Ναυάγιο

Γιάννης Μακριδάκης  Δεν τη φανταζόμουν όταν ήμουν παιδί την τραγική κατάντια της ανθρωπότητας, αυτήν που αντίκρισα μεγαλώνοντας, στην οποία, θέλοντας και μη, μετέχω κι εγώ κάθε μέρα.
Ντρέπομαι τα πονεμένα και τα αδικοχαμένα πλάσματα κάθε έμβιου είδους. Ντρέπομαι που λογίζομαι θύτης τους, μόνο και μόνο επειδή, λόγω του ότι ήρθα στον κόσμο τούτον ως άνθρωπος, με ενέγραψαν υποχρεωτικά στα μητρώα της φρίκης, ασχέτως ψυχής.
Μόλυβος όμως πια η ψυχή πάει καρφί για τον πάτο.