cubadebate.cu, Myrsini Tsakiri
του Ιροέλ Σάντσεζ
Πολλά λέγονται σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα. Ακόμα, έχει γίνει κοινός τόπος να αναγνωρίζεται η ικανοποίηση των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων στη Νήσο, ιδίως της πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση, για να δηλωθεί στη συνέχεια ότι οι κουβανοί πολίτες δεν απολαμβάνουν πολιτικά δικαιώματα.....
Είναι αλήθεια, ότι η Κούβα διαπρέπει στην ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων. Ήταν η πρώτη χώρα που ανακηρύχθηκε ότι είχε καταπολεμήσει τον αναλφαβητισμό και η συμβολή της στην εξάλειψη του και σε άλλες χώρες, έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ. Το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Κούβα είναι το χαμηλότερο στην Αμερική, χαμηλότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και η UNICEF την έχει ανακηρύξει ως τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου δεν υπάρχει υποσιτισμός των παιδιών. Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης της Κούβας την τοποθετεί ψηλότερα από τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και στις περιβαλλοντικές επιδόσεις βρίσκεται μεταξύ των πρώτων δέκα εθνών στον κόσμο.
Όσον αφορά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αναλυτές λένε ότι η κατάσταση στο νησί δεν μπορεί να συγκριθεί με την κατάσταση σε χώρες που συνήθως κατηγορούν την Κούβα – όπως οι ευρωπαϊκές - για τις οποίες η Διεθνής Αμνηστία έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες εκθέσεις που συνήθως τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποσιωπούν.
Όμως είναι οι ειδήσεις σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ή καλύτερα η απουσία της, αυτές που εμφανίζονται περισσότερο όταν γίνεται κουβέντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα, αναφερόμενες κυρίως σε καταγγελίες ατόμων που συνδέονται με τα περισσότερα από είκοσι εκατομμύρια δολάρια το χρόνο που οι Ηνωμένες Πολιτείες προορίζουν για μια “αλλαγή καθεστώτος” στο νησί.
Ωστόσο, μια πρόσφατη εμπειρία μπορεί να δείξει πως αυτά τα άτομα κατανοούν την ελευθερία έκφρασης. Κατά τη διάρκεια ενός πάνελ ανοικτού για το κοινό στην εκπομπή “Τελευταία Πέμπτη”, που διοργανώθηκε από το περιοδικό Θέματα σχετικά με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά κινήματα, ένα από αυτά παρενέβη εντελώς ελεύθερα για να εκφράσει την ασυμβατότητα της συζήτησης για το διαδίκτυο με το γεγονός ότι στην Κούβα τιμωρείται η διαφορά, κάτι που αμφισβητήθηκε με ευγένεια και σεβασμό για την διαφορετική άποψη από αρκετούς συμμετέχοντες. Λίγο μετά, εξοπλισμένοι με την τεχνολογία που οι ΗΠΑ παρέχουν στους φίλους τους στο νησί, οι υποστηρικτές της “άλλης Κούβας” ανέβασαν στο YouTube βίντεο με την εκδοχή τους για το τι συνέβη στο προαναφερόμενο πάνελ, εξαλείφοντας κάθε άποψη αντίθετη με τις αντιλήψεις τους.
Ίσως να είναι δυνατό να καταλάβουμε έτσι πως θα ήταν η “άλλη Κούβα” που αυτοί οι άνθρωποι υποστηρίζουν θερμά με το λεγόμενο σχέδιο Μπους – που εξακολουθεί να ισχύει με την κυβέρνηση Ομπάμα – που τους έχει προωθήσει σημαντική χρηματοδότηση και την τεχνολογία για και τον ρόλο τους που περιλαμβάνει την αποσυναρμολόγηση σε μια “μετά Κάστρο Κούβα” όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των κουβανών για να τους εξισώσει με τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου. Τότε δεν θα είναι οι γείτονες που θα προτείνουν τους υποψήφιους στις εκλογές στην Κούβα, όπου κανένα από αυτά τα άτομα δεν έχει ποτέ καταφέρει να κερδίσει μια εκλογική περιφέρεια, αλλά οι πολιτικοί μηχανισμοί που κατασκευάζονται και χρηματοδοτούνται από την Ουάσιγκτον κατ' εικόνα και ομοίωση τους. Ναι, θα ήταν “άλλη Κούβα” αλλά χωρίς δικαιώματα για τους κουβανούς.
Mucho se habla en algunos escenarios sobre los derechos humanos en Cuba. Incluso, se ha convertido en lugar común reconocer el disfrute en la Isla de los derechos sociales y económicos -especialmente el acceso a la salud y la educación- para acto seguido declarar que los ciudadanos cubanos no disfrutan de derechos políticos.
