Πρώτα-πρώτα, σε ποιον απευθύνεται; Σε μας όλους, θα πείτε. Κι όμως, ορθώς εκτίμησαν οι πάντες ότι απευθύνεται πριν απ’ όλους στον διστακτικό Βενιζέλο και κυρίως στον έστω και αργά θυμωμένο Κουβέλη....
που δηλώνει ότι διαφωνεί κάθετα με την ολοκληρωτική κατεδάφιση εργασιακών δικαιωμάτων. Τα οποία εργασιακά δικαιώματα, ειρήσθω εν παρόδω -αλλά πού να τα καταλάβει ο άρχοντας Σαμαράς αυτά τα πληβειακά- δεν υπήρξαν δώρο κανενός προς τους εργαζόμενους και εμπεριέχουν τόση τόλμη, τόσους αγώνες, τόσο αίμα, που ούτε στον ύπνο τους δεν έχουν δει οι τολμηροί του Μνημονίου.
Γιατί όμως είναι τολμηρός όποιος δέχεται όλα τα μέτρα της
τρόικας, ενώ, όπως υπονοεί το διάγγελμα, δεν είναι όποιος τα αντιμάχεται; Γιατί είναι τόλμη να επιβάλεις σε ένα λαό όσα επιτάσσουν οι δανειστές και οι πολιτικοί τους πάτρωνες και δειλία να πεις όχι σ’ αυτά - ή σε κάποια έστω από αυτά; Και από πού κι ως πού δείχνει πατριωτισμό και δημοκρατική τόλμη εκείνο το ανεκδιήγητο όσοι το τολμήσουμε; Στη δημοκρατία, αυτό το όσοι δεν πρέπει να ταυτίζεται με την πλειοψηφία των πολιτών; Οι όσοι δεν πρέπει να είναι περισσότεροι από τους μη όσους - και όχι μόνο μέσα στη Βουλή; Κι αν αυτό παραμερίζεται εν ονόματι της σωτηρίας της πατρίδας, τι διαφορετικό έλεγαν ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός, ο Ιωαννίδης και η λοιπή συμμορία;
Αν ο Φώτης Κουβέλης θα επιμείνει στον θυμό του ή θα υποκύψει στην καταλλαγή και εν τέλει στο είδος της τόλμης του Σαμαρά (και του Δασκαλόπουλου, και των τραπεζιτών, και κάθε κερδοσκοπικής ύαινας που ρουφιανεύει στην τρόικα), είναι ένα ερωτηματικό. Κανένα ερωτηματικό εντούτοις για το βασικό: Τόλμη για τους επίδοξους σωτήρες είναι να αγνοούν τη θέλησή μας, η οποία είναι και γνωστή και παρούσα σε όλα τα διαβούλια των κυβερνητικών εταίρων με την τρόικα και μεταξύ τους. Ακόμα χειρότερο: Όποιος τους αντιστέκεται εξορίζεται στα ξερονήσια των δειλών. Στα οποία, όπως αποδεικνύεται, είναι έτοιμοι να ξαποστείλουν και όποιον κυβερνητικό εταίρο ταλαντεύεται κάτω από την πίεση της κοινωνίας... MANIER Αυγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου