Μανωλάδα: «Αυτά τα κόκκινα σημάδια…»

Tον «κόκκινο χρυσό» της Μανωλάδας υμνούσε ο Γ. Παπανδρέου το 2011. Όπως όμως αποδείχτηκε την Τετάρτη, όταν πυροβολήθηκαν 34 εργάτες, αυτά τα κόκκινα σημάδια «μπορεί να είναι από αίμα». Από τον αιματηρό Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη έχει να συμβεί τέτοιας έκτασης επίθεση με πυροβόλα όπλα εναντίον άοπλων εργατών που διεκδικούσαν τα απλήρωτα μεροκάματα έξι μηνών. ...
Τότε χτύπησαν στο ψαχνό οι χωροφύλακες, τώρα η ιδιωτική αστυνομία ενός μεγαλοεπιχειρηματία, ιδιοκτήτη της Βαγγελάτος ΑΕ.
«Είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό», δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Θ. Τσαυτάρης, μετά το μακελειό, χωρίς να κοκκινίσει από ντροπή, ενώ ο υφυπουργός Εργασίας, Ν. Παναγιωτόπουλος, υποστήριξε ότι «η περίπτωση της Μανωλάδας είναι από τις πιο ακραίες». Το αντίθετο συμβαίνει. Οι πυροβολισμοί είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς από ρατσιστικές επιθέσεις που άρχισαν το 2008 και μέχρι σήμερα έχουν μείνει ατιμώρητες: Άνθρωποι που σέρνονταν στο χώμα δεμένοι με τριχιά ή σφηνωμένοι σε πόρτα αυτοκινήτου, προπηλακισμοί δημοσιογράφων, ξυλοδαρμοί, απειλές, ενώ βουνό σχηματίζουν οι δικογραφίες για παράβαση των κανόνων απασχόλησης, υγιεινής και περιβάλλοντος. Κανείς δεν τιμωρήθηκε.Τα όσα συνέβησαν στη Μανωλάδα είναι αποτέλεσμα της χρόνιας ατιμωρησίας, της εκμετάλλευσης και της συνενοχής – και τώρα πασπαλίζονται με μπόλικη δόση υποκρισίας. Εδώ και μήνες η Επιθεώρηση Εργασίας της Ηλείας βρίσκεται υπό διάλυση και στο πλαίσιο του Μνημονίου πρόκειται να μεταφερθεί στην Πάτρα. Εδώ το «λιγότερο κράτος» μεταφράζεται σε περισσότερη εργοδοτική ασυδοσία. Έτσι υλοποιείται η ανταγωνιστικότητα και η «εξωστρέφεια» της ελληνικής οικονομίας, όπως την οραματίζονται η κυβέρνηση και η τρόικα. Η εργασία στα θερμοκήπια της φράουλας είναι από τις πιο εξοντωτικές. Εκεί η θερμοκρασία φτάνει και ξεπερνά τους 50 βαθμούς Κελσίου, ενώ η υγρασία αγγίζει το 100%, με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να είναι αποπνικτική καθώς εξαχνώνονται τα φυτοφάρμακα. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν θα άντεχαν ούτε σαν παρατηρητές να παραμείνουν μια ώρα στο θερμοκήπιο, πολύ περισσότερο να εργαστούν για ένα μαύρο μεροκάματο των 22 ευρώ.
Η χρόνια κτηνωδία της Μανωλάδας δεν είναι μια τριτοκοσμική εξαίρεση, ένα ακραίο, μεμονωμένο περιστατικό. Σήμερα, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην ανεργία, στη μετανάστευση ή στη «μανωλαδοποίηση», την ελληνική εκδοχή της «κινεζοποίησης» της εργασίας. Ας μη μιλούν για ανθρωπιά οι κυβερνώντες. Το «αναπτυξιακό» κάτεργο της Μανωλάδας είναι δικό τους έργο.            Πριν