Κανείς δεν εμπνέει, κανείς δεν κινητοποιεί

Pavel Janzen

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Είναι αδύνατο να εξηγήσεις με τη λογική έναν παράλογο κόσμο. Ούτε καν με «έλλογη λαβή», όπως κάνουν οι ψυχαναλυτές με το παραλήρημα, δεν μπορείς. Μόνο η μεταφυσική και η διαίσθηση των αλλοπαρμένων και των αλαφροΐσκιωτων ίσως μπορέσει κάποτε να εκφράσει αυτό που συμβαίνει, σήμερα, στην Ελλάδα, όπου όλα -θεσμοί, κοινωνία και άνθρωποι- διαλύονται.

Γιατί, που να ακουμπήσεις και από πού να κρατηθείς; Από τη δόση των 31,5 δις ευρώ; Αυτή θα πάει στις τράπεζες και στα τοκοχρεωλύσια, ενώ τα νέα μέτρα λιτότητας θα επιτείνουν την...
ύφεση, το κλείσιμο των μαγαζιών, την ανεργία, την εξόντωση των ανθρώπων, δίνοντας τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία(σε ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτή). Κι όμως τα όρνεα έχουν ήδη επιπέσει χωρίς έλεος πάνω στο «πτώμα». 

Ενεχυροδανειστές, τοκογλύφοι και εν γένει μαυραγορίτες «τρώνε» κοψοχρονιά κινητά και ακίνητα, τιμαλφή και μη. Τηλεφωνικές εταιρίες εκμεταλλεύονται ασφαλισμένους και το χάος του ΕΟΠΥΥ, ενώ κλέβουν κυριολεκτικά ηλικιωμένους, αφού χρεώνουν τις κοστοβόρες κλήσεις, που οι ίδιες κάνουν προς τα θύματά τους! Νέες οικονομικές δυνάμεις που δεν γνωρίζει κανείς από πού προέρχονται, εμφανίζονται. Το ίδιο συμβαίνει και με την πληθώρα των νέων εφημερίδων, που εκδίδονται. Ποιος θα εξετάσει το πόθεν έσχες τους; Κανείς.

Πολλοί αντιμετωπίζουν την κατάσταση ως ευκαιρία για να επιβληθούν πολιτικά και οικονομικά, περιμένοντας την πλήρη εξαθλίωση για να τα πάρουν όλα. Ποιες είναι αυτές οι νέες οικονομικές δυνάμεις; Άγνωστο. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι αυτό που είπε, χθες, η Α. Μέρκελ, ότι δηλαδή «μία χώρα που έχει χρέος 80% ή 90% δεν μπορεί να μιλάει για εθνική ανεξαρτησία». Η Ελλάδα, συνεπώς, είναι υπό πλήρη εξάρτηση. Άρα το πρόβλημά μας είναι και εθνικό, είναι ζήτημα ανεξαρτησίας και ελευθερίας.

Είναι, επίσης, κοινωνικό και ανθρωπιστικό. Όμως, μία κοινωνία που είναι κοκαλωμένη από το φόβο της σαν τη νάγια την ορχούμενη, μπορεί μεν να διευκολύνει τους «πάνω» γιατί δεν ξεσηκώνεται, αλλά καμία οικονομία δεν αναπτύσσεται χωρίς την κινητοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας, χωρίς να υπάρχει κάτι, μία ιδέα, μία εμπνέουσα αξία, μια πίστη για την πατρίδα, για τη λευτεριά, για το μέλλον των παιδιών μας, κάτι τέλος πάντων που να ενεργοποιεί τους ανθρώπους.

Δυστυχώς, κανείς, ακόμη και όσοι δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση, δεν εμπνέει. Έτσι, και δύο δόσεις να παίρναμε, δεν θα κάνουμε τίποτα, αν οι ηγεσίες δεν συνεγείρουν τους ανθρώπους, αν δεν τους δώσουν ελπίδα, ή έστω μία πίστη. Βέβαια, υπάρχουν και οι άλλοι, που σκέφτονται με τον τρόπο των ολοκληρωτισμών, όπου οι άνθρωποι θεωρούνται εντελώς περιττοί, απολύτως άχρηστοι. Εδώ ισχύει ο Οδυσσέας Ελύτης (που σαν χθες γεννήθηκε), ο οποίος έλεγε: «…Είναι η βαρβαρότητα. Την βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για φούρνους του Χίτλερ ίσως αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του…». Ο ποιητής επιβεβαιώνεται.

Ξέρετε ποιες επιστήμες έχουν πέραση στο Καίμπριτζ, στην Οξφόρδη και στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ; Οι νευροεπιστήμες. Εκείνες δηλαδή που θα επιτρέπουν την πλήρη χειραγώγηση των ανθρώπων σ’ ένα κόσμο όπου θα ισχύουν τόσο ο Χάξλεϊ όσο και ο Όργουελ. Θα το επιτρέψουμε αυτό να συμβεί;