Πληθωρισμένες λέξεις

του Θανάση Σκαμνάκη
Ο μοντερνισμός στη λογοτεχνία, όπως εκφράστηκε στις κορυφαίες εκδηλώσεις του, από τον Τζόυς, το Ρίλκε, τον Έλιοτ…, αποτέλεσε μια απεγνωσμένη κριτική στην αστική παρακμή, κυρίως μετά τον Πρώτο μεγάλο πόλεμο, μαζί με μια νοσταλγία κάποιου εξιδανικευμένου παρελθόντος. Μετά το Δεύτερο πόλεμο, το φαινόμενο επαναλήφθηκε με τόσο πιο δραματικό τρόπο, όσο πιο δραματικός και εξοντωτικός ήταν και ο προηγηθείς πόλεμος. Αναρωτήθηκαν, τότε, μεγάλοι δημιουργοί, με ποιό τρόπο μπορούν να εκφράσουν τη βαρβαρότητα και την αποξένωση. Αυτή που προηγήθηκε του πολέμου κι αυτή που ακολούθησε. Την ώρα που η Ευρώπη ξανάχτιζε τις πόλεις της πέτρα-πέτρα, εκείνοι αναζητούσαν να στήσουν το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των λέξεων και των εικόνων. Τα υλικά όμως....

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμός με ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.
Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία

(Λεπτομέρειες για το σε ποιους απευθύνεται η πρόταση και πρόσκληση προς τις ΤΕ και ΚΕ να την συζητήσουν στην απόφαση του ΠΣΟ που είναι εδώ: http://antarsya.gr/node/4146)                    
Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
  
Διαβάστε τη Εδώ:   http://antarsya.gr/node/4147

Στη Γη Της Επαγγελίας

του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)  Το 2016 ήταν η πιο θανατηφόρα χρονιά της τελευταίας δεκαετίας για τους ανήλικους Παλαιστίνιους, στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης. Τουλάχιστον 32 Παλαιστίνιοι, κάτω των 18 ετών, έχασαν τη ζωή τους από σφαίρες των ισραηλινών δυνάμεων. Τα στοιχεία δημοσίευσε η οργάνωση «Defense for Children».

Όταν διαβάσαμε την παραπάνω είδηση στο μυαλό μας ήρθαν τα λόγια του Ισραηλινού ποιητή Haim Gouri ο οποίος το 1960 έγραψε: «Κάθε ισραηλινός γεννιέται με ένα μαχαίρι που τον ίδιο θα σφάξει (…) Αυτό το χώμα δεν ξεδιψά και πάντα ζητά περισσοτέρους τάφους και φέρετρα για τάφους».

Η φρικαλεότητα που περιγράφει η «Defense for Children» δεν είναι η πιο θανατηφόρα αλλά είναι μια ακόμα συνέχεια της ιστορίας τρόμου της Παλαιστίνης....

Αποχαιρετισμός (στα όπλα) από Ομπάμα

Την τελευταία εβδομάδα ο Ομπάμα έσπευσε να διευρύνει τις δυνατότητες παρακολούθησης της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA). Με τους νέους κανονισμούς, η NSA θα μπορεί να μοιράζεται με άλλες 16 υπηρεσίες τεράστιους όγκους ανεπεξέργαστων πληροφοριών που συλλέγει σε ολόκληρο τον πλανήτη.
του Άρη Χατζηστεφάνου-ΠΡΙΝ
Πόσα ψέματα μπορείς να χωρέσεις σε μια αποχαιρετιστήρια ομιλία; Αν είσαι ο Αμερικανός πρόεδρος που κέρδισε Νόμπελ ειρήνης ενώ κατάφερε μόνο στον τελευταίο χρόνο της θητείας του να βομβαρδίζει ταυτόχρονα επτά χώρες, ρίχνοντας 48.819 βόμβες (περίπου 2,7 βόμβες ανά ώρα) τότε η απάντηση είναι… πολλά ψέματα. Με μουσική υπόκρουση τους U2 (ένα είδος τροβαδούρων των σύγχρονων ηγεμόνων), ο Ομπάμα επιχείρησε να παρουσιάσει μια ψευδή εικόνα ευημερίας και ασφάλειας για τους Αμερικανούς πολίτες και την εθνική οικονομία. Παρέλειψε φυσικά να σημειώσει ότι για πρώτη φορά την τελευταία 25ετία μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών πολιτών ενώ η αμερικανική νεολαία βλέπει τα εισοδήματά της να συρρικνώνονται. Οι μόνοι δείκτες που...

Χιονιάς και αποκτήνωση

Δυστυχώς δεν είναι κυβέρνηση γελοίων, ούτε κράτος ανίκανων. Δυστυχώς είναι κυβέρνηση υποκριτών και κράτος τελειωμένων. Αποκτηνωμένων από τον καταναλωτικό καπιταλισμό, που κατακρεουργούν αδίστακτα στον βωμό του ευρώ τα πάντα, από το φυσικό κεφάλαιο και τους πόρους της πατρίδας τους μέχρι μια χούφτα μετανάστες και πρόσφυγες, που έφτασαν εδώ και ζήτησαν καταφύγιο στη δύσκολή τους ώρα.   του Γιάννη Μακριδάκη 
Πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες σημαίνει φυσικά 5 άτομα για κάθε 1.000 ιθαγενείς. Παρόλα αυτά κραυγάζουν οι αποκτηνωμένοι πως έχουμε γεμίσει αλλοδαπούς και οι υποκριτές πως κάνουν ό,τι μπορούν για να τους φιλοξενούν υπό συνθήκες ανθρώπινες αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό για όλους. Τα εκατομμύρια των ευρώ που ήρθαν, και έρχονται ακόμη, από την Ευρώπη για τον σκοπό αυτό τα λυμαίνονται οι ίδιοι που φωνάζουν να διώξουνε τους πρόσφυγες και οι ίδιοι που ψεύδονται πως κάνουνε ό,τι μπορούν για την αξιοπρεπή και ασφαλή φιλοξενία αυτών. Την ίδια ώρα άνθρωποι ζουν μες στον πάγο, σκεπασμένοι με χιόνι στην ύπαιθρο, λόγω της αποκτήνωσης των κοινωνιών και της υποκρισίας των κυβερνώντων. Επίσης παιδιά μένουν χωρίς σχολείο λόγω των ρατσιστών που θέτουν θέματα υγείας των αποστειρωμένων τέκνων τους, την ίδια ώρα που και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι αν υπάρχει παιδί ανεμβολίαστο, αυτό είναι που κινδυνεύει και όχι τα εμβολιασμένα. Αντιδρούν λοιπόν δραστήριοι κρετίνοι να μην πάνε τα παιδιά των προσφύγων στο σχολείο, να μην συναναστραφούν με τα δικά τους παιδιά, να μην κοινωνικοποιηθούν, να παραμείνουν αποκλεισμένα, να ζήσουν στο περιθώριο, να γκετοποιηθούν, να γεννηθεί μέσα τους ο τρομοκράτης που θα σφάξει, θα σκοτώσει, θα λιώσει σε λίγα χρόνια την κοινωνία αυτή που τα άφησε στην άκρη της....

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

του Γιάννη Μακριδάκη
Την παρούσα ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας συμβαίνει ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης, κατά το οποίο οι άνθρωποι μετακινούνται κατά εκατομμύρια είτε εξαιτίας της διαχρονικής φτωχοποίησης λόγω εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων των τόπων τους από τους αποικιοκράτες του καταναλωτικού καπιταλισμού, είτε εξαιτίας πολέμων με παραδοσιακά όπλα ή με σύγχρονα εναλλακτικά, δηλαδή μεταρρυθμίσεις και μνημόνια νεοπτωχοποίησης για την άμεση μελλοντική εκποίηση και τον έλεγχο των φυσικών πόρων και του πλούτου των πατρίδων τους. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι μετανάστες και πρόσφυγες κατευθύνονται φυσικά προς εκείνες ακριβώς τις χώρες που τους έχουν καταστρέψει τις πατρίδες και τις ζωές τους. Παρατηρώντας αυτή την ιστορική πραγματικότητα, λοιπόν, δεν είναι ....

«Καλή χρονιά», είπες;

Νίκος Μπογιόπουλος  «Καλή χρονιά». Μια ευχή, μια φράση που ακούγεται και φέτος εκατομμύρια φορές. Αλλά όλοι το ξέρουμε. Λίγοι, πια, την εννοούν. Ελάχιστοι την πιστεύουν. Ποτέ άλλοτε τόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έβαλαν τόσες φορές στο στόμα τους μια φράση που δεν την πιστεύουν. Παλιά ήταν η ελπίδα που σε έκανε να μοιράζεσαι την ευχή με τους άλλους. Τώρα είναι η προσπάθεια μέσω της ευχής να βρεις την ελπίδα. Να υποδυθείς πως πιστεύεις ότι κάπου – δεν μπορεί – θα υπάρχει…
   Οι ταγοί μας – πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε – σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν: Σκότωσαν την ελπίδα. Μοιάζουμε όλο και περισσότερο με την πιο καταθλιπτική εκδοχή της «Πανούκλας» του Καμύ. Το χειρότερο – έγραφε – δεν είναι η Πανούκλα. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την Πανούκλα. Το χειρότερο δεν είναι η δυστυχία, η απελπισία. Το χειρότερο είναι να συνηθίσεις την απελπισία…
   Φυσικά, μέσα στην καταχνιά, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, οι δορυφόροι και οι παραποταμίσιοι τους, παρά τις έγνοιες τους το τήρησαν το έθιμο. Στις ευχές τους για το νέο έτος μας το υποσχέθηκαν όλοι μαζί: Το 2017 θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ…