Tου Στέλιου Κούλογλου Μοιάζει παράδοξο, αλλά είναι πραγματικότητα: στο επίπεδο της φρασεολογίας η Ελλάδα εμφανίζεται εδώ και χρόνια ως η πιο η αντιαμερικανική χώρα της Ευρώπης, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που να μιμείται τόσο πιστά τις ΗΠΑ. Το κακό μάλιστα είναι ότι η Ελλάδα δεν αναπαράγει τα θετικά της Αμερικής γιατί υπάρχουν πολλά τέτοια: από τα Πανεπιστήμια και τον δυναμισμό της κοινωνίας της μέχρι ένα ζωντανό, ανοιχτόμυαλο κίνημα πολιτών που βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από οτιδήποτε αντίστοιχο ελληνικό.
Αυτό που παρατηρείται εδώ είναι μια κακέκτυπη απομίμηση των αμερικανικών αδυναμιών. Δεν υπάρχει άλλος λαός στην Ευρώπη που, όπως κάνουν πολλοί Αμερικανοί, πηγαίνει ακόμη και στο περίπτερο με το αυτοκίνητο συντρίβοντας το ένα με το άλλο τα πανευρωπαϊκά ρεκόρ παχυσαρκίας ιδίως στις νεότερες γενιές, ούτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα της οποίας οι περισσότερες επαρχιακές πόλεις είναι τόσο άσχημες και κακοφτιαγμένες όσο μερικές θλιβερές αμερικανικές πόλεις.
Αντίστοιχες παρατηρήσεις μπορεί να κάνει κανείς για το πολιτικό σύστημα όπου, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές διεργασίες και τις αλλαγές που συχνά συντελούνται, δύο κόμματα εναλλάσσονται αμέριμνα στην εξουσία παρά την φθορά τους. Χώρια η προσκόλληση στην τηλεόραση, που μόνο εδώ αλλά και πέρα από τον Ατλαντικό διαμορφώνει τόσο πολύ την αισθητική, τις κοινωνικές αντιλήψεις αλλά και την εγχώρια πολιτική ατζέντα.
Τα αισθήματα αγάπης και μίσους για την Αμερική ....
έχουν σίγουρα να κάνουν με την καθοριστική παρέμβαση των ΗΠΑ στην μεταπολεμική ζωή της χώρας που ξεκίνησε με το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το θέμα μας σήμερα είναι ότι η Ελλάδα τείνει να ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε έναν τομέα που μέχρι πριν μερικούς μήνες έμοιαζε αμερικανική αποκλειστικότητα: την κοινωνική ανασφάλεια.
έχουν σίγουρα να κάνουν με την καθοριστική παρέμβαση των ΗΠΑ στην μεταπολεμική ζωή της χώρας που ξεκίνησε με το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το θέμα μας σήμερα είναι ότι η Ελλάδα τείνει να ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε έναν τομέα που μέχρι πριν μερικούς μήνες έμοιαζε αμερικανική αποκλειστικότητα: την κοινωνική ανασφάλεια.
Στις ΗΠΑ πάνω από 40 εκατομμύρια πολίτες δεν είναι ασφαλισμένοι. Όπως το σύστημα υγείας είναι ιδιωτικό, η αντιμετώπιση μιας ασθένειας, ακόμη και αν δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρή, ισοδυναμεί με οικονομική και κοινωνική καταστροφή και συχνά δεν είναι δυνατή. Παράλληλα με τις ελαστικές συνθήκες εργασίας η κατάσταση αυτή δημιουργεί ένα καθεστώς μόνιμης ανασφάλειας για εκατομμύρια ανθρώπους που αισθάνονται ευάλωτοι και φοβισμένοι. Το καλύτερο δηλαδή υλικό για κάθε εξουσία.
Στη σημερινή Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης που να ξέρει τι του ξημερώνει αύριο. Η συνταγή του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και η κατάρρευση του συστήματος υγείας δημιουργεί αντίστοιχες συνθήκες βαθύτατης ανασφάλειας στην σημερινή Ελλάδα. Στα ελληνικά νοσοκομεία ο αριθμός του νοσηλευτικού προσωπικού συρρικνώνεται ενώ δεν γίνονται πλέον εγχειρήσεις λόγω έλλειψης υλικών. Σε μια πρόσφατη περίπτωση δεν υπήρχε ούτε νερό για να πιει ο ασθενής τα χάπια που του είχε γράψει ο γιατρός.
Όπως ακριβώς στις ΗΠΑ, δημιουργούνται έτσι δύο κατηγορίες πολιτών: οι προνομιούχοι που διαθέτουν χρήματα και θα καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση και οι πληβείοι που θα τρέμουν γιατί αν αρρωστήσουν θα πεθάνουν δια ασήμαντο αφορμή σε κάποιο ράντζο του Ευαγγελισμού. Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει πολλές αδυναμίες και απογοήτευσε κόσμο, αλλά έδωσε πρόσφατα μια μεγάλη μάχη ώστε όλοι οι Αμερικανοί να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δείγμα της πορείας που έχει πάρει η χώρα , στην Ελλάδα γίνεται τώρα το ακριβώς αντίθετο.... tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου