Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή. αναδημοσιευση απο καλώδια
1 σχόλιο:
ΟΣΤΡΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΟΣΟΥς ΑΓΑΠΑΣ!!!
Δημοσίευση σχολίου