Κι αυτοί οι άνθρωποι από τη μια δεν μπορούν εύκολα να αντιληφθούν την ευρύτερη πραγματικότητα, από την άλλη, ακόμα κι αν την αντιληφθούν, δεν μπορούν εύκολα να την κατανοήσουν διότι τα δεδομένα τους είναι διαφορετικά και τα κουβαλάνε μαζί τους. Με άλλα λόγια οι σύγχρονοι άνθρωποι σκέφτονται με τον αστικό τρόπο που έμαθαν και τον μεταφέρουν νοερά σε μιαν άλλη, προτεινόμενη πραγματικότητα, οπότε καταλήγουν πως αυτή είναι ανέφικτη.
Η ολιστική επιστροφή του ανθρώπου στον φυσικό του βιότοπο και η απελευθέρωσή του από το χρηματοοικονομικό σύστημα είναι το μόνο ζητούμενο και η μόνη διέξοδος για να συνεχίσει να υπάρχει ο πλανήτης και ο ίδιος ο άνθρωπος ως ον αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει απλοϊκά, από τη μια μέρα στην άλλη. Η επανάκτηση της ισορροπίας του καθενός μέσα του και στην ζωή του είναι το άμεσο και πρώτο βήμα. Και ισορροπία δεν είναι δυνατόν να επέλθει με μια αυτόματη μετακίνηση όλων μαζί των ανθρώπων από το πλαστό σύστημα στο αυθύπαρκτο σύστημα. Κι αυτό διότι θα μεταφέρουν μαζί τους σκέψεις, πράξεις, συνήθειες, τρόπους ζωής, οι οποίοι ούτε ταιριάζουν ούτε μπορούν να αναπτυχθούν στη νέα πραγματικότητα, που βέβαια καθόλου νέα δεν είναι. Είναι η αρχέγονη και για τους πολλούς πλέον ξεχασμένη και άγνωστη.
Αν γυρνούσαν σήμερα μεμιάς όλοι οι αστοί στο χωριό, η καταστροφή θα ήταν δεδομένη. Διότι σήμερα ο αστός την έλευσή του στο χωριό την βλέπει με αστική ματιά και προσέγγιση π.χ. μέσα από μια επίσκεψη πρώτα στο σούπερ μάρκετ για ανεφοδιασμό ειδών διατροφής πακεταρισμένα μέσα στα “ανακυκλώσιμα”, όπως λέει το σύστημα, σκουπίδια τους. Το να φέρει κανείς την αστική του πραγματικότητα στη φύση είναι χειρότερο και πιο καταστροφικό από το να ζει στην πόλη καταναλώνοντας όπως κάνει ως τώρα.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι πρώτα να νιώσουμε ότι υπάρχει μια άλλη αλήθεια που μας έχει διαφύγει, δεύτερον να την κατανοήσουμε, τρίτον να αρχίσουμε σιγά σιγά να προσαρμόζουμε τον τρόπο ζωής μας σε αυτήν και τέταρτον να ρίχνουμε τους σπόρους της σε άλλους ανθρώπους, σύγχρονους και μελλοντικούς.
Η αστικοποίηση και ο γιγαντισμός της αστικής αδιέξοδης καταναλωτικής ζωής μας που απομυζεί τον πλανήτη και στρέφεται εναντίον του εαυτού μας, είναι προϊόν που χρειάστηκε κάποιον ιστορικό χρόνο για να γίνει. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν μέχρι να καταλήξουμε σε τούτη την κατάσταση οικτρής μετάλλαξης. Η επαναφορά δεν μπορεί να γίνει αυτόματα. Θα περάσουν αντίστοιχες γενιές μέχρι να επιτευχθεί. Αρκεί ως τότε να μην έχει καταρρεύσει ο πύργος.
Χρέος μας λοιπόν πρώτο είναι να νιώσουμε, να μάθουμε, να βιώσουμε και να ρίξουμε τον σπόρο. Γι’ αυτό ας είμαστε ανοιχτοί στην πρόκληση.
Το καλοκαίρι στην Βολισσό θα γίνει μια προσπάθεια ανάδειξης της ευρύτερης πραγματικότητας, ενός άλλου τρόπου ζωής που δεν απομυζεί το οικοσύστημα, που δεν παράγει σκουπίδια, που αναπληρώνει σε κάποιον βαθμό τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιεί, που παράγει τροφή και σέβεται την ανθρώπινη υπόσταση και ψυχή, που σέβεται το οικοσύστημα το οποίο είναι ο βιότοπός του και τον κρατά στη ζωή. Θα γίνει και μια συνολική συζήτηση επί του συστήματος και του οικοσυστήματος, επί αυτών που μάθαμε, επί αυτών που “κατακτήσαμε”, επί αυτών που χάσαμε.
Γίνονται και γινόντουσαν ανέκαθεν, ευτυχώς, πολλές τέτοιου είδους προσπάθειες από πολλούς ανθρώπους και σε πολλά μέρη της γης αλλά και της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Κι αυτό επειδή υπάρχουν πιο ανοιχτά αυτιά, λόγω οικονομικής κρίσης. Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου