της Μαριάννας Τζιαντζή-ΠΡΙΝ
Σχεδόν κάθε χρόνο, λίγο προτού πιάσει βαρύς χειμώνας, οι μαθητές βάζουν λουκέτο στην πόρτα του σχολείου. Είναι η εποχή της εφηβικής τρέλας, σκέφτονται πολλοί. Τα παιδιά θα φωνάξουν, θα εκτονωθούν, θα επανέλθουν. Το υπουργείο και πάλι θα νικήσει επιστρατεύοντας απειλές περί αναπλήρωσης των χαμένων ωρών ή ματαίωσης της πενθήμερης εκδρομής. Ειδικά φέτος, οι εισαγγελείς και η αστυνομία ανέλαβαν δράση από την πρώτη στιγμή προχωρώντας σε διώξεις και συλλήψεις μαθητών και γονέων...
Τα χαϊδεμένα παιδιά της εξουσίας, εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι για τους οποίους δεν ισχύουν οι περικοπές και οι μειώσεις μισθού αλλά θα πάρουν πίσω τα κομμένα, αναλαμβάνουν να τρομοκρατήσουν τους εφήβους που ζητάνε πίσω τα κλεμμένα τους χρόνια, την κλεμμένη τους ζωή.
Λίγοι ενήλικες ξέρουν τι είναι το νέο λύκειο, τι είναι η τράπεζα θεμάτων. Και όμως οι αλλαγές που συντελούνται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι εξίσου βαθιές και αντιδραστικές με την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας και τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Αλλαγές με άγρια νεοφιλελεύθερη σφραγίδα που αρχίζουν από το νηπιαγωγείο. Από την πιο τρυφερή ηλικία οι μαθητές φακελώνονται και αξιολογούνται σαν αιγοπρόβατα, έτσι ώστε στην αυριανή εμποροζωοπανήγυρη, στην αγορά εργασίας, ο εργοδότης να ξέρει ποιο αρνί να προσλάβει και ποιο ερίφιο ν’ απορρίψει.
Οι φετινές σχολικές καταλήψεις προγραμματίστηκαν και συντονίστηκαν μέσω Facebook και τώρα η Δίωξη του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος γυρεύει τον ηθικό αυτουργό! Είναι μαθητική ή εξωσχολική η ιστοσελίδα που έσπειρε ζιζάνια; Λες και χρειάζεται εξωτερικός υποκινητής, όταν σε υποκινούν η ίδια η πείρα, και η πείνα και των γονέων…
Ίσως ο αέρας τώρα να μη μυρίζει μπαρούτι, όμως πολύ εύκολα μπορεί να μυρίσει Δεκέμβρη του 2008. Χωρίς καθοδηγητές, χωρίς συνελεύσεις, χωρίς δεκαπενταμελή συμβούλια, οι μαθητές χτυπούν ρυθμικά τον τοίχο της φυλακής τους που είναι και η δική μας φυλακή. «Τακ-τακ αυτοί, τακ-τακ εμείς»; Προς το παρόν, το δικό τους τακ-τακ το υποδέχεται η δική μας αμήχανη σιωπή… ακόμα και η καλλιεργημένη εχθρότητα ενός μέρους της κοινωνίας. Το σίγουρο είναι ότι το μαθητικό αύριο δεν θα μοιάζει με το σήμερα, δεν θα μοιάζει με το χθες.
Σχεδόν κάθε χρόνο, λίγο προτού πιάσει βαρύς χειμώνας, οι μαθητές βάζουν λουκέτο στην πόρτα του σχολείου. Είναι η εποχή της εφηβικής τρέλας, σκέφτονται πολλοί. Τα παιδιά θα φωνάξουν, θα εκτονωθούν, θα επανέλθουν. Το υπουργείο και πάλι θα νικήσει επιστρατεύοντας απειλές περί αναπλήρωσης των χαμένων ωρών ή ματαίωσης της πενθήμερης εκδρομής. Ειδικά φέτος, οι εισαγγελείς και η αστυνομία ανέλαβαν δράση από την πρώτη στιγμή προχωρώντας σε διώξεις και συλλήψεις μαθητών και γονέων...
Τα χαϊδεμένα παιδιά της εξουσίας, εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι για τους οποίους δεν ισχύουν οι περικοπές και οι μειώσεις μισθού αλλά θα πάρουν πίσω τα κομμένα, αναλαμβάνουν να τρομοκρατήσουν τους εφήβους που ζητάνε πίσω τα κλεμμένα τους χρόνια, την κλεμμένη τους ζωή.
Λίγοι ενήλικες ξέρουν τι είναι το νέο λύκειο, τι είναι η τράπεζα θεμάτων. Και όμως οι αλλαγές που συντελούνται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι εξίσου βαθιές και αντιδραστικές με την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας και τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Αλλαγές με άγρια νεοφιλελεύθερη σφραγίδα που αρχίζουν από το νηπιαγωγείο. Από την πιο τρυφερή ηλικία οι μαθητές φακελώνονται και αξιολογούνται σαν αιγοπρόβατα, έτσι ώστε στην αυριανή εμποροζωοπανήγυρη, στην αγορά εργασίας, ο εργοδότης να ξέρει ποιο αρνί να προσλάβει και ποιο ερίφιο ν’ απορρίψει.
Οι φετινές σχολικές καταλήψεις προγραμματίστηκαν και συντονίστηκαν μέσω Facebook και τώρα η Δίωξη του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος γυρεύει τον ηθικό αυτουργό! Είναι μαθητική ή εξωσχολική η ιστοσελίδα που έσπειρε ζιζάνια; Λες και χρειάζεται εξωτερικός υποκινητής, όταν σε υποκινούν η ίδια η πείρα, και η πείνα και των γονέων…
Ίσως ο αέρας τώρα να μη μυρίζει μπαρούτι, όμως πολύ εύκολα μπορεί να μυρίσει Δεκέμβρη του 2008. Χωρίς καθοδηγητές, χωρίς συνελεύσεις, χωρίς δεκαπενταμελή συμβούλια, οι μαθητές χτυπούν ρυθμικά τον τοίχο της φυλακής τους που είναι και η δική μας φυλακή. «Τακ-τακ αυτοί, τακ-τακ εμείς»; Προς το παρόν, το δικό τους τακ-τακ το υποδέχεται η δική μας αμήχανη σιωπή… ακόμα και η καλλιεργημένη εχθρότητα ενός μέρους της κοινωνίας. Το σίγουρο είναι ότι το μαθητικό αύριο δεν θα μοιάζει με το σήμερα, δεν θα μοιάζει με το χθες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου