Συγκρίσεις…

• Από χθες η Κρήτη είναι στο πόδι. Οι Κρητικοί με μοτοσυκλέτες, πούλμαν, αλιευτικά και φουσκωτά σκάφη, ξεκίνησαν την επιχείρηση αποκλεισμού της νατοϊκής βάσης της Σούδας, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο. Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να παραλληλίσει κανείς την αντίδραση των Κρητικών και τα πολλαπλά αντιπολεμικά και περιβαλλοντικά μηνύματά της, με τις μέρες του Μάη του 1976 στη Ρόδο, με τα πλοία του αμερικανικού στόλου..... Στη σημερινή αισθητική μας, όλα αυτά μοιάζουν μακρινά, για κάποιους παλιομοδίτικα και γραφικά. Σήμερα στη Ρόδο συντελείται σταδιακά και περίπου αθόρυβα, μια άλλου είδους απόβαση. Για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Θα μπορούσε άραγε να διανοηθεί κανείς τους Ροδίτες να ξεσηκωνόμαστε, να φτιάχνουμε ανθρώπινες αλυσίδες για να υπερασπιστούμε, λόγου χάρη, τις παραλίες μας; Μάλλον όχι. Αντιθέτως, οι περισσότεροι περιμένουν με ανυπομονησία να ψηφιστεί το σχέδιο νόμου, αφού ήδη  ονειρεύονται, ότι θα μπορούν, νόμιμα πια, να αποκτήσουν λίγα ή περισσότερα μέτρα αιγιαλού, να τα μπαζώσουν, να τα αποκλείσουν και να στήσουν εκεί ό,τι τραβά η ψυχή τους και απεργάζεται η φαντασία τους. Κατά συνέπεια, ηρωισμοί και ρομαντισμοί μπροστά στην «ανάπτυξη», δεν έχουν θέση. Εν τέλει, οι μόνοι ίσως που αντιδρούν στο σχέδιο νόμου είναι οι ντόπιοι ξενοδόχοι που φοβούνται τα ξενοδοχειακά μεγαθήρια που θα υψώσουν δίπλα τους και μπροστά τους οι ξένοι κολοσσοί.
  

           

•     Περί «ανάπτυξης» ο λόγος και η  απεργία που για πρώτη φορά τόλμησαν οι εργαζόμενοι της κινεζικής COSCO  στο λιμάνι του Πειραιά, αποτέλεσε ένα ηχηρό χαστούκι το success story made in China, που προσφάτως επιχείρησε ο κ. Σαμαράς να μας «σερβίρει» και στη Ρόδο. Τι συγκυρία αλήθεια! Μόλις προ ημερών η στήλη έγραφε τι γυρεύουν οι Κινέζοι στην Ελλάδα. Και πριν αλέκτωρ…  Η απεργία στην COSCO, αποκάλυψε αυτό που επιμελώς προσπαθούσαν να κουκουλώσουν πίσω από επισκέψεις, φωτογραφήσεις και πλατιά χαμόγελα. Τι πραγματικά συμβαίνει στην τριτοκοσμικού τύπου Ειδική Οικονομική Ζώνη του Πειραιά. «Σκάστε και δουλεύετε, είστε αναλώσιμα σκουπίδια» ήταν η απάντηση της εργοδότριας εταιρείας στα αιτήματα των εργαζομένων. Κάτι μου λέει ότι αυτή η φράση, όπως βγήκε στα ΜΜΕ, θα μείνει ιστορική. Θα αποτελέσει το έμβλημα, το σήμα κατατεθέν της νέας Ελλάδας της Σαμαρο-βενιζελικής συγκυβέρνησης. Αυτό θα πει κινεζοποίηση της χώρας, αυτό  θα πει ανάπτυξη!

           

•      Υπό αυτές τις συνθήκες  η προσπάθεια του μοναδικού κυβερνητικού εταίρου, του Βενιζέλου, να το παίξει ξαφνικά σοσιαλιστής, είναι τουλάχιστον κωμική.  Κι εδώ οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Πολύ δε περισσότερο, τις μέρες αυτές που βρίσκεται σε εξέλιξη το έγκλημα του Ισραήλ κατά του άμαχου πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας. Οι φωτογραφίες σκοτωμένων από τις βόμβες παιδιών, έγιναν καθημερινή ρουτίνα για τα διεθνή ΜΜΕ. Η διεθνής κοινότητα δηλώνει σοκαρισμένη μόνο στους τίτλους της ειδησεογραφίας. Κατά βάθος αδιαφορεί. Αδιαφορεί και η ελληνική κυβέρνηση, εταίρος της οποίας είναι το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου είχε στενές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους. Ο σημερινός πρόεδρος του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την πολιτική Μέρκελ. Ούτε μια δήλωση καταδίκης της δολοφονίας αμάχων από τον υπουργό Εξωτερικών της ελληνικής κυβέρνησης. Απλά μια έκφραση ανησυχίας για τις εξελίξεις. «Εκφράζουμε και πάλι την έντονη ανησυχία μας για τις τελευταίες εξελίξεις και την κλιμάκωση της κατάστασης στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζαςⅸ δήλωσε. Τόσο χλιαρά.  Ούτε που διανοήθηκε να ψελλίσει μια υπόνοια  καταδίκης, για το αίμα των παιδιών που τρέχει ποτάμι. Προέχουν τα πάσης συμφέροντα. Οι καταδίκες και οι αποτροπιασμοί δεν έχουν θέση στο διπλωματικό παιχνίδι.

           

           Εν τέλει, όπου κι αν κοιτάξεις, όπου κι αν στραφείς, οι συγκρίσεις είναι αμείλικτες…

Της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ στο φύλλο της Κυριακής 20 Ιουλίου 2014

www.grafida.net