Cierto que Cuba sobresale en el cumplimiento de los derechos económicos, sociales y culturales. Fue el primer país en declararse libre de analfabetismo y su contribución a eliminarlo en otros países ha sido reconocida por la ONU. La tasa de mortalidad infantil en Cuba es la más baja de América, por debajo de Estados Unidos y Canadá y la UNICEF la ha declarado como el único país de América Latina sin desnutrición infantil, su Índice de Desarrollo Humano está por delante de la mayoría de los países latinoamericanos y en desempeño ambiental se coloca entre las primeras diez naciones del mundo.
En cuanto a violaciones de los derechos humanos, analistas afirman que la situación de la Isla no es comparable con lo ocurrido en países donde se suele acusar a Cuba -como los europeos- sobre los que Amnistía Internacional ha publicado numerosos informes que los grandes medios de comunicación suelen silenciar.
Pero son las noticias sobre la libertad de expresión, o más bien su ausencia, las que más aparecen cuando se habla de derechos humanos en Cuba, sobre todo asociadas a denuncias de personas vinculadas a los fondos de más de veinte millones de dólares anuales que destina Estados Unidos para un “cambio de régimen” en la Isla.
Sin embargo, una experiencia reciente puede ilustrar la manera en que entienden esos individuos la libertad de expresión. Durante un panel abierto al público del espacio “Último jueves”, organizado por la revista Temas acerca de Internet y los movimientos sociales, uno de ellos intervino con total libertad para expresar la incompatibilidad de un debate sobre la red de redes con el hecho de que en Cuba se penalizaba la diferencia, algo que le fue rebatido en un clima de civilidad y respeto por varios de los participantes. Poco después, dotados de la tecnología que Estados Unidos suministra a sus amigos en la Isla, los partidarios de la “otra Cuba” subieron a YouTube su versión en video de lo ocurrido en el referido espacio, eliminando cualquier punto de vista opuesto a sus concepciones.
Quizá sea posible entender así cómo sería la “otra Cuba” que estas personas preconizan bajo el llamado Plan Bush -aún vigente en la administración Obama- que les ha destinado los cuantiosos fondos y la tecnología para su desempeño y que incluye el desmontaje en una “Cuba post Castro” de todos los derechos sociales conquistados por los cubanos para equipararlos con los demás países del continente. Entonces ya no serían los vecinos los que nominarían los candidatos en las elecciones cubanas, donde ninguna de estas personas ha podido jamás ganar una circunscripción, sino las maquinarias políticas financiadas y construidas por Washington a su imagen y semejanza. Sí, sería “otra Cuba” pero sin derechos para los cubanos. Sierra Maestra
Πολλά λέγονται σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα. Ακόμα, έχει γίνει κοινός τόπος να αναγνωρίζεται η ικανοποίηση των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων στη Νήσο, ιδίως της πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση, για να δηλωθεί στη συνέχεια ότι οι κουβανοί πολίτες δεν απολαμβάνουν πολιτικά δικαιώματα.....
Είναι αλήθεια, ότι η Κούβα διαπρέπει στην ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων. Ήταν η πρώτη χώρα που ανακηρύχθηκε ότι είχε καταπολεμήσει τον αναλφαβητισμό και η συμβολή της στην εξάλειψη του και σε άλλες χώρες, έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ. Το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Κούβα είναι το χαμηλότερο στην Αμερική, χαμηλότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και η UNICEF την έχει ανακηρύξει ως τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου δεν υπάρχει υποσιτισμός των παιδιών. Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης της Κούβας την τοποθετεί ψηλότερα από τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και στις περιβαλλοντικές επιδόσεις βρίσκεται μεταξύ των πρώτων δέκα εθνών στον κόσμο.
Όσον αφορά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αναλυτές λένε ότι η κατάσταση στο νησί δεν μπορεί να συγκριθεί με την κατάσταση σε χώρες που συνήθως κατηγορούν την Κούβα – όπως οι ευρωπαϊκές - για τις οποίες η Διεθνής Αμνηστία έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες εκθέσεις που συνήθως τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποσιωπούν.
Όμως είναι οι ειδήσεις σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ή καλύτερα η απουσία της, αυτές που εμφανίζονται περισσότερο όταν γίνεται κουβέντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα, αναφερόμενες κυρίως σε καταγγελίες ατόμων που συνδέονται με τα περισσότερα από είκοσι εκατομμύρια δολάρια το χρόνο που οι Ηνωμένες Πολιτείες προορίζουν για μια “αλλαγή καθεστώτος” στο νησί.
