Καρδιές σε σχήµα πιστωτικής...

Του Γκαζµέντ Καπλάνι

Πήγα να δω το «Sex and the City 2». Δεν απογοητεύτηκα. Το ήξερα ότι δεν πήγαινα να δω Ταρκόφσκι. Η Κάρι και οι φίλες της είναι τα είδωλα ενός ώριµου φεµινισµού. Γυναίκες καριέρας, ανεξάρτητες, χειραφετηµένες, που ορµάνε στο σύστηµα µε την ίδια θρασύτητα όπως οι άνδρες. Γυναίκες που αγωνίζονται σκληρά αλλά δεν χάνουν τη θηλυκότητα και το χιούµορ τους.

Αυτή τη φορά όµως, βλέποντας την ταινία, το µυαλό µου τριβέλιζαν εξωκινηµατογραφικές σκέψεις. Ισως επειδή µε έχει επηρεάσει το καταθλιπτικό κλίµα των ηµερών. Ισως επειδή σε περιόδους οικονοµικής κρίσης οι άνθρωποι γίνονται πιο συντηρητικοί. Βλέποντας λοιπόν τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, το µυαλό µου πήγε σε εκείνη την είδηση που είχα διαβάσει προ ηµερών. Η Πάρκερ λαφυραγώγησε τα καµαρίνια του «Sex and the City 2» µετά το τέλος των γυρισµάτων.

Παρά τα 15 εκατοµµύρια δολάρια που πήρε ως αµοιβή, άρπαξε φιρµάτα παπούτσια, τσαντάκια κυρίας και κρυστάλλινα ποτήρια Swarovski, κουβαλώντας τα στο σπίτι της. Είναι τέτοια η ταύτιση µεταξύ της ίδιας της ηθοποιού και της πρωταγωνίστριας που υποδύεται ώστε η είδηση αποκτά αµέσως συµβολική διάσταση. Γι’ αυτό, ξαναβλέποντας τις ηρωίδες της ταινίας για δεύτερη φορά, αναθεώρησα κάποιες από τις προηγούµενες απόψεις µου.

Δεν είµαι και τόσο σίγουρος ότι οι τέσσερις Νεοϋορκέζες αποτελούν ενσαρκώσεις του ώριµου φεµινισµού. Φοβάµαι ότι ακόµα πιο πολύ ενσαρκώνουν τα ιδανικά είδωλα της Γουόλ Στριτ. Πιο πολύ από την επιθυµία τους για χειραφέτηση, τις ενώνει η ορµή του «θέλω όλο και πιο πολλά και τα θέλω γρήγορα». Μεταφρασµένο µε απλά λόγια αυτό λέγεται Απληστία. Και µας χαρακτηρίζει όλους, άνδρες και γυναίκες. Η Απληστία δεν είναι καν προϊόν του καταναλωτισµού. Είναι προϊόν του τούρµπο καταναλωτισµού που ζήσαµε τα τελευταία χρόνια. Προϊόν ενός κόσµου που σε βοµβαρδίζει µε µηνύµατα τα οποία φθάνουν από παντού και λένε:

«Αγόρασε!».....


Είσαι ανόητος αν το καινούργιο αυτοκίνητό σου δεν το αλλάζεις ύστερα από δυο χρόνια µε ένα καλύτερο, πιο ακριβό και σπορ. Για να νιώσεις πιο στυλάτος στο καθηµερινό µποτιλιάρισµα. Την τηλεόραση να την έχεις οπωσδήποτε plasma και 99 ιντσών. Αν και αυτό το είδος τηλεόρασης που σου προσφέρουν καλύτερα να την κλείσεις. Μπορείς να κάνεις ακόµα και το άλµα: να αγοράσεις σκάφος. Το δάνειο θα το ξοφλήσεις µε τα χρήµατα που κρύβεις από την Εφορία. Ριγµένοι, λοιπόν, µε τα µούτρα στον αγώνα να µαζέψουµε φιρµάτες τσάντες, κατέρρευσαν τα Χρηµατιστήρια.

Κάτω από τα ερείπια δεν πλακώθηκε η Κάρι αλλά όλες εκείνες που ονειρεύονταν να της µοιάσουν και τώρα πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασµό του shopping. Πλακώθηκε και o µπαµπάς που ανήκει στη «γενιά του Πολυτεχνείου» και µε τα χρόνια η καρδιά του πήρε το σχήµα µιας πιστωτικής κάρτας. Εκανε δυο δουλειές και δεν είχε χρόνο να κουβεντιάσει µε το παιδί του τα βράδια.

Του έταξε αυτοκίνητο, του έταξε εξοχικό, για να το έχει κοντά και προπαντός για να εξαγοράσει τις ενοχές του. Τώρα που η πιστωτική κάρτα είναι άδεια, το παιδί κατηγορεί τον µπαµπά ότι έγινε άκαρδος. Και για να τον εκδικηθεί, ονειρεύεται να κάψει κάποια τράπεζα ή ό,τι άλλο προκύψει…      Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;