Ζωή και Πνευματική Ερημία

Андрей Перешеин

   Του Γιάννη Μακριδάκη       Μάλλον επειδή πλησιάζουν οι μέρες που θα συναντηθώ με μαθητές σχολείων, έχω τελευταία πολύ συχνά στο μυαλό μου τα παιδιά και προσπαθώ να εκφράσω με λόγια διάφορα από τα μηνύματα της φύσης γύρω μου, έτσι ώστε να μπορέσω να τους τα μεταδώσω.
Όταν γεννιέται και μεγαλώνει ένα παιδί, μαθαίνει τη Ζωή όπως του την διδάσκουν, με τον τρόπο ζωής τους κυρίως...
και με τα λόγια τους δευτερευόντως, οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που το περιβάλλουν στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινωνία. Με βάση τα πρότυπα αυτών, αντιλαμβάνεται το τι είναι Ζωή το κάθε παιδί. Είναι στο χέρι του μετά, όταν θα ενηλικιωθεί, να ψάξει, να ψαχτεί, να διαβάσει, να ακούσει, να συναναστραφεί με άλλους ανθρώπους διαφορετικούς, και να αποφασίσει αν αυτό που έμαθε ως Ζωή ήταν πράγματι Ζωή, ή αν η Ζωή είναι κάτι άλλο και κάπου αλλού και να το ακολουθήσει.
Βλέπω αυτές τις μέρες τη γάτα που έφερε στον κόσμο αυτόν τα παιδιά της και τους μαθαίνει τι είναι Ζωή. Τα μικρά αυτά έτυχε να γεννηθούν μέσα σε ένα συγκεκριμένο σύστημα. Στο φυσικό περιβάλλον του χτήματος, με χώμα παντού, με τα δέντρα, τα φυτά, τα πουλιά, τα πολλά έντομα, τα φίδια, τα τρωκτικά, τους ανθρώπους που τα αγαπούν και τα φροντίζουν αλλά τα ταϊζουν με μέτρο, για να τα κάνουν κυνηγιάρικα και όχι τεμπέλες γάτες. Να φέρνουν εις πέρας με επιτυχία την φυσική αποστολή που έχουν στο χτήμα, η οποία δεν είναι άλλη από την εξόντωση και την απομάκρυνση ποντικιών και φιδιών. Έτυχε επίσης να γεννηθούν σε έναν τόπο που δεν περνούν αυτοκίνητα σε απόσταση τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου και που δεν βάζουν οι άνθρωποι φυτοφάρμακα και άλλου είδους φαρμάκια. Έτυχε να ζουν φυσικά, να γιατροπορεύονται μόνα τους, δίχως κτηνιάτρους, εμβόλια, φάρμακα παρά μόνο με χρήση κάποιων βοτάνων από τους ανθρώπους που τα έχουν στην ευθύνη τους. Αυτά τα γατάκια μεγαλώνοντας αντιλαμβάνονται την ζωή και το σύστημα υπό αυτές τις συνθήκες. Αυτά είναι τα δεδομένα του συστήματος εντός του οποίου καλούνται να επιβιώσουν εξασκώντας δεξιότητες, αναπτύσσοντας αντισώματα και αποκτώντας γνώσεις για να μπορέσουν να αντεπεξέρχονται στις όποιες δυσκολίες και κινδύνους.
