Το Λίστα-gate και η δίωξη Βαξεβάνη.

 Toυ ΣΤ.ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ   Ο Ρίτσαρντ Νίξον δεν παραιτήθηκε το 1974 από πρόεδρος των ΗΠΑ επειδή κάποιοι παρακρατικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος είχαν διαρρήξει την έδρα των Δημοκρατικών στο κτίριο του Γουοτεργκέιτ: το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο στην σύγχρονη αμερικανική ιστορία οφείλεται στο γεγονός ότι ο Νίξον προσπάθησε να συγκαλύψει την διάρρηξη.   H υπόθεση με την περίφημη λίστα Λαγκάρντ....
διαγράφει αντίστοιχη τροχιά: τα ονόματα των Ελλήνων καταθετών που περιέχει δεν αφορούν παρά μια μόνο τράπεζα στην Ελβετία, την Hsbc. Ο Φαλσιάνι, ο υπάλληλος της τράπεζας που διοχέτευσε τους καταλόγους με τις καταθέσεις, το έσκασε το 2008: επομένως η λίστα Λαγκάρντ δεν έχει να κάνει με τις μαζικές διαρροές κεφαλαίων που σημειώθηκαν στην Ελλάδα με το ξέσπασμα της κρίσης και την επιβολή των μνημονίων.
Η λίστα που παρέδωσε η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας στην ελληνική κυβέρνηση το 2010 θα μπορούσε να είχε παραμείνει στη σφαίρα ελέγχου της φοροδιαφυγής στα χρόνια των παχιών αγελάδων , αν οι Έλληνες αρμόδιοι υπουργοί κινούντο όπως οι ομόλογοι τους σε άλλες χώρες: Γερμανία: 2,5 δις. Γαλλία 1,1 δις. Ιταλία 570 εκατ. Ισπανία 6 δις. Αυτά είναι τα ποσά που άντλησαν τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες μέσα από την αξιοποίηση της λίστας Φαλσιάνι. Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου κόντευε να καταρρεύσει τον Φεβρουάριο, επειδή δεν μπορούσε να βρει 300 εκατ. ευρώ...
Όμως ο κ. Παπακωνσταντίνου, που παρέλαβε την λίστα από την Λαγκάρντ,ο κ.Βενιζέλος στον οποίο την παρέδωσε αφού για πάνω από ένα χρόνο την κλωσούσε στο γραφείο του και οι αρμόδιοι του ΣΔΟΕ είχαν προφανώς άλλες προτεραιότητες. “Πούλησαν” την συγκάλυψη στους ισχυρούς που φιγουράριζαν στην λίστα και ξεπούλησαν τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους επιχειρηματίες, όλους αυτούς στους οποίους επέβαλλαν τα δρακόντια μέτρα. «Οι δύο προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις είχαν προχωρήσει σε αντίστοιχες διαδικασίες (όπως στις άλλες χώρες) χωρίς όμως να τις ολοκληρώσουν, κυρίως λόγω των πιέσεων από πολιτικούς και επιχειρηματίες», δήλωνε αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών στους Financial Times, όταν ένα μήνα πριν άρχισε να ξεδιπλώνεται  το κουβάρι της υπόθεσης.

Για να επακολουθήσει εκείνο το απίστευτο γαϊτανάκι αλληλοκαρφωμάτων ανάμεσα στους εμπλεκόμενους (μόλις χθες ο Παπακωνσταντίνου κάρφωσε τον Βενιζέλο) που έφτασαν να ισχυριστούν ότι δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν την λίστα επειδή ήταν προϊόν υποκλοπής, αντίθετα με τους κουτόφραγκους Ευρωπαίους που παρανομούντες την αξιοποίησαν και γέμισαν τα ταμεία τους. Το πραγματικό σκάνδαλο είναι ακριβώς ότι,επειδή είναι τόσο δειλοί και διεφθαρμένοι, η λίστα ήταν σαν τον μουτζούρη που όλοι ήθελαν να ξεφορτωθούν: το πρωτότυπο cd της λίστας Λαγκάρντ, δήλωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου στην επιτροπή της Βουλής, το είχε παραδώσει σε συνεργάτες του, αλλά τώρα δεν ξέρει που βρίσκεται, για να καταλήξει: «Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια».
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή είναι η αλήθεια και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η λίστα να έχει αλλοιωθεί. Από τα ονόματα που δημοσίευσε προχθές το Hot Doc, λείπουν ονόματα συγγενικών προσώπων σε πρώην υπουργούς Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ που κυκλοφορούσαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Παρ όλα αυτά, το περιοδικό έκανε πολύ καλά που δημοσίευσε τον κατάλογο που έπεσε στα χέρια του(χωρίς καθόλου αυτό να σημαίνει ότι αυτοί που φιγουράρουν σε αυτόν είναι ένοχοι) και είναι εξοργιστική η προσπάθεια σύλληψης του Κώστα Βαξεβάνη.
 Όχι μόνο εξοργιστική αλλά και δείγμα πανικού μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να στηρίξει με όλα τα μέσα την παραπαίουσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ενώ η ίδια η λίστα του Hot Doc δεν περιείχε τα τρανταχτά ονόματα που θα προκαλούσαν πολιτικό πρόβλημα, η ποινική δίωξη και το κυνηγητό του εκδότη του εκθέτουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση στην ντόπια και διεθνή κοινή γνώμη, επαναφέροντας την υπόθεση στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Όπως και στο σκάνδαλο του Γουοτεργκέιτ, η απόπειρα συγκάλυψης του σκανδάλου θα φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.                      tvxs.