Τα συμπεράσματα από την εκλογή Σαμαρά

Γραφει ο Βασιλης Λυκος.                                                                                                                          Η μη αναμενόμενη νίκη, αρχικώς κατά το εναρκτήριο λάκτισμα για τη διαδοχή στην ηγεσία της ΝΔ, του Αντώνη Σαμαρά, έρχεται να επιβεβαιώσει την αρχική υπόθεση που αναδείχθηκε με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου, παλαιότερα, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ:
Ο λαός, η κοινωνία δεν σύρεται πια κι όταν της δίνεται το δικαίωμα να συμμετάσχει, αντιδρά και μάλιστα μεγαλοφώνως!
Άλλωστε, χαρακτηριστική είναι η περίπτωση, στις εσωκομματικές της ΝΔ όπου η μάχη για την Ντόρα Μπακογιάννη, χάθηκε στις λαϊκές συνοικίες της Β’ Αθηναίων. Η συμμετοχή ήταν πρωτοφανής υπέρ κυρίως του Αντώνη Σαμαρά και παρά το ότι η πλειοψηφία των τοπικών βουλευτών, Δημάρχων και αξιωματούχων, υποστήριζε ανοικτά την κ. Μπακογιάννη. Δηλαδή ο κόσμος της ΝΔ συμμετείχε παρακούοντας τους πολιτικούς ταγούς και τους κομματάρχες του.
Γύρισε την πλάτη, όμως, και στα περισσότερα ΜΜΕ που «έγερναν» εμφανώς υπέρ της κ. Μπακογιάννη, όπως πολύ πιο πρόδηλα είχε γίνει παλαιότερα στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ…
Έτσι το αξίωμα στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου, που ομολογουμένως ήταν ο εμβρυουλκός των νέων δημοκρατικών ηθών και αντιλήψεων για το σύγχρονο ελληνικό πολιτικό πολιτισμό, γίνεται θεώρημα πια – καθώς επαναλαμβάνεται και επιβεβαιώνεται – στην περίπτωση του κ. Σαμαρά: ο πολίτης έχει ένα αλάνθαστο κριτήριο για τα συμβαίνοντα γύρω του, που όταν του δοθεί η δυνατότητα, το εκφράζει απερίσπαστα και ανεπηρέαστα! Δεν θέλει ταγούς ή τουλάχιστον αυτούς που κάθε τόσο πλημμυρίζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα και μας τρομάζουν πρωί - πρωί με τις διαπεραστικές φωνές τους. Αλλά ούτε και τους άλλους…με τους δήθεν καλούς τρόπους και τα «καρφιτσωμένα χαμόγελα», που απλά ανακατεύουν τη σούπα αναμασώντας τα ίδια κλισέ.

Απεναντίας, θέλει ανθρώπους – πολιτικούς κατευθείαν βγαλμένους από την κοινωνία ή τουλάχιστον ανθρώπους που δεν είναι προϊόντα μηχανισμών ή του κομματικού σωλήνα, που του λένε καθαρά αυτό που σκεφτονται. Γι’ αυτό κι όταν του δίνεται η δυνατότητα, συμμετέχει δυναμικά και τιμωρεί!!!
Παράλληλα, όμως, από τη χθεσινή εκλογική διαδικασία αναδεικνύεται και κάτι άλλο: η πλειοψηφία των πολιτών, όπου κι αν ανήκει και με όποια προσέγγιση κι αν γίνεται αυτό, αναζητά περισσότερο κοινωνικές πολιτικές σε συνδυασμό με ένα νέο πατριωτισμό. ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ που έλεγε και παλαιότερα ο Ανδρέας (ημέρα γιορτής του σήμερα) Παπανδρέου. Γι’ αυτό και πολλοί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου, σπεύδουν να τον μιμηθούν έστω και στα λόγια.
Άλλωστε και στην Ευρώπη πια αλλά και πέραν του Ατλαντικού, τα παραδείγματα που ο πολίτης προκρίνει συμμετοχικά (θυμόμαστε όλοι ποιος εισήγαγε αυτόν τον άγνωστο επιθετικό προσδιορισμό, τότε, στο πολιτικό μας λεξιλόγιο) κοινωνικές πολιτικές έξω από τα οικονομικά συστήματα των τραπεζοχρηματιστών, πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο.
Τέλος, με τα χθεσινά αποτελέσματα, διαφάνηκε και κάτι άλλο: ο πολίτης θέλει να επανέλθει η πραγματική πολιτική στο προσκήνιο, πέρα από lifestyle, gala, τηλεπαράθυρα και οικονομικά μοντέλα που ευημερούν αψηφώντας τον άνθρωπο…Όμως πολίτης (και κατ’ επέκταση πολιτική) δεν νοείται χωρίς τη συμμετοχή του ιδίου στα πολιτικά δρώμενα, χωρίς να του δίνεται το δικαίωμα, απευθείας, να αποφασίζει. Γι’ αυτό και τιμωρεί «όποιες-όποιους» προσπαθούν να του στερήσουν αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά του!!!
Συμμετοχή και αξιολόγηση λοιπόν από τον πολίτη και λήψη των αποφάσεων όσο το δυνατόν πιο κοντά, γίνεται, σε αυτόν. Κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και την καθιέρωση μονοεδρικών σε συνδυασμό με αποκέντρωση δικαιοδοσιών, αρμοδιοτήτων και πόρων σε ισχυρούς, πια, δήμους. Ώστε ο πολίτης να ψηφίζει τον ικανό άνθρωπο της διπλανής πόρτας που ασχολείται με τα προβλήματα της περιοχής του κι όχι αυτόν που βλέπει πιο συχνά στα τηλε - παράθυρα επειδή είναι όμορφος, του «κυκλώματος» ή επειδή έχει τα κονέ!
Επομένως η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου – που για μια ακόμη φορά πρωτοπορεί ανοίγοντας νέους δρόμους - για αλλαγή του εκλογικού συστήματος στην Ελλάδα με την καθιέρωση μονοεδρικών περιφερειών θα αποτελέσει, εφόσον υλοποιηθεί, μια τομή για τις σχέσεις πολίτη – πολιτικού αλλά και μια πραγματική επανάσταση για την πολιτική ζωή του τόπου, από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Μια επανάσταση, όμως, που ο πολίτης την αποζητά. Αλλά και μια πρόταση που οφείλει να υπερψηφιστεί απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής αν θέλουμε να βλέπουμε τα διάφορα εκλογικά αποτελέσματα δια γυμνού οφθαλμού κι όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς αναγκών των ολίγων κι εκλεκτών._

Βασίλης Λύκος