Δύο παραδείγματα, που μπορεί να μην αποτελούν την αιτία της κρίσης, εξηγούν όμως τον τρόπο που δουλεύει χρόνια αυτή η χώρα. Το πρώτο έχει να κάνει με τις έρευνες που αφορούν τους υδρογονάνθρακες. Είναι πολλές οι προσδοκίες που έχουν επενδυθεί, καθώς υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Ελληνικό υπέδαφος.....
Ειδικώς μετά την επιβεβαίωση πως στη γειτονική Κύπρο και το Ισραήλ, υπάρχουν προς εκμετάλλευση τεράστια ενεργειακά αποθέματα, αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων.
Υπάρχουν εκτιμήσεις ειδικών, που αναφέρουν πως νοτίως της Κρήτης κάτω από τον πυθμένα της Μεσογείου, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα, στα όρια της βεβαιότητας, για την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Απόδειξη «πως κάτι τρέχει» είναι η συμμετοχή στο σχετικό διαγωνισμό των οκτώ μεγαλυτέρων εταιριών διεθνώς, που ειδικεύονται στις έρευνες και η διάθεσή τους να επενδύσουν στις έρευνες, δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Το ίδιο ισχύει και για άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου, που είτε ξεκίνησαν, είτε πρόκειται να ξεκινήσουν έρευνες.
Γιατί τώρα;- θα ρωτήσει κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος. Γιατί τώρα ξυπνήσαμε από τον συβαριτισμό και την αμεριμνησία μας, είναι η απάντηση, Από το 1999 που έγιναν κάποιες τελευταίες γεωτρήσεις στη ΒΔ Πελοπόννησο και την Αιτωλοακαρνανία, έως το 2011, η χώρα είχε ξεχάσει και αδιαφορούσε για το ενδεχόμενο να διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Υπήρξε απόλυτη απραξία με ευθύνη των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Άλλωστε ποτέ μέχρι σήμερα, όπως λένε οι ειδικοί, δεν έγινε στην Ελλάδα συστηματική έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αν οι έρευνες δεν είχαν σταματήσει πριν 10- 12 χρόνια και κάναμε αυτά τα οποία συζητάμε σήμερα, ίσως τώρα να μιλούσαμε με διαφορετικούς όρους. Η Κύπρος ξεκίνησε τις σχετικές έρευνες το 2002, για να βρει οκτώ χρόνια μετά φυσικό αέριο.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι μεν ελάχιστης οικονομικής σημασίας σε σχέση με το προηγούμενο, αποτελεί όμως εμβληματικό μνημείο ανικανότητας και αδιαφορίας των τελευταίων κυβερνήσεων. Η λεγόμενη Ολυμπιακή κληρονομιά! Πανάκριβες εγκαταστάσεις, φτιαγμένες με τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού, παραμένουν οκτώ χρόνια τώρα αναξιοποίητες, κλειστές και εγκαταλελειμμένες.
Ρημαγμένα, λεηλατημένα και βρώμικα κτίρια και αθλητικές εγκαταστάσεις, έχουν εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου που επιταχύνει την απαξίωσή τους. Στολίδια κάποτε, σκουπίδια σήμερα. Κανένας δεν αγχώθηκε, κανένας δεν παραιτήθηκε, κανένας δεν φταίει. Και από το ένα και από το άλλο παράδειγμα, μπορεί να βγάλει κανείς χρήσιμα συμπεράσματα.
Δεν είναι ασφαλώς οι αιτίες που χρεοκόπησε η χώρα. Είναι όμως η απόδειξη της ένδειας και της ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού που διαχειρίστηκε τα κοινά και που προσδοκούμε σήμερα να μας σώσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου