Η ωραία Ελένη

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου                                Το Μνηµόνιο είναι η ωραία Ελένη του δικού µας πολέµου. Για την τύχη της ερίζουν οι δικοί µας ήρωες. Ο καιρός θα δείξει ποιοι είναι οι Ελληνες και ποιοι οι Τρώες.                                Σήµερα το µόνο που µπορούµε να πούµε µετά βεβαιότητος είναι πως αυτοί χωρίζονται σε δύο µεγάλες παρατάξεις. Στην πρώτη συγκαταλέγονται όσοι προσεύχονται στο όνοµά του (Α). Στη δεύτερη όσοι το αποστρέφονται όπως ο ∆ιάβολος το λιβάνι (Β). Οµως, επειδή τα πράγµατα στη ζωή δεν είναι ποτέ ασπρόµαυρα, τα δύο αυτά µεγάλα σύνολα των σύγχρονων ηρώων υποδιαιρούνται σε διάφορα υποσύνολα. Οσοι, ας πούµε, προσεύχονται σ’ αυτό δεν προσεύχονται µε τον ίδιο τρόπο.

Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν ότι το Μνηµόνιο δεν είναι µόνο απαραίτητο και σωτήριο, αλλά και πραγµατοποιήσιµο (Α1). Υπάρχουν και οι άλλοι που θεωρούν ότι µπορεί να είναι απαραίτητο και σωτήριο, αλλά δεν είναι πραγµατοποιήσιµο (Α2).....

Αυτοί πάλι διαιρούνται σε δύο ευδιάκριτα υποσύνολα. Στο πρώτο (Α2α) συγκαταλέγονται όσοι πιστεύουν ότι µε διάφορους χειρισµούς µπορεί και να γίνει πραγµατοποιήσιµο. Ζητούν από τους άλλους να κάνουν τα δέοντα.

Στο δεύτερο (Α2β) συγκαταλέγονται όσοι πιστεύουν ότι τίποτε δεν µπορεί να γίνει σ’ αυτή τη χώρα, οπότε ούτε και το Μνηµόνιο θα εφαρµοστεί. «Ετσι κι αλλιώς την πατήσαµε. Σιγά µην κάτσω να βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα». Το δεύτερο σύνολο (Β) στο οποίο συνωστίζονται όσοι αποστρέφονται το Μνηµόνιο έχει κι αυτό τα υποσύνολά του. Στο πρώτο (Β1) συγκαταλέγονται όσοι το απορρίπτουν συλλήβδην. Στο δεύτερο (Β2) όσοι το απορρίπτουν επειδή θεωρούν ότι δεν το διαπραγµατευθήκαµε σωστά.

Το Β1 υποσύνολο διαιρείται µε τη σειρά του σε δύο υποσύνολα. Στο Β1α διακρίνονται όσοι πιστεύουν ότι για να απαλλαγούµε από το Μνηµόνιο πρέπει να ξεφορτωθούµε τον καπιταλισµό. Η Κούβα π.χ. δεν έχει Μνηµόνιο.

Στο Β1β διαπρέπουν όσοι µιλούν γενικώς για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και ανυπακοή. Παράδειγµα προς µίµηση δεν έχουν, αλλά και κανείς δεν τους το ζητάει.

Το Β2, όσοι υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν το Μνηµόνιο γιατί δεν το διαπραγµατευθήκαµε σωστά, δεν έχει υποσύνολα. Εδώ ο καθένας λέει ό,τι θέλει.

Τώρα όλο αυτό µαζί, σύνολα και υποσύνολα, είναι ένα σύστηµα που παράγει «κρατερές υσµίνες» – έτσι έλεγε τις άγριες µάχες ο ποιητής –, κοινώς ένα κουλουβάχατο µε σκόνη, φωνές, σπρωξίδια, απειλές και ό,τι άλλο θες.

Στα ελληνικά αυτό το κουλουβάχατο το λέµε πολιτική ζωή. Και επειδή στην πολιτική ζωή της δηµοκρατίας αποφασίζουν οι πολίτες αυτοί, µε όση φαιά ουσία τους απέµεινε, επιδίδονται σε εντατικές ασκήσεις µαθηµατικών µπας και καταλάβουν τι τους γίνεται.

Στα ελληνικά αυτό το κουλουβάχατο του Μνηµονίου το λέµε πολιτική ζωή

TA NEA