Αγαπητοί Εν τω Ελληνισμώ Αδελφοί (γράμμα από τη Λευκωσία)

του Γιώργου Πήττα

Ενώ εμείς βιώνουμε τις δικές μας αντιφάσεις και κωμικοτραγωδίες του μάλλον ατελούς πολιτικού μας συστήματος, καθότι αυτό περιστρέφεται αενάως περί του Κυπριακού το οποίο είναι βεβαίως η πλέον χρυσοφόρος Εταιρία Μηδενικής Ευθύνης του τόπου μας, παρακολουθούμε ασμένως τις εξελίξεις της προσφιλούς Ελλάδος.

Σας καμαρώνουμε εκεί στις πλατείες που αργά αλλά σταθερά ξαναβρίσκετε τον εαυτό σας, τον κοινωνικό, τον ανθρώπινο, τον αλληλέγγυο, τον ξεσκούφωτο.

Μη νομίζετε, μπορεί κάποτε να ειπώθηκε εκείνο το θλιβερό «η Κύπρος είναι μακριά» αλλά κακά τα ψέματα, είναι τόσο κοντά, ώστε τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις μεταδίδουν τα εν Αθήναις τεκταινόμενα περίπου ως εσωτερικές ειδήσεις.

Και πως αλλιώς; Την ίδια γλώσσα μιλάμε, τα ίδια τραγούδια τραγουδάμε, τους ίδιους ποιητές αγαπάμε, με τον ίδιο περίπου τρόπο μας δουλεύει το ίδιο είδος ανθρώπων....

Απλά εδώ, που είναι όλη κι’ όλη η χώρα μια γειτονιά, έτσι και μαζευτούμε έξω από τη Βουλή ως αγανακτισμένοι-και έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε- θα βγουν οι βουλευτές και θα αρχίσουν να μιλούν με τους συγκεντρωμένους, πριν προλάβει να διαγράψει τροχιά κάνα φάσκελο ή κάνα κλούβιο αβγουλάκι :

-έλα βρε Πάμπο ίνταμπου μου κάνεις;
-καλά μωρέ κουμπάρε, να εδώ...χεχεχε…
- ε, πέρνα από το σπίτι την Κυριακή, να βάλουμε μια σούβλα να τα πούμε αν έχεις και κανένα παράπονο, θα βρούμε άκρη…

Μικρά βλέπετε αγαπητοί εν τω Ελληνισμώ η ενταύθα κοινωνία, πολύ μικρά και όλα διακανονίζονται στο πίτσι-πίτσι .

Είναι και το άλλο.

Στόμα που τρώει, πώς να ανοίξει για να φωνάξει;
Είναι αγένεια να ανοίγεις το γεμάτο στόμα διάπλατα.

Έτσι, μας δουλεύουν κανονικά. Γίνανε ας πούμε οι Βουλευτικές εκλογές τις προάλλες, και βγάλανε τα 2 μεγάλα κόμματα, ένα άθροισμα που ξεπερνά το 66%. Με 20% αποχή.

Και ενώ αυτά τα δύο κόμματα που είναι πράγματι τα μεγαλύτερα το ας πούμε αριστερό ΑΚΕΛ και ο ας πούμε δεξιός ΔΗΣΥ έχουν την συντριπτική πλειοψηφία και επιπλέον συμφωνούν στην απόλυτη ουσία για την επίλυση του Κυπριακού, δεν στάθηκαν ικανά, να βγάλουν μαζί ούτε έναν Πρόεδρο της Βουλής.

Η κοινωνία, ουσιαστικά με την ψήφο της, με τους βουλευτές που ανέδειξε και με αυτούς που άφησε έξω από τη Βουλή τους κάλεσε σε Συναίνεση, αυτοί, προτίμησαν την Συν-Ένεση αναισθησίας και αφασίας και υπέγραψαν τον πολλαπλασιασμό της αποχής στο μέλλον.

Βέβαια, αν κάτσετε να τους ακούσετε να ρητορεύουν για να δικαιολογήσουν το σκεπτικό τους, θα κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια. Η μπουρδολογία η κενολογία και η σοβαροφάνεια, χτυπάνε κόκκινο.

Δεν λέω, είναι ίσως μία πιο αθώα μέθοδος λοβοτομής της κοινωνίας από αυτήν που εφαρμόστηκε για χρόνια στην Ελλάδα. Το πιο τραγικό από όλα, είναι πως σε μια πατρίδα μια σταλιά, κομμένη στα δυο, η θεατρική ασυνεννοησία των πολιτικών μας, προκαλεί απίστευτους γέλωτες στην κατοχική δύναμη ,και σε όσους βγάζουν πολλά λεφτά (μα πολλά λεφτά…) από αυτή την κατάσταση.

Τι κι αν πίσω από την κουρτίνα η Ιστορία ετοιμάζει την τραγωδία;

Η κοινωνία, θέλει να συνθέσει. Αυτοί επενδύουν στην αποσύνθεση. Σας θυμίζει κάτι;

Εσείς λοιπόν, εκεί στις Πλατείες.

Δεν μπορώ να πω, ότι οι πολιτικοί πια το σκέφτονται να κυκλοφορήσουν στην Αθήνα, το χαίρομαι.

Θέλει όμως προσοχή παιδιά.

Ναι μεν δεν είμαστε στο 1966 αλλά όταν βγαίνει ο κος Καρατζαφέρης και λέει πως θα αποσύρει τους βουλευτές του για να προκαλέσει εκλογές επιχειρώντας να καρπωθεί την δίκαιη οργή των πολιτών τότε, θα πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση.

Ο κος Καρατζαφέρης, μπορεί τώρα να έχει τάχα ως «αντίπαλο δέος» στον ακροδεξιό μαντρότοιχο την Χρυσή Αυγή, αλλά τον δρόμο αυτός τον έστρωσε.

ΛΑ.Ο.Σ και Χρυσή Αυγή, είναι μία εταιρία.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο του συστήματος.
Τώρα, παίζουν το έργο «ο καλός και ο κακός μπάτσος».

Αγαπητοί εν τω Ελληνισμώ Αδελφοί, είναι βέβαιο, πως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας έχει αρχίσει να δυσφορεί έντονα με το ωραίο σας ξύπνημα.

Η αδυναμία χειραγώγησης των κοινωνικών ομάδων, είναι ο απόλυτος εφιάλτης τους.

Στα προηγούμενα χρόνια, σας έκαναν εκατομμύρια κομματάκια, εγωιστικά, τρελαμένα, αδιάφορα, απονεκρωμένα. Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου οι φωνές «πούλα-αγόρασε» «αγόρασε-πούλα» «limit up & down» που είχαν φτάσει μέχρι το αθώο τότε Κουφονήσι.

Γέμισε τότε η Ελλάδα χρηματιστές, πελάτες, κολλητούς, γέμισε και από ελληναράδες κηφήνες με κούφια αυτοπεποίθηση «όταν οι εγγλέζοι τρώγανε βαλανίδια εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη» και τώρα, παν’ όλα.

30.000 σπίτια είπε η είδηση, είναι στο σκοτάδι, εκεί στη σκιά της Ακρόπολης, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τον λογαριασμό.
20.000 και πλέον, (συνέχισε η είδηση) είναι οι έλληνες άστεγοι.
Ας μην μιλήσουμε για τις αυτοκτονίες, που πια έγιναν ρουτίνα, σα να ακούμε για τους νεκρούς της Βαγδάτης.

Δίκαιη λοιπόν η οργή. Και συγκλονιστικά όμορφη η απάντηση των ανθρώπων που ενώνουν ξανά τα κομμάτια τους σε κοινωνία. Αυτή είναι η «Θεία Κοινωνία»!

Αλλά, το πολιτικό σύστημα, το ένοχο και το υπεύθυνο, θα θελήσει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια. Και έχει το όπλο για αυτό: Προβοκάτσια.
Θυμάστε το 2008;

Πότε ήταν η οργή-τυφλή δεν λέω, αλλά είχε προηγηθεί άγριο φονικό- και πότε ανέλαβαν δράση οι κουμπουροφόροι; Αμέσως.

Κι’ έστειλαν τον κόσμο παγωμένο, πίσω στον καναπέ.
Δεν ξέρω τι θα κάνουν τώρα αλλά κάτι θα κάνουν.

Αγαπητοί εν τω Ελληνισμώ Αδελφοί, η μόνη ελπίδα, είναι να κάνετε τις συνάξεις που έρχονται συνάξεις των μυρίων.
Να βουλιάξει το Σύνταγμα και ο Λευκός Πύργος και όλες οι Πλατείες.
Ειρηνικά. Ξεσκούφωτα. Απαιτητικά. Και μακριά από τους λιθοβολιστές δήθεν οργισμένους. Φοβάμαι, πως σωστά σημειώνει ο Γκαζμέντ Καπλάνι: « πρόκειται για απελπισμένους πελάτες του υπό κατάρρευση συστήματος.»

Μόνο έτσι θα ακυρωθεί η προβοκάτσια, μόνο έτσι, θα υποχρεωθούν να αλλάξουν πολιτική. Και κάτι άλλο. Η Βουλή δεν είναι μπουρδέλο.
Είναι ένα θαυμάσιο κτίριο που συμβολίζει έναν σπουδαίο θεσμό.
Αυτοί που τον εκπόρνευσαν, πρέπει να φύγουν.
Με πίσσα και πούπουλα, ναι.
Όλη η Ελλάδα, μια Πλατεία.
Όλη η Ευρώπη μια Πλατεία.

Αυτά, από τη Λευκωσία.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά πραγματικά έχω φρενιάσει που δεν είμαι εκεί.       tvxs.gr