ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

Δεν είναι μόνο τα γεγονότα και οι νεκροί.

Δεν είναι μόνο μιά ανεξίτηλη εγγραφή, ένα τροχιοδρομικό ζωής και αγώνων.

Δεν είναι μόνο η ακύρωση του πειράματος φιλελευθεροποίησης τουρκικού τύπου που ακυρώθηκε.

Δεν είναι μόνο η ρήξη με την ''παλιά αριστερά'' και τα μονολιθικά ανακλαστικά της.

Είναι τα επάλληλα στρώματα της μνήμης, της ιστορίας,των συναισθημάτων, των υποκειμένων, των αδικαίωτων, της βουής του μέλλοντος.

Είναι το υπόδειγμα...

Το Πολυτεχνείο, ένα μετέωρο...

Μιά στιγμή οριακή.

Υπερβαίνει τους επώνυμους του, πολλούς  απ΄τους οποίους μέσα στο ρεαλισμό της εξουσίας τους και την φαρισαϊκή υποκρισία τους, τους χλευάζει.

Τιμωρεί τους ιστοριογράφους της μονομέρειας που επιχειρούν να το κατηγοριοποιήσουν, να το κατατάξουν.

Διαψεύδει ωμά τους αναλυτές του συρμού.......

Διαφεύγει προς το μέλλον, όπου αναζητά τη δικαίωσή του.

Ξεγλιστράει σαρκάζοντας τις ετήσιες, ρουτινιάρικες εκδηλώσεις και τα δοξαστικά.

Σημαδεύει με την απουσία του τις ξεθυμασμένες επετείους και τον τυφλό τραγέλαφο π΄ακολουθεί.

Πορεύεται σε διαδρομές αφανέρωτες, μυστικές.

Και διασώζει τη γνησιότητά του στους εκκολαπτόμενους, μελλοντικούς κύκλους απελευθέρωσης.

ΕλευΘέριος Τζιόλας

[ Παραμονή Πολυτεχνείου 2010, Θεσσαλονίκη ].