Του Ελευθέριου Τζιόλα Υπάρχουν πολλοί αποπροσανατολισμοί και σκόπιμες συγκαλύψεις, όλη αυτή την περίοδο.
Μιά περίοδο, που λόγω της κοινωνικής κινητικότητας και της (κατα)πτώσης των των κυρίαχων στερεότυπων και ιδεολογημάτων προσφέρεται για την άνοδο της ριζοσπαστικής κριτικής και την ανάδειξη στοιχείων μιάς άλλης πολιτικής, ενός άλλου εναλλακτικού δρόμου.
Η βασικότερη είναι η μη ανάδειξη (=η αποδοχή, ως σταθερά του συστήματος) της δομικής- θεμελειώδους αντινομίας του, αντίθεσης : της παραγωγής του πλούτου απο την πλειοψηφία της κοινωνίας και της ιδιοποίησης -του (του σφετερισμού -του) από την ολιγαρχική μειοψηφία.
Οι πολιτικοί της κυρίαρχης εξουσίας και των κυρίαρχων πολιτικών είναι, -και ήταν, πλην εξαιρέσεων, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα- , (διε)φθαρμένοι, αλλά ο μέγας και διαρκής διαφθορέας είναι το κεφάλαιο και οι σχέσεις εξάρτησης και εκμετάλλευσης που εγκαθιστά και διαιωνίζει.
Η κρίση μπορεί να είναι ευκαιρία για τις κυρίαρχες δυνάμεις (αφού ξεβράζει ό,τι ξεπερασμένο και σκάρτο) παρήγαγε το σύστημα, προσφέροντας ''αποκαθαρμένο'', ανοιχτό πεδίο στους δικούς του ''νέους'' και στους δικούς του ''άφθαρτους''.
Μπορεί, όμως, να είναι ευκαιρία και για τις δυνάμεις της χειραφέτησης, της απελευθέρωσης και της παργματικής δημιουργίας, οι οποίες πρέπει να ηγεμονεύσουν ιδεολογικά, να πείσουν πολιτικά με το σχέδιό -τους και να συγκροτήσουν το νέο κοινωνικό συνασπισμό .
Ο δρόμος είναι ένας δρόμος πρωτοβουλιών, αντιπαράθεσης, αλλά και συμμαχιών και εναλλακτικής.
Απ' αυτήν την οπτική (=την οπτική της χειραφέτησης/απελευθέρωσης
Οι σημαντικές και πολύμορφες άλλες δυνάμεις της κοινωνίας, της αμφισβήτησης, της παραγωγής, της διανόησης, της Αριστεράς (μέσα, έξω και πέρα από το ΠΑΣΟΚ) έχουν σοβαρά και επείγοντα καθήκοντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου