Σαρώνουν τα αντιγερμανικά αισθήματα μεταξύ των λαών της νότιας, ιδίως, Ευρώπης. Για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη σταδιακή κατασίγαση του δικαιολογημένου μίσους κατά της Γερμανίας εξαιτίας των θηριωδιών των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής παρουσιάζεται το φαινόμενο αυτό. Στην Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία έχει φουντώσει ο αντιγερμανισμός. Τα εξαιρετικά βίαια μνημόνια λιτότητας που επιβάλλονται κατ' εντολήν του Βερολίνου..
και καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών είναι η αιτία του σημερινού αντιγερμανισμού. Η ανυπαρξία εθνικού νομίσματος και ταυτόχρονα η απολύτως δικαιολογημένη ανάγκη των Γερμανών να προστατεύσουν το ευρώ κατά τρόπο που να συνάδει με τα συμφέροντα της Γερμανίας προκαλούν το πρόβλημα.
Οι ευθύνες των κυβερνήσεων των κρατών της Ευρωζώνης συγκαλύπτονται εύκολα στα μάτια των λαών τους. Το Βερολίνο είναι αυτό που απροσχημάτιστα πλέον χαράζει την οικονομική πολιτική ολόκληρης της Ευρωζώνης, αλλά και της κάθε χώρας που έχει τεθεί υπό καθεστώς μνημονίου.
Η εθνική υποτέλεια που συνεπιφέρει η υπαγωγή σε μνημονιακό καθεστώς δεν οδηγεί απλώς σε απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας της αντίστοιχης χώρας. Γεννά πρωτίστως τον πόθο της απαλλαγής από την ξένη επικυριαρχία, καθώς αυτή συνδέεται όχι με άνοδο της οικονομικής ευημερίας, αλλά με οικονομικό καταποντισμό της χώρας. Η πρωτοφανής περικοπή των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων εν γένει του πληθυσμού δημιουργεί την πεποίθηση στη συνείδηση του θιγόμενου λαού ότι αιτία των δεινών του είναι η «ξένη κατοχή» και μόνο δευτερευόντως η κατάσταση της οικονομίας της χώρας του.
Η γερμανική επιβολή όρων στις χειμαζόμενες οικονομίες της Ευρώπης διευκολύνει τα μέγιστα την επικράτηση αυτής της αντίληψης, δεδομένου ότι η Γερμανία βαρύνεται με την πρόκληση τον περασμένο αιώνα των δύο πιο αιματηρών πολέμων στην παγκόσμια ιστορία. Η γερμανική αλαζονεία και η πραγματικά άφρων κατασυκοφάντηση εκ μέρους του πολιτικού κατεστημένου και των μέσων ενημέρωσης της Γερμανίας των Ελλήνων και των υπόλοιπων Νοτιοευρωπαίων ως «τεμπέληδων», «ανίκανων» κ.λπ. όχι απλώς αναζωπύρωσαν, αλλά οδήγησαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα τον αντιγερμανισμό στις χώρες της νότιας Ευρώπης.
Με όπλο το ευρώ το Βερολίνο εξάπλωσε αθόρυβα αλλά με ταχείς ρυθμούς την πανευρωπαϊκή ηγεμονία του την τελευταία δεκαετία. Αυτό απασχολούσε μόνο τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς ηγέτες, καθώς οι λαοί αλλά και οι ελίτ των χωρών της Ευρωζώνης απολάμβαναν την με καλπάζοντες ρυθμούς αυξανόμενη ευημερία για ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού. Μόλις όμως ξέσπασε η κρίση, δεν ήρθε μόνο η οικονομική κατάρρευση.
Εμβρόντητοι οι Ευρωπαίοι διαπίστωσαν ότι από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά η επέκταση και το βάθεμα της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη προσέλαβαν ιλιγγιώδεις διαστάσεις. Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρωζώνης υποχρεώνονταν παρά την αντίσταση των κυβερνήσεών τους (με θλιβερή εξαίρεση την Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου) να υπαχθούν σε καθεστώς θεσμοθετημένης ξένης επικυριαρχίας μέσω μνημονίων.
Θλιβερή επαρχία του Ράιχ καταντά όποια χώρα περιπέσει υπό μνημονιακό ζυγό. Φτωχαίνει ραγδαία ο πληθυσμός της. Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, η ευρωπαϊκή ενοποίηση, ακόμη και το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα αυτών των κρατών υφίστανται σοβαρότατη, ίσως και ανεπανόρθωτη ύστερα από κάποιο διάστημα φθορά στη συνείδηση του λαού της.
Το ευρώ απειλεί την ΕΕ με σταδιακή αποσύνθεση κατ' αυτό τον τρόπο. Η οικονομική πολιτική που εκπορεύεται από τη Γερμανία για την υπεράσπισή του αποξενώνει εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες της Ευρωζώνης από το κοινό νόμισμα - ακόμη και τους ίδιους τους Γερμανούς! Αν συνεχιστεί αυτή η γραμμή, το ευρώ δεν θα μακροημερεύσει. γιωργος δελαστικ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου