Ένα πλοίον ταξιδέβων με υπέροχον κερόν,
εφνιδίως εξοκήλη ανοικτά των Αζορών.
Φοβηθέντες των κηρίων κε ανήσηχοι κυρίε,
πίπτουν όλοι εις το κύμα κε τους τρώγουν καρχαρίε.
Ένας νέος κε μια νέα, ορεότατα πεδιά,
φθάνουν κολυμβών γενέος εις πλησείον αμουδιά
νήστις όντες κε διψόντες εις την νήσον αφιχθείς,
έτρογον καρπούς των δένδρων κε συλάβοντες ιχθείς.
Ζώντες βίον πρωτογόνου κε ο νέος με την κόρη,
κύταζαν κε κάπου-κάπου εάν έρχετε βαπόρι
αλά φθάσαντος χειμόνος κε μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίοσεν ο νέος κε απέθαναιν η κόρη.
Αργότερα, αργότερα,
πλησιάσαν δύο κότερα
κι' ήρθε κι' ένα βαπόρη
ματέος ψάχνων για να βρη
τον νέον κε την κόρη.
Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφης νέους και θάπτης των κορών
να πέση τιμορία από τον ουρανόν,
να λείψης απ' τους χάρτας κε τον οκεανόν. Μποστ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου