές από το δέρμα αφαιρώ

απ' τα κουρέλια τους το σώμα μου γυμνώνω

την αλήθεια τώρα δεν αναζητώ

μήτε και τη συγνώμη

αυτοεξορίζομαι από το παρελθόν

τη ζωή μου αποσπώ απ' ότι τη διαλύεται

μοναξιά  σ' αυτή τη χώρα....

εσυ;

τι μάσκα  φοράς;

βάζεις σημάδι  ψυχές;

λεηλατείς καθάριες μοναξιές;

αναπλάθεις όνειρα ακόμα;               βικυ δερμανη           ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