Την ίδια ώρα κάποια άλλα γατάκια γεννήθηκαν σε ένα άλλο σύστημα. Ας πούμε σε ένα διαμέρισμα στην πόλη, μέσα σε ένα καλάθι με μια μαμά που τρώει καλές γατοτροφές σε όλη τη ζωή της, που έχει βάλει όλα τα εμβόλια της επιστήμης, που πηγαίνει κάθε τόσο στον κτηνίατρο προληπτικά ή επειδή όλο και κάτι παθαίνει και ανησυχεί τα αφεντικά της, που βγαίνει μέχρι το μπαλκόνι βόλτα μόνο και μόνο για να βρει το κουτί με την άμμο, που ακούει συνεχώς βόμβους αυτοκινήτων, θορύβους, κρότους, σειρήνες, που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή της ποντίκι, ούτε φίδι βέβαια, που δεν έχει καμιά αποστολή φυσική παρά μόνο να κάνει παρέα στους ανθρώπους που μένουν μαζί της, την φροντίζουν και την αγαπούν πολύ, το ίδιο και τα παιδιά της. Αυτά τα γατάκια μεγαλώνοντας αντιλαμβάνονται την ζωή υπό αυτές τις συνθήκες, αυτά είναι τα δεδομένα του συστήματος εντός του οποίου καλούνται να ζήσουν και προφανώς θα γίνουν γάτες χαδιάρες κι όμορφες, που θα περιμένουν κάθε τόσο την κονσέρβα να ανοίξει και την άμμο να αλλαχτεί, γάτες που δεν θα μπορούν να βγουν από το διαμέρισμα διότι έχοντας άγνοια κινδύνου θα είναι εύκολα θύματα της κάθε αναποδιάς. Και ίσως τελικά να ζήσουν μια μεγαλύτερη σε διάρκεια ζωή από τα γατιά της πρηγούμενης περίπτωσης αλλά θα είναι τόσο φτωχή σε εμπειρίες και στιγμές έντονες. Διότι τίποτε δεν κερδίζεται δίχως να χαθεί κάτι άλλο. Η αρχή διατήρησης της Ενέργειας ισχύει γενικευμένα.
Η αντίληψη της Ζωής είναι λοιπόν τελείως διαφορετική από ον σε ον, ακόμα και του ίδιου είδους, ανάλογα με το σύστημα εντός του οποίου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Και όσο πιο κοντά στο φυσικό του περίβλημα, στο απλό αλλά και τόσο σύνθετο φυσικό οικοσύστημα είναι το κάθε πλάσμα, τόσο πιο ευφυές γίνεται, τόσο πιο υγιές και πιο ευτυχές βιώνει τη Ζωή του. Απεναντίας, όταν απομακρύνεται από την Ζωή και ζει κάτι άλλο, εντός ενός άλλου συστήματος, τότε γίνεται αρρωστιάρικο, μαλθακό, παχύσαρκο και ουσιαστικά δυστυχισμένο παρά την φαινομενική ευτυχία, για να αποβιώσει τελικά δίχως να έχει μάθει, δίχως να έχει νιώσει τι πραγματικά ήταν η Ζωή. Διότι έχει ζήσει μιαν άλλη ζωή.
Όλα αυτά μού ήρθανε στο νου σήμερα το πρωί, όχι μόνο επειδή έβλεπα τα γατιά, αλλά και διότι χτες τη νύχτα έλαβα ένα μήνυμα από κάποια e-φίλη, η οποία στη μέση της Ζωής της το πήρε απόφαση, βγήκε από το σύστημα, εντός του οποίου είχε γεννηθεί και έμαθε τη ζωή,  και εντάχθηκε για πρώτη φορά στο φυσικό της περίβλημα. Έγραφε λοιπόν:
“Όταν έπιασα το πρώτο αυγουλάκι της κότας μου στα χέρια μου, αναρωτήθηκα για πρώτη μου φορά, πώς άντεξα τόσο καιρό στα τσιμέντα.. Και πως μπορεί και στράβωσε τόσο πολύ ο δρόμος του ανθρώπου.. Τώρα πια δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς ζωάκια. Πνευματική ερημία..”
Όντως. Είναι πνευματική ερημία να αγοράζεις το αυγό σου από το σούπερ μάρκετ και να μην έχεις δει και κυρίως γευτεί ποτέ σου Αυγό. Όντως, είναι πνευματική ερημία να τα περιμένεις όλα από το χρήμα που βγάζεις νοικιάζοντας το Είναι σου σε ένα άθλιο και ανήθικο σύστημα. Ό,τι και να αγοράσεις από αυτό το σύστημα, άθλιο και ανήθικο θα είναι. Και, ως γνωστόν, ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει.
Πνευματική ερημία. Γι’ αυτό και οι “πνευματικοί άνθρωποι” της εποχής μας και αυτού του συστήματος είναι τόσο φτηνοί και νάνοι στην ψυχή. Για να εκφράζουν την πλειονότητα.