της Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου Εχθές το βράδυ είδα ένα όνειρο. Ήμουν λέει με τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά και περίμενε ουρές ο κόσμος να υπογράψει μια συμφωνία μαζί τους. Όποιος δεν υπέγραφε χανόταν, εξαφανίζονταν, εξαϋλώνονταν. Εκεί και εγώ, καταϊδρωμένη με το στυλό στο χέρι, ερωτώ τους δύο, «αν δεν υπογράψω τι θα γίνει;». «Αν δεν υπογράψεις θα χαθούμε όλοι» μου είπαν. Με τρεμάμενο χέρι υπέγραψα και εγώ. «Γιατί υπέγραψα;» ερωτώ ξανά τους δύο. «Για να σώσεις την Ελλάδα».
Σώζουμε άραγε την Ελλάδα αυτές τις μέρες; Μόνο η ιστορία θα το δείξει. Οι πολιτικοί μας έφεραν σε αδιέξοδο. Μας εκβίασαν. Τώρα κοιτάζουμε με ελπίδα έναν τεχνοκράτη. Ποιος ξέρει ίσως αυτός να είναι η λύση; Ίσως το μόνο που χρειάζεται η χώρα μας είναι ένας καλός μάνατζερ. Ίσως να καταφέρουμε να μείνουμε στο ευρώ. Αυτό που αναρωτιέμαι όμως είναι αν τούτες τις κρίσιμες ώρες, αδυνατούμε να δούμε την πραγματική απειλή; Mήπως ο δαίμονας είναι εδώ .....
ανάμεσα μας, βαθιά ριζωμένος μέσα στην κοινωνία; Μήπως ζει μέσα στις ψυχές των πολιτικών οι οποίοι έχουν ποτιστεί τόσο πολύ μέσα στη διαφθορά και τη βρώμα που πλέον την μεταδίδουν στους γύρω τους; Ή μήπως καραδοκεί στις δεκάδες συμφωνίες επενδύσεων που περιμένουν να υπογραφούν, μια από αυτές πιθανότατα ακόμη και ένα amusement park με τους Ολύμπιους Θεούς στον Όλυμπο. Σήμερα κάνεις μας δεν μπορεί να δει πέρα από τη στιγμή. Πέρα από αυτό που αντικρίζει σε αυτόν τον «πίνακα», τον πίνακα μιας Ελλάδας που αργοπεθαίνει.
Η στιγμή μου θυμίζει λίγο την πρόσφατη ανακάλυψη που έγινε μέσα στα σύννεφα ενός φρέσκου που κοσμεί την Βασιλική του Αγίου Φραντσίσκου της Ασσίζης. Φρέσκο το οποίο ζωγραφίστηκε από τον Γκιότο τον 13ο αιώνα. Μετά από τόσα χρόνια, οι αναστηλωτές ανακάλυψαν την φιγούρα του διαβόλου κρυμμένη μέσα στις λεπτομέρειες των σύννεφων. Διέκριναν ξαφνικά μέσα στην απεικόνιση του θανάτου του Αγίου Φραγκίσκου, μια φιγούρα με ένα πονηρό χαμόγελο, σκούρα κέρατα και γαμψή μύτη. Ίσως και εμείς μετά από χρόνια να μπορούμε να παρατηρήσουμε ξανά αυτόν τον πίνακα της Ελλάδας και να ανακαλύψουμε ότι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή δεν είναι η έξοδος μας από το ευρώ, δεν είναι η γελοιοποίηση της Ελλάδας στον κόσμο, δεν είναι καν οι «ταλαντούχοι» πολιτικοί, οι αρχηγοί των κομμάτων, που μας οδήγησαν στον ολισθηρό αυτό δρόμο, αλλά ένας διάβολος που κρύβεται βαθιά μέσα στα σύννεφα και δεν μπορούμε ακόμη ούτε να τον δούμε.
Σώζουμε άραγε την Ελλάδα αυτές τις μέρες; Μόνο η ιστορία θα το δείξει. Οι πολιτικοί μας έφεραν σε αδιέξοδο. Μας εκβίασαν. Τώρα κοιτάζουμε με ελπίδα έναν τεχνοκράτη. Ποιος ξέρει ίσως αυτός να είναι η λύση; Ίσως το μόνο που χρειάζεται η χώρα μας είναι ένας καλός μάνατζερ. Ίσως να καταφέρουμε να μείνουμε στο ευρώ. Αυτό που αναρωτιέμαι όμως είναι αν τούτες τις κρίσιμες ώρες, αδυνατούμε να δούμε την πραγματική απειλή; Mήπως ο δαίμονας είναι εδώ .....
ανάμεσα μας, βαθιά ριζωμένος μέσα στην κοινωνία; Μήπως ζει μέσα στις ψυχές των πολιτικών οι οποίοι έχουν ποτιστεί τόσο πολύ μέσα στη διαφθορά και τη βρώμα που πλέον την μεταδίδουν στους γύρω τους; Ή μήπως καραδοκεί στις δεκάδες συμφωνίες επενδύσεων που περιμένουν να υπογραφούν, μια από αυτές πιθανότατα ακόμη και ένα amusement park με τους Ολύμπιους Θεούς στον Όλυμπο. Σήμερα κάνεις μας δεν μπορεί να δει πέρα από τη στιγμή. Πέρα από αυτό που αντικρίζει σε αυτόν τον «πίνακα», τον πίνακα μιας Ελλάδας που αργοπεθαίνει.
Η στιγμή μου θυμίζει λίγο την πρόσφατη ανακάλυψη που έγινε μέσα στα σύννεφα ενός φρέσκου που κοσμεί την Βασιλική του Αγίου Φραντσίσκου της Ασσίζης. Φρέσκο το οποίο ζωγραφίστηκε από τον Γκιότο τον 13ο αιώνα. Μετά από τόσα χρόνια, οι αναστηλωτές ανακάλυψαν την φιγούρα του διαβόλου κρυμμένη μέσα στις λεπτομέρειες των σύννεφων. Διέκριναν ξαφνικά μέσα στην απεικόνιση του θανάτου του Αγίου Φραγκίσκου, μια φιγούρα με ένα πονηρό χαμόγελο, σκούρα κέρατα και γαμψή μύτη. Ίσως και εμείς μετά από χρόνια να μπορούμε να παρατηρήσουμε ξανά αυτόν τον πίνακα της Ελλάδας και να ανακαλύψουμε ότι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή δεν είναι η έξοδος μας από το ευρώ, δεν είναι η γελοιοποίηση της Ελλάδας στον κόσμο, δεν είναι καν οι «ταλαντούχοι» πολιτικοί, οι αρχηγοί των κομμάτων, που μας οδήγησαν στον ολισθηρό αυτό δρόμο, αλλά ένας διάβολος που κρύβεται βαθιά μέσα στα σύννεφα και δεν μπορούμε ακόμη ούτε να τον δούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου