Ακτιβισμός της βιομηχανικής εποχής

Tου Πασχου Μανδραβελη

Θα μπορούσε να χαριτολογήσει κάποιος ενθυμούμενος την ιστορία και αναφέροντας ότι ακόμη και στους πιο σκληρούς πολέμους οι «ιεροί τόποι» των αντιπάλων ήταν απαραβίαστοι. Ο ταξικός πόλεμος, όμως, φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνει από ιερά και όσια και γι’ αυτό οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ μπούκαραν στον «ναό του κεφαλαίου» και τον κατέλαβαν. Να διευκρινίσουμε ότι το «ναός» είναι σχήμα λόγου διότι το ελληνικό χρηματιστήριο περισσότερο μοιάζει με ξωκλήσι του διεθνούς καταμερισμού του κεφαλαίου: ακόμη κι αν απουσίαζε χθες το Χ. Α., ελάχιστα θα επηρέαζε παγκόσμιες χρηματιστηριακές συναλλαγές.

Το απρόσμενο αυτό χάπενινγκ έγινε από το ΠΑΜΕ για να δηλωθεί η αντίθεση στα μέτρα της κυβέρνησης. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, «λίγο μετά τις 6.30 το πρωί, εργαζόμενοι, συνδικαλιστές, συνδικάτα και νεολαία, κρατώντας πανό που έγραφαν «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» απέκλεισαν τις τρεις εισόδους του χρηματιστηρίου, που εκφράζει την καταλήστευση του ιδρώτα των εργαζομένων, των ασφαλιστικών τους ταμείων και όλου του κοινωνικού πλούτου από μια χούφτα καπιταλιστές». Στόχος δε της κινητοποίησης είναι «να δουν οι ελεγκτές της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίοι βρίσκονται στην Αθήνα, πού είναι τα χρήματα και πως τα ελλείμματα δεν τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι». Οπως, μάλιστα, δήλωσε και το στέλεχος της οργάνωσης Γ. Πέρρος, στόχος του ΠΑΜΕ είναι να κρατήσουν το Χρηματιστήριο κλειστό και να μην πραγματοποιηθούν συναλλαγές................

Τελικά, τζάμπα ξύπνησαν από τις 6.30 τα χαράματα οι επαναστάτες του ΚΚΕ. Πρώτον, οι ελεγκτές της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το μόνο που θα δουν είναι οι λογαριασμοί. Καλώς ή κακώς, μόνο αυτοί τους ενδιαφέρουν. Ακόμη κι αν μάθουν για το χάπενινγκ του ΠΑΜΕ, πιθανότατα θα χαμογελάσουν και θα το θεωρήσουν μια ελληνική ιδιαιτερότητα, κάτι σαν τα «greek statistics» του συνδικαλισμού. Το δεύτερο είναι ότι παρά την κατάληψη, το χρηματιστήριο λειτούργησε κανονικά. Το κεφάλαιο αποϋλοποιήθηκε και οι παλιού τύπου διαμαρτυρίες -χρήσιμες στη βιομηχανική εποχή- ελάχιστα επηρεάζουν τις ροές του. Περισσότερο αναδεικνύουν τη γραφικότητα όσων επιμένουν να ζουν στον 19ο αιώνα, παρά προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ο κόσμος άλλαξε, αλλά κανένας δεν το ’χει πει στο ΚΚΕ και σε άλλους που κορδώνονται ως υπερασπιστές των εργαζομένων. Αυτοί επιμένουν σε πρακτικές εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα, αλλά τους διαφεύγει ότι χειμερινά ανάκτορα πλέον δεν υπάρχουν. Το κεφάλαιο αποϋλοποιήθηκε και παγκοσμιοποιήθηκε, ενώ η πολιτική και ο συνδικαλισμός γίνεται στον φυσικό χώρο και τοπικά. Οι νέες τεχνολογίες αύξησαν εκθετικά την παραγωγικότητα, αλλά ταυτόχρονα ανέτρεψαν τις παλιές ισορροπίες των συντελεστών παραγωγής. Αυτό δεν κατανοεί η Αριστερά, που δηλώνει εκφραστής των εργαζομένων. Δεν είναι οι πολιτικές αποφάσεις κάποιων κακών «νεοφιλελεύθερων» που δεν επιτρέπουν στους εργαζομένους να καρπωθούν ένα κομμάτι της νέας παραγωγικότητας. Είναι το γεγονός ότι το κεφάλαιο προσαρμόστηκε στο καινούργιο τεχνολογικό περιβάλλον, ενώ οι εργαζόμενοι (ή, έστω, αυτοί που δηλώνουν ότι τους εκφράζουν) χρησιμοποιούν μέσα της βιομηχανικής εποχής. Καταλαμβάνουν κτίρια, όταν οι συναλλαγές γίνονται ηλεκτρονικά...