Αυτή τη φορά είναι απολύτως βέβαιο ότι με την ψήφο μας δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε. Το σκηνικό αποτελείται αποκλειστικά από ευρωαναπτυξιολάγνους διασκορπισμένους σε καμιά δεκαριά κόμματα για λόγους προσωπικής ματαιοδοξίας και ιστορικής αδράνειας, και....
από παρωχημένους αριστερούς, άλλους της παραδοσιακής και άλλους της επενδυτικής αριστεράς, οι οποίοι όμως στο σύνολό τους δεν έχουν αίσθηση των σύγχρονων προβλημάτων της ανθρωπότητας και του οικοσυστήματος ή δεν έχουν διάθεση και τρόπο να τα αντιμετωπίσουν λόγω του ότι είναι εγκλωβισμένοι εντελώς στο καπιταλιστικό-καταναλωτικό σύστημα.
Έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε πχ στο θέμα των Σκουριών, τους ευρωαναπτυξιολάγνους να στηρίζουν, να επιθυμούν και να προωθούν την “επένδυση” για να υπηρετήσουν το Κεφάλαιο, και τους αριστερούς παρομοίως, για να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι μεταλλωρύχοι.
Τι να διαλέξει λοιπόν κανείς ανάμεσα στον εσμό αυτών που πρεσβεύουν την απομύζηση του πλανήτη προς όφελος των Αγορών και σε αυτούς που πρεσβεύουν το ίδιο ακριβώς αλλά στο όνομα του Λαού;
Τι να διαλέξει κανείς ανάμεσα σε ασυνείδητους βλάκες και σε παρωχημένους άτολμους;
Προτείνω να σταθούμε μακριά από το δίλημμα και να κοιτάξουμε πέρα από αυτό. Να φέρουμε εμείς την αλλαγή της πολιτικής, με την αλλαγή της ζωής μας, για να απελευθερώσουμε το μέλλον μας από παρόμοια αδιέξοδα διλήμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου