Μην καταντάς

της Κατερίνας Γκαράνη

Παίζουν με την υπομονή και τις αντοχές ενός λαού κρυμμένοι πίσω από την ασυλία του κοινοβουλίου που τους έδωσε η μειοψηφία. Θεωρούν ότι είναι άκρως φυσιολογικό η ζωή των πολιτών να ξεκινά από το πρωί με κατήφεια, να κυλά με μία αγωνία χρεών και να κλείνει μετρώντας κέρματα για το αν θα βγει το καρβέλι ψωμί της επόμενης ημέρας. Αυτό δεν είναι ζωή και όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα που θα βγάλει τους τροχούς από την λάσπη η εμπειρία όσων έχουν εργαστεί σκληρά και ξέρουν τι σημαίνει αγορά, κόστος, κέρδος, ζημία έρχεται και τους προσγειώνει στην πραγματικότητα...

Αν θεωρούν ότι θα τραβήξει για πολύ ακόμη η κατάσταση των βασιλικών διαταγμάτων που αντισυνταγματικά υπογράφονται από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και είναι φτιαγμένα αποκλειστικά για να κλείνουν τις τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού και των απαιτήσεων των κατοχικών δυνάμεων, πλανώνται. 

Όσο και να θεωρούν ότι κρατάν από το λαιμό δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους  για το σίγουρο ποσό μηνιαίως των 560 ευρώ και 360 ευρώ αντίστοιχα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι με το δημιουργούν δύο κατώτατες οικονομικές τάξεις σε μια χρεοκοπημένη χώρα είναι δυναμίτης που αργά ή γρήγορα θα σκάσει. Ακόμα και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που θα δίνεται μέσω Ταμείου Φτώχειας δεν θα είναι ικανό να κρατήσει σε ύπνωση έναν λαό. Μπορεί να κρατήσει μερίδα αυτού, αλλά δεν γίνεται να κρατήσει το σύνολο σε καταστολή. 

Δεν είμαστε ούτε στην δεκαετία του '50, ούτε του '60. Όλοι οι εν ζωή Έλληνες ακόμα και οι πιο φτωχοί έχουν ζήσει σε δυτική κοινωνία. Δεν είμαστε λαός που μεγάλωσε, δραστηριοποιήθηκε και εργάστηκε σε σοβιετικό κράτος. Την Coca Cola δεν την μυθοποιούμε γιατί το σήμα της ήταν πιο οικείο ακόμα και από την ελληνική σημαία. Μεγαλώσαμε πληρώνοντας τα δικαιώματά μας να κάνουμε ιατρικές εξετάσεις κάθε εξάμηνο και όχι να παρακαλάμε την Παναγία μην μάς βρει κάτι και δεν έχουμε νοσηλευτική κάλυψη. Γνωρίσαμε τον κόσμο ταξιδεύοντας και όχι μέσα από παράνομα περιοδικά που διακινούνταν κάνοντας την φαντασία να οργιάζει ότι "η δύση είναι ο παράδεισος". Είχαμε την ελευθερία να φύγουμε όποτε θέλαμε και όχι να αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε στο διαδίκτυο για μια δουλειά καθαρίστριας στην Σουηδία ή στην Γερμανία. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το σχέδιο των κυβερνήσεων από το 2010 μέχρι σήμερα ήταν καταρχάς να συνηθίσουμε την κατάντια. Όχι την φτώχεια αλλά την κατάντια. Σε ένα φτωχό κράτος δεν μπαίνεις στην διαδικασία να εξετάσεις γιατί είσαι φτωχός. Σε ένα Κράτος όμως που υπογράφει διακίνηση δις ευρώ το μήνα βλέποντας τις Αντουανέτες και Λουδοβίκους βουλευτές μαζί με τους χορηγούς τους να έχουν γίνει πλουσιότεροι λόγω της κατάντιας των πολιτών, το μάτι γυρίζει ανάποδα. 

Έχουν βάλει πλώρη να καταστήσουν έναν λαό να θεωρεί δεδομένο ότι δεν θα έχει ρεύμα όταν οι πρόγονοί του το '50 έδωσαν περιουσίες για να τραβηχτεί ένα καλώδιο που θα φέρει ρεύμα στο σπίτι. Έδωσαν περιουσίες για μια τηλεφωνική σύνδεση στον ΟΤΕ που η νυν κυβέρνηση χαρίζει στην Ντόιτσε Τέλεκομ γιατί έτσι γουστάρει. Έφτυσαν αίμα να χτίσουν ένα σπίτι που οι υποτακτικοί υπουργοί των κυβερνήσεων βγάζουν στο σφυρί για 1,000 ευρώ χρέος στο Δημόσιο με μία ελαφρότητα λες και μιλάνε για τσίχλες. Έχτισαν δημόσια νοσοκομεία με φόρους και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία ίσα με το χρέος που αποδέχεται και η κυβέρνηση της αριστεράς για να μάς πουν σήμερα "δεν έχουν γάζες και ιώδιο". 

Θέλουν να καταντάς. Να συνηθίζεις. Να αποδέχεσαι αδιαμαρτύρητα λέγοντας "δόξα τω θεώ". Εσύ, που έριχνες καντήλια σε όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και των συναλλαγών σου. Σε έφτασαν να μουτζώνεις κάθε πρωί τον εαυτό σου και να κρεμάς με το ζόρι την σημαία της αξιοπρέπειάς σου μεσίστια για να μην κάνεις φασαρία και γίνεις αντιληπτός από την εξουσία. Η κατάντια της εξουσίας να γίνει η αντανάκλασή σου. Να λες αυτοί μου αξίζουν και να κρύβεσαι πίσω από την φούστα της αορατότητας για να την "βγάλεις" και σήμερα χωρίς πρόστιμα και χωρίς κυρώσεις.

Αυτό δεν είναι ζωή, είναι το όνειρο δίποδων της μπάτσας που πήραν την εξουσία καταντώντας σε. Βάζεις να κρατά τσίλιες το παιδί σου για να πουλήσεις τυρόπιτα χωρίς να κόψεις απόδειξη μη και σε βρουν τα ΜΑΤ της εφορίας και σε βάλουν φυλακή. Λες και δεν προπληρώνεις 300% φόρο μόνο και μόνο που άνοιξες επιχείρηση. Σε βάζουν να υπογράφεις δόσεις για χρέη που αυτοί σου φόρτωσαν και αδειάζεις μέσα σου κάθε φορά που στον γκισέ ο υπάλληλος της Γκεστάπο σου λέει "έτσι λέει η νέα διάταξη". Η διάταξη του Βασιλέα! 

Αν έχεις πάρει απόφαση ότι το κυνήγι της ζωής σου θα περιοριστεί στο που θα βρεις φθηνό μακαρόνι, φθηνό κωλόχαρτο και μέσον να πάρεις τα φάρμακα σου, τότε ήδη κατάντησες. Τότε έχουν ήδη νικήσει.