Tης Μαριαννας Τζιαντζη
Αν πριν από λίγες μέρες μάς ρωτούσαν τι ξέρουμε για την Αίγυπτο, πολλοί θα απαντούσαμε «την αγορά του Αλ Χαλίλι», όπως την τραγούδησε η όμορφη φωνή του Αλκίνοου Ιωαννίδη: «Θα ’μαι η πηγή στην όαση της Σίβας / θα είσαι ο διαμαντένιος ουρανός / θα γίνεις η βασίλισσα της Θήβας κι εγώ ένας μαγεμένος Φαραώ».
Οχι διαμαντένιος, αλλά μπαρουτοκαπνισμένος είναι ο ουρανός πάνω από το Κάιρο, πάνω από την πλατεία Κεχρίρ, την πλατεία της Απελευθέρωσης, που έγινε τόσο διάσημη όσο η πλατεία Τιενανμέν. Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο υπογραμμίζουν και το μέγεθος της άγνοιας των περισσότερων από εμάς για τον πολύ κοντινό μας έξω κόσμο, μιας άγνοιας για την οποία φυσικά δεν έχει την ευθύνη η τηλεόραση. Συνήθως η τηλεοπτική ενημέρωση απλώς ακολουθεί την αυθόρμητη και άλλο τόσο πρωτόγονη τάση της κυριαρχίας του σήμερα, του «εδώ και τώρα» επί του χθες και του αύριο και στρέφει την προσοχή μας στα εφήμερα, ούτε καν στα σύγχρονα.
Μέσα από ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ, όπως της Μάγιας Τσόκλη, έχουμε γνωρίσει πλευρές της σύγχρονης Αιγύπτου, ενώ στις «Μουσικές του κόσμου» του Λεωνίδα Αντωνόπουλου έχει προβληθεί ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη μουσική αυτής της χώρας..... Επίσης, η εκπομπή «Οι κεραίες της εποχής μας» είχε συναντηθεί στο Κάιρο με τον Γκαμάρ αλ Γιτάνι, έναν από τους κορυφαίους εκπρόσωπους της σύγχρονης αραβικής λογοτεχνίας.
Μόνο που οι εκπομπές αυτές περνούν συνήθως απαρατήρητες όχι απλώς από το ραντάρ της AGB (τώρα Nielsen), αλλά και από τις τηλεοπτικές στήλες των εντύπων. Aυτά είναι θέματα «κουλτουριάρικα», λέμε συνήθως, πιστεύοντας ότι ο λαός ενδιαφέρεται περισσότερο, π.χ., για την εγκυμοσύνη ή το διαζύγιο της μιας ή της άλλης τηλεστάρ, παρά για τον σύγχρονο πολιτισμό της μεγαλύτερης χώρας στον αραβικό κόσμο. Ομως, έτσι υπηρετούμε έμμεσα και διαιωνίζουμε το δόγμα «αυτά θέλει ο λαός», αν και κατά καιρούς διαπιστώνουμε ότι ο τηλεοπτικός λαός μπορεί να νοιαστεί και για τα «άλλα».
Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις ανταποκρίσεις των Ελλήνων δημοσιογράφων από το Κάιρο: την Ελένη Βαρβιτσιώτη (ΣΚΑΪ), τη Μαρία Καρχιλάκη (Mega), τη Σοφία Λιάτσου (ΑΝΤ1) και τον Πάνο Χαρίτο (ΕΡΤ). Ισως τα γεγονότα της Αιγύπτου οδηγήσουν σε λιγότερο επαρχιωτισμό και σε μια πιο εξωστρεφή ενημέρωση, καθώς μέχρι σήμερα οι διεθνείς ειδήσεις είναι ο φτωχός συγγενής των περισσότερων δελτίων. Οπως λέει ο πρωτεργάτης ενός γνωστού think tank, αυτό που συμβαίνει (και όχι μόνο στην Αίγυπτο) δεν είναι το τέλος μιας εποχής αλλά η έναρξη μιας νέας. Σημασία έχει η ελληνική τηλεόραση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όχι μόνο σήμερα, αλλά και στο πολύ κοντινό (και διαφορετικό από ό,τι ξέραμε) αύριο.
Στην Αίγυπτο, λοιπόν, γράφεται Ιστορία – και η Ιστορία δεν μοιάζει με βιντεοκλίπ, ενώ ο αχός της δεν θυμίζει ούτε την «Αγορά του Αλ Χαλίλι» ούτε το ηδυπαθές «Κάιρο» του Νίκου Γούναρη. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου