Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ

  ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ    Και να αδελφέ μου που μάθαμε να μας δουλεύουν χοντρά και να μη λέμε κουβέντα. Τρεις μέρες πίσω από το μικρόφωνο του Πολυτεχνείου ήταν αρκετές για να αναδείξουν τη Μαρία Δαμανάκη σε «πασιονάρια», σκατά στα μούτρα μας! Κι ύστερα η ίδια, να ξεκινήσει μία εκπληκτική νουμεράδα παίρνοντας στη σειρά όλα τα κόμματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ώσπου τώρα πια κατέληξε μία ακόμη άχρηστη «αρμόδιακάτι» που ανακαλύπτει τις χαρές του νεοφιλελευθερισμού.
«Θα πρέπει να σταματήσει ο δημόσιος τομέας να καταπίνει το οξυγόνο της οικονομίας και να απελευθερωθούν οι υπηρεσίες», δήλωσε περήφανη σε συνέντευξή της η Μαρία Δαμανάκη; Ποια; Η....
γυναίκα που: ήταν βουλευτίνα από το 1977 έως το 1993…. Και υποψήφια Δήμαρχος Αθηνών (1994 και 1998) και επικεφαλής της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου, τουτέστιν κομματικό καλοπληρωμένο στέλεχος, αλλά και αμειβόμενη από το Κράτος για την παρουσία της στα δημοτικά συμβούλια…. Και πάλι βουλευτίνα από το 2000 έως το 2009…. Και Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το 2010 έως σήμερα.
Πόσα ένσημα έκανε η «πασιονάρια» Μαρία στον ιδιωτικό τομέα και ένιωσε να της καταπίνει το οξυγόνο ο δημόσιος τομέας; Αν την «πασιονάρια» Μαρία, της έκλεψε οξυγόνο το Δημόσιο που τόσα χρόνια την καλοταΐζει, τί να πει ο μεροκαματιάρης που δεν ξέρει τι του ξημερώνει; Τι να πει ο καταστηματάρχης που δεν έχει να πληρώσει το ασφαλιστικό κωλοταμείο του;
Κι έρχεται τώρα η «πασιονάρια» Μαρία, η ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, να πει στον άνεργο και τον καταστηματάρχη που βρίσκεται λίγο πριν το λουκέτο, ότι «πρέπει να απελευθερωθούν οι υπηρεσίες του Δημοσίου». Ποιες υπηρεσίες άραγε έχει σε αποκλειστικότητα το Δημόσιο; Δεν υπάρχουν ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές; Δεν υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία; Δεν υπάρχουν ιδιωτικά ΚΤΕΟ; Δεν υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες που αναλαμβάνουν τα δημόσια έργα; Δεν υπάρχουν ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες; Ή μήπως υπάρχουν πλέον δημόσιες τράπεζες; Δεν είναι όλες ιδιωτικές;
Λένε πως από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Εμείς τη μάθαμε όλη την αλήθεια από τη Μαρία Δαμανάκη κι ας αποφασίσει ο καθένας τι ακριβώς είναι η «Μαρία του Πολυτεχνείου». Η ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού μίλησε ανοιχτά και όχι με μισόλογα. Το «Θα πρέπει να σταματήσει ο δημόσιος τομέας να καταπίνει το οξυγόνο της οικονομίας και να απελευθερωθούν οι υπηρεσίες» ένα μόνο σημαίνει: Να καταργηθούν εντελώς οι υπηρεσίες που προσφέρει το δημόσιο.
Τουτέστιν, καθόλου δημόσια νοσοκομεία, καθόλου δημόσια σχολεία, καθόλου ασφαλιστικά ταμεία, καθόλου κράτος Πρόνοιας. Αυτό ονειρεύεται η Μαρία ντε λα Στουρνάρα μαζί με το υπόλοιπο λεφούσι νεοταξιτών που μας έλαχε. Αυτή την πραγματικότητα ετοιμάζουν για τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη, τον καταστηματάρχη που κατεβάζει τα στόρια σιγά – σιγά, αν δεν τα έχει κατεβάσει ήδη.
Οι τράπεζες που μας αφανίζουν, οι μεγαλοεργολάβοι που αφήνουν τους οδηγούς να σκοτώνονται στους κωλόδρομους που ανέλαβαν να φτιάξουν αλλά δεν έβαλαν ούτε χαλίκι ενώ πληρώνονται κανονικά τα διόδια, οι ασφαλιστικές εταιρείες που βαράνε κανόνια για την πλάκα τους αφήνοντας ανασφάλιστα χιλιάδες αυτοκίνητα, ή οι άλλες που δήθεν ασφαλίζουν ανθρώπους αλλά αν αρρωστήσεις σοβαρά θα βρουν το παραθυράκι για να μη σε πληρώσουν όσα δικαιούσαι, είναι το όνειρο της Μαρίας της Βρυξελιώτισσας.
Μέσα από την κοσμάρα που ζει, η Μαρία ντε Σάλλα, μας αποκάλυψε όλα αυτά που προσπαθούν να αποκρύψουν οι υπόλοιποι κάτω από μύθους περί ανάπτυξης και αγορών. Αυτά είναι και σε όποιον αρέσουν. Οι υπόλοιποι μπορούμε να ξεσηκωθούμε ή να τα υποστούμε αδιαμαρτύρητα. Πιο ξεκάθαρα δε γίνεται. Ευχαριστούμε για την πληροφόρηση, Μαρία Ολμπράιτ (που τη θυμήθηκα τώρα αυτήν;).