Δεν τα κατάφερε

Γιάννης Μακριδάκης   Ο γείτονάς μου ο κύριος Μενέλαος γεννήθηκε το 1943 στη Μέση Ανατολή. Είχανε φύγει πρόσφυγες οι γονείς του με βάρκα, νύχτα, από το νησί και πέρασαν στην Τουρκία. Μείνανε μερικούς μήνες στον Τσεσμέ λόγω που ήσαν χιλιάδες οι πρόσφυγες εκείνο τον καιρό στα τουρκικά παράλια και περίμεναν να προωθηθούν στην Κύπρο και στη Μέση Ανατολή με τρένα και με καϊκια....

Όταν φτάσανε κάποτε κάτω κει, ο πατέρας του κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό Μέσης Ανατολής και η μάνα του πήγε σε καταυλισμό προσφύγων στις πηγές του Μωυσέως. Σε λίγο καιρό ο πατέρας του λιποτάκτησε και γύρισε κοντά στη γυναίκα του. Δεν έμεινε όμως για πολύ μαζί της. Τον πιάσανε και τον οδήγησαν πάλι στο στράτευμα. Είχε προλάβει όμως να σπείρει τον γιο του. Λίγο καιρό μετά σκοτώθηκε στο Ελ Αλαμέιν και δεν πρόφτασε να τον δει. Ο γιος του, ο σημερινός κύριος Μενέλαος, γεννήθηκε κοιλάρφανος πρόσφυγας στη Μέση Ανατολή και επέστρεψε με τη χήρα μάνα του στην πατρίδα το 1946.
Προχθές ήρθε στη ζωή στο νοσοκομείο της Χίου ένα προσφυγόπουλο Συριακής καταγωγής. Το έμαθε ο κύριος Μενέλαος το νέο και έκλαψε πικρά. Διότι στα 72 χρόνια της ζωής του, αυτός ο εκ γενετής πρόσφυγας, δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο και να τον φτιάξει έτσι ώστε να μην υπάρχουν πια πρόσφυγες στη γη.