Ωστόσο, μια πρόσφατη εμπειρία μπορεί να δείξει πως αυτά τα άτομα κατανοούν την ελευθερία έκφρασης. Κατά τη διάρκεια ενός πάνελ ανοικτού για το κοινό στην εκπομπή “Τελευταία Πέμπτη”, που διοργανώθηκε από το περιοδικό Θέματα σχετικά με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά κινήματα, ένα από αυτά παρενέβη εντελώς ελεύθερα για να εκφράσει την ασυμβατότητα της συζήτησης για το διαδίκτυο με το γεγονός ότι στην Κούβα τιμωρείται η διαφορά, κάτι που αμφισβητήθηκε με ευγένεια και σεβασμό για την διαφορετική άποψη από αρκετούς συμμετέχοντες. Λίγο μετά, εξοπλισμένοι με την τεχνολογία που οι ΗΠΑ παρέχουν στους φίλους τους στο νησί, οι υποστηρικτές της “άλλης Κούβας” ανέβασαν στο YouTube βίντεο με την εκδοχή τους για το τι συνέβη στο προαναφερόμενο πάνελ, εξαλείφοντας κάθε άποψη αντίθετη με τις αντιλήψεις τους.
Ίσως να είναι δυνατό να καταλάβουμε έτσι πως θα ήταν η “άλλη Κούβα” που αυτοί οι άνθρωποι υποστηρίζουν θερμά με το λεγόμενο σχέδιο Μπους – που εξακολουθεί να ισχύει με την κυβέρνηση Ομπάμα – που τους έχει προωθήσει σημαντική χρηματοδότηση και την τεχνολογία για και τον ρόλο τους που περιλαμβάνει την αποσυναρμολόγηση σε μια “μετά Κάστρο Κούβα” όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των κουβανών για να τους εξισώσει με τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου. Τότε δεν θα είναι οι γείτονες που θα προτείνουν τους υποψήφιους στις εκλογές στην Κούβα, όπου κανένα από αυτά τα άτομα δεν έχει ποτέ καταφέρει να κερδίσει μια εκλογική περιφέρεια, αλλά οι πολιτικοί μηχανισμοί που κατασκευάζονται και χρηματοδοτούνται από την Ουάσιγκτον κατ' εικόνα και ομοίωση τους. Ναι, θα ήταν “άλλη Κούβα” αλλά χωρίς δικαιώματα για τους κουβανούς.
Mucho se habla en algunos escenarios sobre los derechos humanos en Cuba. Incluso, se ha convertido en lugar común reconocer el disfrute en la Isla de los derechos sociales y económicos -especialmente el acceso a la salud y la educación- para acto seguido declarar que los ciudadanos cubanos no disfrutan de derechos políticos.
Cierto que Cuba sobresale en el cumplimiento de los derechos económicos, sociales y culturales. Fue el primer país en declararse libre de analfabetismo y su contribución a eliminarlo en otros países ha sido reconocida por la ONU. La tasa de mortalidad infantil en Cuba es la más baja de América, por debajo de Estados Unidos y Canadá y la UNICEF la ha declarado como el único país de América Latina sin desnutrición infantil, su Índice de Desarrollo Humano está por delante de la mayoría de los países latinoamericanos y en desempeño ambiental se coloca entre las primeras diez naciones del mundo.
En cuanto a violaciones de los derechos humanos, analistas afirman que la situación de la Isla no es comparable con lo ocurrido en países donde se suele acusar a Cuba -como los europeos- sobre los que Amnistía Internacional ha publicado numerosos informes que los grandes medios de comunicación suelen silenciar.
Pero son las noticias sobre la libertad de expresión, o más bien su ausencia, las que más aparecen cuando se habla de derechos humanos en Cuba, sobre todo asociadas a denuncias de personas vinculadas a los fondos de más de veinte millones de dólares anuales que destina Estados Unidos para un “cambio de régimen” en la Isla.
Sin embargo, una experiencia reciente puede ilustrar la manera en que entienden esos individuos la libertad de expresión. Durante un panel abierto al público del espacio “Último jueves”, organizado por la revista Temas acerca de Internet y los movimientos sociales, uno de ellos intervino con total libertad para expresar la incompatibilidad de un debate sobre la red de redes con el hecho de que en Cuba se penalizaba la diferencia, algo que le fue rebatido en un clima de civilidad y respeto por varios de los participantes. Poco después, dotados de la tecnología que Estados Unidos suministra a sus amigos en la Isla, los partidarios de la “otra Cuba” subieron a YouTube su versión en video de lo ocurrido en el referido espacio, eliminando cualquier punto de vista opuesto a sus concepciones.
Quizá sea posible entender así cómo sería la “otra Cuba” que estas personas preconizan bajo el llamado Plan Bush -aún vigente en la administración Obama- que les ha destinado los cuantiosos fondos y la tecnología para su desempeño y que incluye el desmontaje en una “Cuba post Castro” de todos los derechos sociales conquistados por los cubanos para equipararlos con los demás países del continente. Entonces ya no serían los vecinos los que nominarían los candidatos en las elecciones cubanas, donde ninguna de estas personas ha podido jamás ganar una circunscripción, sino las maquinarias políticas financiadas y construidas por Washington a su imagen y semejanza. Sí, sería “otra Cuba” pero sin derechos para los cubanos. Sierra Maestra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου