Διαπιστωμένο για μια ακόμη φορά. Εχθρός αυτού του τόπου είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Στον κόσμο μας, στην ευκολία μας, στην ανευθυνότητά μας, που ενίοτε φτάνει στα όρια της εγκληματικής αμέλειας. Και όταν η «εγκληματική αμέλεια» επαναλαμβάνεται, παύει να είναι «αμέλεια». Γίνεται δόλος.
Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τη χθεσινή πυρκαγιά που λίγο έλειψε να μετατρέψει σε αποκαΐδια τα τελευταία εναπομείναντα δάση του νησιού; Αυτά έμειναν . Στον Έμπωνα, στην Κρητηνία. Τα άλλα τα κάψαμε. Δεν αφήσαμε τίποτα πια…
Όλες οι ενδείξεις και οι μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής που ξέσπασε η τελευταία πυρκαγιά, μιλούν για έναν αγρότη, που κλάδεψε το αμπέλι του και θεώρησε πως μια μέρα με ανέμους που ξεπερνούσαν τα 7 μποφόρ ήταν η ιδανική για να κάψει τα κλαδιά . Μάλιστα έφυγε χωρίς να βεβαιωθεί ότι η φωτιά που είχε ανάψει είχε σβήσει τελείως.
Το κακό δεν αργεί να γίνει. Κι αν δεν είχαμε ακόμη μια πυρκαγιά που θα έκαιγε επί μέρες δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους – παρθένου δάσους – αυτό το οφείλουμε στην άμεση κινητοποίηση όλων των πυροσβεστικών δυνάμεων που διαθέτει το νησί, στους εθελοντές, στην εμπειρία μετά από τόσες φωτιές που έχουν σβήσει οι ίδιοι άνθρωποι, στον καλό Θεό που αυτή τη φορά μας λυπήθηκε και κόπασαν οι άνεμοι εκεί γύρω στις 4 τα ξημερώματα..............
Είναι εκπληκτικό ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σ’ αυτόν το τόπο που δεν έχουν παραδειγματιστεί από το πρόσφατο, πολύ πρόσφατο τραγικό παρελθόν. Από την ίδια αιτία κάηκαν 120.000 στρέμματα δάσους στα τέλη Ιουλίου του 2008, σε μια φωτιά που μαινόταν επί 5 μέρες.. Από την ίδια αιτία κάηκε Δεκέμβρη μήνα(!) η Αρχαία Κάμειρος.
Δεν παραδειγματίσθηκαν. Όπως αδιαφόρησαν για τις αλλεπάλληλες καμπάνιες της Νομαρχίας, ευαισθητοποίησης όλων ημών, για να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει. Όπως αδιαφόρησαν για τις επανειλημμένες εκστρατείες αναδάσωσης , για να ξαναπρασινίσουν τα καμένα. Προσπάθειες χρόνων, γίνονται στάχτη σε λίγες ώρες….
Αυτοί είμαστε τελικά. Ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μας. Κανένας δεν μας επιβουλεύεται. Κανένα κεντρικό κράτος, κανένας ξένος παράγων, κανένας ανταγωνιστικός προορισμός.
Εμείς οι ίδιοι είμαστε η μάστιγα αυτού του τόπου. Οι μισοί χαλούν αυτό που προσπαθούν να φτιάξουν οι άλλοι μισοί. Το πλην εξουδετερώνει το συν και το αποτέλεσμα είναι μηδέν.
Ενίοτε και κάτω από το μηδέν. Πρόσημο αρνητικό στην ανάπτυξη, στα βήματα του νησιού στο μέλλον….
Αυτοί είμαστε Δυστυχώς. Και όχι μόνο εμείς εδώ στη Ρόδο. Παντού. Νοοτροπία ενός λαού παραδομένου στον ωχαδελφισμό, στην ανευθυνότητα, στην αδιαφορία για το κοινό καλό και το κοινωνικό σύνολο, στις εύκολες λύσεις. Και μετά αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο φτάσαμε ως εδώ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου