Έτσι απλά

Αννιτα Λουδαρου    'Ετσι απλά , μια μέρα βρίσκεις τον εαυτό σου . Όπως πετάς τα κλειδιά γυρνώντας στο τραπέζι. Όπως κατεβάζεις το φαί από την φωτιά. Κύμινο , μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι. Σκουπίζεις τα λερωμένα χέρια σου στην λερωμένη σου ποδιά . Έτσι απλά παραδίνεσαι σ΄ένα βάθος μεγαλύτερο .

     Έχει η ενηλικίωση τους χρόνους της, την ένταση και την θεαματικότητα της. Αποκτάς όνειρα , φίλους, σχέδια αγωνίες , αποκτά το φαγητό σου μια γεύση μαγική....
Γίνεσαι αυτό που όταν ήσουν παιδί ήταν απαγορεμεύνο. Σχεδόν εσύ , σχεδόν διάσημος. Μην κουνάς το ενήλικο κεφάλι σου, σίγουρος πως την έχεις ήδη κατακτήσει , κάποια μικρή , αθόρυβη στιγμή γινόμαστε μεγάλοι.

     Έτσι απλά το αποφασίζεις . Σχεδόν καταστατικά.. Να αναγνωρίσεις τους όρους στην διεξαγωγή ενός παιχνιδιού που δεν δίνει ( αλλά δεν το ήξερες) ούτε φαβορί , ούτε αουτσαιντερ, παρά μονάχα χρόνο που απομένει ως το τέλος. Την κλεψύδρα που μετρώντας την θα αποτελέσει το μοναδικό κίνητρο στο αντιστάθμισμα της ζωής σου.

     Έτσι απλά γνωριστήκαμε. Το μοναδικό μας περιουσιακό στοιχείο. Των δυό μας,της παρέας μας, της γενιάς μας. Ίσως και το μοναδικό που μπορούμε να δηλώσουμε στην εφορία χωρίς να κινδυνεύουμε να πληρώσουμε επιπλέον φόρο. Όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί έχουμε ήδη πληρώσει πολύ , βλέποντας για ολόκληρες δεκαετίες το φθαρμένο μας είδωλο να απορεί. Και δεν μπορείς  να καταλάβεις  πως γίνεται ακόμα να απορείς , χωρίς να έχεις προλάβει καν να ρωτήσεις . Να δεις , να μιλήσεις.

      Πολλές φορές , συμβαίνει να επωμίζεσαι ένα ρόλο στην ζωή χωρίς να το επιλέγεις συνειδητά, να σε διαλέγει αυτός για να τον εκπροσωπήσεις. Αναγνωρίζοντας σου εκείνα τα χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν την δυναμική του. 'Ετσι απλά έμπλεξες. Γνέθοντας το κουκούλι της δικής σου αθωότητας, μένοντας μακριά από παζαρέματα και σταυροδρόμια.

     Το που τελικά θα  φθάσεις είναι προσωπικό ζητούμενο. Σίγουρα όλα αυτά δεν είναι τα καλύτερα για να χαιδέψεις τ΄αυτιά σου αν πιστεύεις σε άλλου είδους κληρονομιές. Δεν είναι ούτε και το σταθερότερο βήμα που με το εκτόπισμα του θ΄ανοίξουν διάπλατα οι δρόμοι. Είναι όμως ό,τι ονειρεύτηκες για να εξουδετερώσει τον ήχο και την εικόνα ενός συστήματος που δεν σε περικλείει. Ό,τι μπορείς να κάνεις για να πολεμήσεις την νοοτροπία που σε ενοχλεί.

     Έτσι μια μέρα το αποφασίζεις και διαχωρίζεσαι από τον άλλο που παίζει όλη την μέρα σκάκι. Τραβάς τις διαχωριστικές σου γιατί το έμαθες πια. Όσο σκάκι και να παίζεις , τ΄άλογα θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Εκείνα εκεί τα ευέλικτα άλογα που έχουν μάθει να δίνουν αγώνες σε δύσκολους καιρούς . Εκείνα που κάνουν ματ σε κρίσιμες στιγμές, ενώ ο άλλος έχει  βγει μπροστά και απειλεί τον βασιλιά. Να τ΄αντιγράψεις ξεχνα το. Δεν αντιγράφονται τ΄άλογα.

       Κι αν νιώθεις προσωρινά χαμένος, αδιέξοδος. Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.Τίποτα δεν τελειώνει πριν το τέλος. Θα το δεις.

Στον δάσκαλο και φίλο μου