Ευχές…

Γιάννης Μακριδάκης   Κι άλλο ναυάγιο με νεκρούς πρόσφυγες, παιδιά και βρέφη. Κι εμείς ασχολούμαστε με το ποιος πολιτικός απατεώνας είναι χυδαιότερος.
Προχθές ένας σύριος πρόσφυγας που έφευγε από δω, δεχόμενος τις ευχές φίλου για καλή συνέχεια στο ταξίδι του, αντευχήθηκε να μη βρεθούμε και εμείς στην ίδια μοίρα ξαφνικά…
Καλομελετάτε, δυστυχώς.
Το 2005 έγραφα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Συρματένοι ...
ξεσυρματένιοι όλοι, χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή:

“Οι μαρτυρίες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο καταγράφουν τις δύσκολες καταστάσεις που πέρασαν χιλιάδες Χιώτες, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους ως πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Συνθήκες πείνας και ανέχειας, νυχτερινές, παράνομες αποδράσεις από το νησί, επικίνδυνα ταξίδια με καΐκια και προορισμό την Κύπρο, ο στρατός της Μέσης Ανατολής, οι προσφυγικοί καταυλισμοί, το μέτωπο, τα κινήματα, τα σύρματα, ο Ιερός Λόχος. Όλα αυτά αποτέλεσαν πορεία ζωής για ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να τα φανταστούν.
Ευτυχώς πολλοί από αυτούς κατάφεραν να επιστρέψουν και μερικοί δέχτηκαν να καταγραφούν οι ενθυμήσεις τους.
Ίσως κάποτε χρησιμεύσουν ως “πιλότοι” στις ζωές άλλων.”