Τα μεταξωτά εσώρουχα…

Της Βάλιας Μπαζού

…Θέλουν και επιδέξιους κ#%&$ς. Γιατί ο τρόπος που κάθε χώρα επιλέγει να αξι­οποιήσει τα «κουφάρια» της είναι ο πλέ­ον ενδεικτικός για το εάν µπορεί να κάνει ένα βήµα εµπρός ή ένα άλµα στο κενό. Γιατί ο τρόπος που σχεδιάζει, ο τρόπος που φλερτάρει µε το µέλλον, και όχι µε τη στιγµή, είναι ένδειξη του πώς αντιλαµβάνεται τις έννοιες ανάπτυ­ξη, εκσυγχρονισµός, µεταρρυθµί­σεις. Και έχω δυο παραδείγµατα µε δυο «κουφάρια», ένα ελλη­νικό και ένα ιταλικό.
Το εγχώριο «κουφάρι» εί­ναι το Ελληνικό, τα 6.000 στρέµµατα µαζί µε την παραλιακή ζώνη που εδώ και χρό­νια χάσκουν ανεκµε­τάλλευτα. Και το ιταλικό µια παροπλισµένη γέφυρα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση επέλε­ξε να κατασκευάσει στην πιο ακριβή αστική γη της Ευρώπης ένα τέρας…
Σπίτια, εµπορικά κέντρα, καζίνο, ουρανοξύστη και ό,τι άλλο κατέβει στο κεφάλι του επίδοξου επενδυτή. Η κυβέρ­νηση επέλεξε να καθορίσει τους όρους δόµησης, τις χρήσεις γης και τους όρους κάλυψης µε νόµο, τον οποίο έβαλε σε δηµόσια διαβούλευση για έξι ηµέρες!
Η κυβέρνηση επέλεξε να χαλαλίσει τη µεγαλύτερη ελεύθερη γη της Ευρώπης, χωρίς κανέναν σχεδιασµό, χωρίς βέβαια αρχιτεκτονικό διαγωνισµό, χωρίς καµιά προβολή στο µέλλον. Επέλεξε, δηλαδή, και µάλιστα σε υπερθετικό βαθµό, απλώς να πατήσει πάνω στα δοκιµα- σµένα βήµατα που κατέστρε­ψαν τις ελληνι­κές πόλεις.
Στην Ιταλία, το στοίχηµα ήταν µη­δαµινό σε σχέση µε το στοίχηµα της αξι­οποίησης του Ελληνι­κού. Ήταν απλώς µια παρο­πλισµένη γέφυρα 20 χιλιοµέτρων που ήθελαν να την εκσυγχρονίσουν. Και τα… κορόιδα οι Ιταλοί έκαναν αρχιτεκτο­νικό διαγωνισµό και ζήτησαν νέες ιδέες, προτάσεις που να ανοίγουν ένα παράθυ­ρο στο µέλλον. Και το αποτέλεσµα ήταν άκρως εντυπωσιακό. Για παράδειγµα, η πρόταση των Francesco Colarossi, Giovanna Saracino και Luisa Saracino - που παρουσιάζουµε σε αυτό τεύχος - για τη µετατροπή της γέφυρας σε έναν ηλιακό και αιολικό δρόµο που δεν θα συνδέει µόνο τις περιοχές Bagnera και Scilla, αλλά θα παράγει συγχρόνωςενέργεια για την κάλυψη των αναγκών σε ηλεκτρισµό 15.000 σπιτιών!
Η πρό­ταση, χάρµα αισθητικής, εκµεταλλεύεται στο έπακρο τη σύγχρονη πράσινη τεχνολογία και τα σύγχρονα πράσινα υλι­κά. Μια γέφυρα που, αντί για άσφαλ­το, θα έχει πλέγµα ηλιακών κυψελών και στα διαστήµατα µεταξύ των πυ­λώνων της, ανεµογεννήτριες. Εάν ο εκσυγχρονισµός µιας γέφυρας 20 χιλιοµέτρων µπορεί να ιντριγκάρει σε τέτοιο βαθµό αρχι­τέκτονες και designers, ας φανταστούµε πόσο µεγά­λη ευκαιρία χάνεται για την Αθήνα, τους πο­λίτες της και τους επιστήµονές της.       ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