Tης Mαριαννας Tζιαντζη
Eνα δωδεκάχρονο αγόρι, που ζει σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό της Θεσσαλίας, περπατά αρκετές εκατοντάδες μέτρα, μόνο και μόνο για να βρεθεί σε μια ερημιά απέναντι σε μια αγριοκερασιά. Δεκαετία του ’60, φθινόπωρο, το δέντρο έχει χάσει τα φύλλα του και το αγόρι επαναλαμβάνει αρκετές φορές αυτή τη διαδρομή, τραβώντας, τελικά, την προσοχή ενός γερο-τσοπάνου, που τον ρωτά τι κοιτάζει με τόση επιμονή.
«Τα κλαριά», απαντά το παιδί, «τα κλαριά. Το ένα δείχνει τα Γιάννινα, το άλλο τη Λάρισα, εκείνο τη Θεσσαλονίκη, αυτό δω την Αθήνα. Κι εγώ κάποτε θα πάω σ’ όλα αυτά τα μέρη».
«Α, μα εσύ το πας μακριά το πράμα», σχολιάζει ο γέροντας.
Πολύ μακριά πάει το πράμα ένας δεκαεπτάχρονος στη νότια Κίνα, ο οποίος πουλάει το ένα του νεφρό για να δώσει νόημα στη ζωή του, για να αγοράσει το iPad 2....
Αφού έχει διατυμπανίσει στον διαδικτυακό ντουνιά τον καημό του επειδή δεν μπορεί να αποκτήσει αυτή τη συσκευή, κάποιος τον προσεγγίζει και του προτείνει να θυσιάσει το ένα του νεφρό και να κερδίσει 20.000 γιουάν (περίπου 2.100 ευρώ). Το αγόρι δέχεται, ταξιδεύει σε μια γειτονική επαρχία και η αφαίρεση του νεφρού πραγματοποιείται σε ένα κανονικό νοσοκομείο. Ακολουθούν η αγορά του iPad 2 και ενός λάπτοπ και η επιστροφή στο σπίτι. Ταλαιπωρημένο από την επέμβαση, το παιδί πέφτει στο κρεβάτι, η μάνα απορεί για τα καινούργια αποκτήματα του γιου της, εκείνος της τα λέει όλα, εκείνη.......καταγγέλλει το γεγονός στην αστυνομία, όμως η έρευνα δεν οδηγεί πουθενά. Ο διαδικτυακός μεσάζων έχει εξαφανιστεί, ενώ το νοσοκομείο δηλώνει άγνοια καθώς είχε νοικιάσει την κλινική σε έναν επιχειρηματία από το Φίτζι.
Αφού έχει διατυμπανίσει στον διαδικτυακό ντουνιά τον καημό του επειδή δεν μπορεί να αποκτήσει αυτή τη συσκευή, κάποιος τον προσεγγίζει και του προτείνει να θυσιάσει το ένα του νεφρό και να κερδίσει 20.000 γιουάν (περίπου 2.100 ευρώ). Το αγόρι δέχεται, ταξιδεύει σε μια γειτονική επαρχία και η αφαίρεση του νεφρού πραγματοποιείται σε ένα κανονικό νοσοκομείο. Ακολουθούν η αγορά του iPad 2 και ενός λάπτοπ και η επιστροφή στο σπίτι. Ταλαιπωρημένο από την επέμβαση, το παιδί πέφτει στο κρεβάτι, η μάνα απορεί για τα καινούργια αποκτήματα του γιου της, εκείνος της τα λέει όλα, εκείνη.......καταγγέλλει το γεγονός στην αστυνομία, όμως η έρευνα δεν οδηγεί πουθενά. Ο διαδικτυακός μεσάζων έχει εξαφανιστεί, ενώ το νοσοκομείο δηλώνει άγνοια καθώς είχε νοικιάσει την κλινική σε έναν επιχειρηματία από το Φίτζι.
Η πρώτη σκέψη είναι ότι πρόκειται είτε για είδηση «μαϊμού», που τη διέδωσε κάποιος παράφρων τεχνοφοβικός, είτε για μια τερατώδη γκρίζα, κρυφή διαφήμιση της Apple. Ωστόσο, η είδηση δημοσιεύθηκε σε ασιατικά μέσα ενημέρωσης, μεταδόθηκε και από πολλά δυτικά και δεν έχει μέχρι στιγμής διαψευστεί.
Δύο έφηβοι, που τους χωρίζουν δύο ήπειροι και μισός αιώνας. Ο πρώτος ονειρεύεται να μάθει γράμματα και να γνωρίσει τον κόσμο, ταξιδεύει με τα φτερά της φαντασίας. Ο δεύτερος δίνει το νεφρό του για να αποκτήσει κάτι που θα τον βοηθήσει να έχει τον εικονικό κόσμο στο τσεπάκι του, αλλά να ξεχωρίσει ανάμεσα στους συνομηλίκους του, να γίνει από ανώνυμος, κάποιος.
Δεν έχει σημασία αν το αγόρι από τη Θεσσαλία έγινε «κάποιος». Ρίχτηκε όμως στο στίβο της ζωής, κολύμπησε στο ποτάμι της Ιστορίας. Το σιωπηρό και φαινομενικά μάταιο αγνάντεμα της αγριοκερασιάς ήρθε στο νου μου καθώς διάβαζα για τον μικρό Κινέζο και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο δεύτερος έφηβος θέλει κι αυτός να αγναντεύει τον κόσμο πάνω σε μια οθόνη, θέλει επίσης και ο κόσμος να αγναντεύει την εικόνα του εαυτού του την οποία ο ίδιος πλάθει.
Το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων και η βιομηχανία των μεταμοσχεύσεων ανθεί όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Ομως, είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο φως μια αγοραπωλησία με πωλητή έναν ανήλικο και με τέτοιο κίνητρο.
Παιδιά–στρατιώτες της τύχης, παιδιά–καμικάζι, παιδιά–εργάτες, παιδιά που ρίχνονται στην πορνεία και τώρα παιδιά που ασκούν το δικαίωμα της ελεύθερης διαχείρισης του σώματός τους για να καλπάσουν στον κάμπο του Διαδικτύου με το πιο σύγχρονο, μέχρι στιγμής, εργαλείο, αφού το μεγαλείο και η τραγωδία των έξυπνων ηλεκτρονικών συσκευών είναι η ταχύτητα με την οποία γερνούν και εκτοπίζονται από νέες, ακόμα πιο έξυπνες και εφήμερες.
Αϊπάντ περήφανο, να σ’ είχα εγώ
μέσα στα Γιάννινα ήθελα μπω.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου