Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Ενάντια στα απολιθώματα του παλαιοδικομματισμού

 Γιάννης Μακριδάκης   Χτες βράδυ ξημερωθήκαμε στο μούρκι με τις σούμες
Μικρή παρέα επισκεπτών του καλοκαιριού μας, μεταξύ αυτών και μια κοινοβουλευτική προσωπικότητα που εκτιμώ και συμπαθώ για το πάθος και την χειμαρρώδη συμπεριφορά της απέναντι στα απολιθώματα της παλαιοδικομματικής εποχής.
Μιλήσαμε για όσα μας χωρίζουν, κυρίως για την αίσθηση που έχει ο καθένας μας σχετικά με τις αδυναμίες, τις παραλήψεις, τον ενδοτισμό ή μη της Αριστεράς, το πού υστερεί...
αυτή έναντι των σύγχρονων κοινωνικών κινημάτων και δράσεων.
Αυτά που μας ενώνουν είναι βέβαια πολύ περισσότερα, κι αυτό δεν μπορεί να μην αναδειχθεί σε περιβάλλοντα φιλικά προς την ανθρώπινη φύση και όχι στημένα και πλάνα όπως το χρηματοοικονομικό σύστημα εντός του οποίου καταναλώνουμε, και κάποιοι σπαταλούμε, τις ζωές μας
Δυο πράγματα κατάλαβα από την χτεσινή συνάντηση:
Πρώτον ότι μια βραδιά με σούμα σε ένα περιβόλι στην οποίαν θα συμμετείχαν όλα τα στελέχη, όλων των απόψεων και των αποχρώσεων της Αριστεράς, θα ήταν αρκετή για να πέσει αυτή η χούντα. Και μετά θα τα βρίσκαμε μεταξύ μας. Πάλι με σούμα, μεζέ και κουβέντα
Δεύτερον ότι η πολιτική σκηνή απέχει τόσο πολύ από την πραγματική ζωή, όσο και η σύγχρονη κοινωνία των καταναλωτών από το οικοσύστημα και τον άνθρωπο. Ενώ μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών, κυρίως νέων, βιώνουν εδώ και τρία χρόνια εντός τους ζυμώσεις, οι οποίες με καταλύτη την χρηματοοικονομική κρίση επιταχύνονται και παράγουν μαγιά άλλης αντιμετώπισης προς τη Ζωή, τα αριστερά προοδευτικά πολιτικά κόμματα υστερούν αυτής της διαδικασίας, βρίσκονται μακράν πίσω της, μάλλον βαθιά νυχτωμένα ως προς αυτό και παραμένουν αγκυλωμένα σε ένα παρωχημένο σύστημα εντός του οποίου βρέθηκαν και συνεχίζουν να υπάρχουν διότι αυτό είναι ακόμα το παιχνίδι και δεν έχει αλλάξει.
Μόλις αλλάξει εντός της η κρίσιμη κοινωνική μάζα, θα αλλάξει και το τοπίο γύρω μας, θα προσαρμοστούν και τα πολιτικά κόμματα με την κοινωνία αφού είναι σαρξ εκ της σαρκός της και αλλιώς δεν μπορεί να γίνει, δυστυχώς, όσο κι αν κάποιοι βιαζόμαστε και θα θέλαμε τα κόμματα διαμορφωτές κοινωνικού ριζοσπαστισμού και όχι ακολούθους.
Όσο κι αν κάποιοι ευφυείς, διορατικοί ή και ψυχωμένοι πολιτικοί παράγοντες μπορεί να αντιλαμβάνονται τις ζυμώσεις και τις εξελίξεις, αυτό δεν είναι αρκετό για να μεταλλάξει ταχύτατα το πολιτικό σκηνικό και τα κόμματα, πριν τα ξεπεράσει και τα αφήσει πίσω της η κοινωνία.
Την κοινωνία την προχωρούν οι ψυχωμένοι άνθρωποι και όσοι αμφισβητούν συνεχώς τα δεδομένα και τις βεβαιότητες της ζωής τους. Αυτοί ανοίγουν τους δρόμους και πατάνε τα αγκάθια, οι υπόλοιποι αν είναι να ακολουθήσουν, ακολουθούν.
Αυτή την ιστορική στιγμή που ζούμε, οι ψυχωμένοι άνθρωποι των δυτικών καταναλωτικών κοινωνιών και της Ελλάδας έχουν ήδη διακρίνει τα αδιέξοδα και έχουν ήδη χαράξει και περπατούν νέους δρόμους. Τα προοδευτικά κόμματα έχουν κάποια στελέχη νέας γενιάς, που μπορούν να το αντιληφθούν αυτό το δεδομένο αλλά δεν το έχουν ακόμη αξιολογήσει ως σημαντικό και δεν το έχουν εντάξει στην ημερήσια διάταξή τους. Μέχρι να διαμορφωθεί η κρίσιμη μάζα που θα στρέψει τα βλέμματα προς τα εκεί, κάποιοι θα συνεχίσουν σταθερά και υπομονετικά να ρίχνουν σπόρους λόγων και έργων, κάνοντας φυσική κοινωνική καλλιέργεια, καταπολεμώντας έτσι τα απολιθώματα του παλαιοδικομματισμού και αναμένοντας τους καρπούς της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: