Προς το παρόν με κυριεύουν ακόμα οι εικόνες των αδούλωτων βουνών και ένα ανάμικτο συναίσθημα άκρατου πάθους...
ενθουσιασμού, οργής και απογοήτευσης που με πλημμύρισε σαν πέρασα ξανά μετά από 20 χρόνια το στενό της Πύλης και ανέβηκα στην Πίνδο, στην Ελεύθερη Ελλάδα, κι έφτασα μέχρι την Τύρνα και το Περτούλι, όπου ήταν κατά την διάρκεια της προηγούμενης Κατοχής το στρατηγείο του ΕΛΑΣ.
Αδούλωτα περήφανα βουνά που γέννησαν αδούλωτους περήφανους ανθρώπους.
Μέσα σε μισόν αιώνα όμως, η Ελεύθερη Ελλάδα μετατράπηκε σε παράδεισο της νεοελληνικής γκλαμουριάς, τα παγωμένα κρησφύγετα των ανταρτών σε σαλέ με ζεστή σοκολάτα για αγοράκια και κοριτσάκια μιας άλλης γενιάς, υπόδουλης στην ευτέλεια του χρήματος, οι στίβοι μάχης των Σχολών Πολέμου του Στρατηγού Σαράφη σε πίστα για σκι, οι συνθηματικές κραυγές των Ανταρτών σε χάχανα ελαφρότητας, η Τύρνα σε Ελάτη και τα μουλάρια σε καλογυαλισμένα τζιπ αγορασμένα με λεφτά από λαμογιές και δανεικά, τα περισσότερα.
Η Ελεύθερη Ελλάδα της πρώτης Κατοχής ζει υπόδουλη εδώ και χρόνια κι αυτή, δίχως πλέον να μπορεί να γεννήσει ελπίδα αντίστασης σαν τότε. Αλλάξανε οι όροι του πολέμου.
Γι’ αυτό η ελπίδα και η αντίσταση έρχονται σήμερα απ’ αλλού. Από τα αμέτρητα Κινήματα που έχουν αναπτυχθεί σε κάθε τόπο της Ελλάδας και αντιστέκονται με πάθος στο ξεπούλημα της πατρίδας, στην εξαθλίωση του ανθρώπου και στην αθλιότητα του ρατσισμού. Από Κινήματα που έχουν σπείρει εδώ και καιρό, και που καλλιεργούν φανερά πλέον, μιαν άλλη πρόταση ζωής και πολιτικής στάσης. Κινήματα ανθρώπων, που στην υπόδουλη πρωτεύουσα καταστέλλονται με βία όπως και τότε, αλλά στην ύπαιθρο θεριεύουν πάλι και ανοίγουν δρόμους ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Κινήματα ανθρώπων που κατασυκοφαντούνται ή κρατούνται σκοπίμως στην αφάνεια από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, έχοντας κάνει ακόμα και τους υποψιασμένους να μιλούν για έλλειψη Κινημάτων και ελπίδας σήμερα.
Η σύγχρονη Ελεύθερη Ελλάδα όμως ζει σε κάθε πόλη και χωριό. Σε πυρήνες διάσπαρτους σαν μπίλιες υδραργύρου, δυναμικούς πυρήνες, δημιουργικούς, αεικίνητους, που ολοένα αποκτούν και νέους υποστηρικτές, ανθρώπους που αλλάζουν στάση ζωής κι αναγνωρίζουν πλέον τις αξίες, ανθρώπους που ανοίγουνε τα μάτια τους και βλέπουν την ευτέλεια. Και μόλις έρθει το πλήρωμα του χρόνου κι αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων, μόλις οι μπίλιες υδραργύρου ενωθούν, θα κάνουνε την έκρηξη και θα αποτινάξουν το σάπιο, το σαθρό πλέον πολιτικό καθεστώς της εθελοδουλίας.
Από αυτούς τους πυρήνες άναψε και ζωηρεύει κάθε μέρα η σπίθα της απελευθέρωσης. Κι όσο πιο γρήγορα το πάρουν χαμπάρι όσοι θέλουν να λέγονται και να πολιτεύονται ως Αριστεροί, τόσο καλύτερο γι αυτούς, τόσο καλύτερο για όλους μας. Εδώ και μήνες γράφω για τα Κινήματα και για το χρέος των κομμάτων της Αριστεράς απέναντί τους. Κι αυτά που διακρίνω είναι από τη μια η πλήρης αδιαφορία από τους αριστερούς κομματικούς χώρους, η οποία βέβαια φανερώνει αδυναμία εκτίμησης της πραγματικότητας, και από την άλλη το τεράστιο ενδιαφέρον, οι αγωνίες, ο ενθουσιασμός και οι δράσεις των ανθρώπων που ζωντανεύουν τα Κινήματα ανά την Ελλάδα. Με λίγα λόγια σε όλη τη χώρα συναντιόμαστε, ζυμωνόμαστε, γνωριζόμαστε, οργανώνουμε από κοινού εκδηλώσεις, δράσεις, αγώνες, θεριεύουμε κάθε μέρα και πιο πολύ την αντίστασή μας απέναντι στο ξεπούλημα, τον ρατσισμό και την εξαθλίωση αλλά η επίσημη Αριστερά είτε παραμένει αρτηριοσκληρωτικά απέναντι είτε έχει το μυαλό της στο να εξευμενίσει τις Αγορές για να της αναθέσουν την εξουσία.
Η Ιστορία μια μέρα θα γράψει πάλι για τις προδοτικές κυβερνήσεις, για την Ελεύθερη Ελλάδα που άναψε τη φλόγα της ανεξαρτησίας αλλά δυστυχώς και για τα λάθη της Αριστεράς, ακριβώς όπως τότε…
ΥΓ
Καμιά εκατοστή πολίτες ήταν παρόντες στην εκδήλωση στα Τρίκαλα αλλά ΟΥΔΕΙΣ από τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαια του ΚΚΕ
Αμα η Αριστερά δεν στηρίζει τα Κινήματα, αναρωτιέμαι ποιους στηρίζει
Μάλλον τις προωπικές φιλοδοξίες των στελεχών της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου