Μια θλιβερή Ευρώπη...

 Του Ριχάρδου Σωμερίτη                                                  Πρέπει να το παραδεχτούμε: και η Ευρώπη των ελευθεριών, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν πάει καλά. Τελευταίο μήνυμα, οι εκλογές στη για δεκαετίες υποδειγματική κοινωνικά σοσιαλδημοκρατική Σουηδία: όχι γιατί νίκησε για δεύτερη φορά η Κεντροδεξιά, αλλά γιατί η Ακροδεξιά μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή. Με κύριο επιχείρημά τον ισλαμικό κίνδυνο.

Λίγο πριν, η δεξιά Γαλλία του Σαρκοζί δεν δίστασε να διοργανώσει μαζικούς επαναπατρισμούς Ρομά στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία, καταλογίζοντάς τους συλλογική ευθύνη για ατομικές πράξεις παραβατικότητας.

Και να ήταν μόνον αυτά; Το τελευταίο διάστημα πολλαπλασιάστηκαν στη Γαλλία, από ρέκτες υπουργούς, προτάσεις σχεδίων ανατριχιαστικών.... Όπως η αφαίρεση της γαλλικής ιθαγένειας από ανθρώπους που την απέκτησαν με πολιτογράφηση και διέπραξαν ορισμένα αδικήματα, η καταδίκη σε φυλάκιση γονέων που κάποιο παιδί τους κρίθηκε ένοχο σε ποινικές υποθέσεις, η διακοπή παροχής οικογενειακών επιδομάτων στις οικογένειες τα παιδιά των οποίων έχουν μεγάλο αριθμό απουσιών από το σχολείο, η ανάμειξη της αντικατασκοπίας (αυτό δεν είναι σχέδιο, έγινε!) για να μάθει η κυβέρνηση τις πηγές ενός δημοσιογράφου του «Μonde». Λένε ότι ο κ. Σαρκοζί θέλει να δείξει πυγμή για να εξασφαλίσει τις ακροδεξιές ψήφους στις προεδρικές εκλογές του 2012, παραμερίζοντας ταυτόχρονα από τα πρωτοσέλιδα (δεν το κατάφερε) ορισμένα μεγάλα σκάνδαλα. Πολλοί υπουργοί του νόμισαν ότι έπρεπε να προσθέσουν ο καθένας τα δικά του ανελεύθερα οράματα, άλλοι, όπως ο πρωθυπουργός, διαφώνησαν. Τελικά ανέκοψε τον οίστρο τους ο ίδιος ο πρόεδρος: κατάλαβε ότι ακόμη και όσοι Γάλλοι αντιπαθούν Ρομά και Τσιγγάνους δεν μπορούν να αποδεχτούν και την κατάργηση του Ποινικού Κώδικα. Σε άλλες χώρες (Ολλανδία, Ιταλία- κυρίως για τους Ρομά, αλλά όχι μόνο- πολλές πρώην λαϊκές δημοκρατίες κ.α.) η Ακροδεξιά εμφανίζεται ενισχυμένη με «επιχείρημα», κυρίως, τον ισλαμικό κίνδυνο και το μεταναστευτικό ρεύμα. Δεν συμβαίνει κάτι το διαφορετικό και εδώ, όπως στον Αγιο Παντελεήμονα, στην Αθήνα, όπου μάλιστα ορισμένα αστυνομικά στελέχη συμπεριφέρονται σαν σύμμαχοι νεοφασιστικών ομάδων τραμπούκων.

Και η οργανωμένη Ευρώπη; Κατακρίθηκε σωστά (και από μερικούς υποκριτικά) η Γαλλία, αλλά δεν είδαμε ακόμη κοινό πρόγραμμα ένταξης Ρομά και νομάδων. Και για το τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης επίσης δεν είδαμε, με εξαίρεση το ανεπαρκές Frontex, μια θαρραλέα αλλά συνάμα ανθρώπινη συλλογική πολιτική. Και όμως αυτά κρίνουν παρόν και μέλλον.             «Το Βήμα»