Πέθανε την περασμένη εβδομάδα η κόρη του Ιωσήφ Στάλιν. Η Σβετλάνα Αλιλούγιεβα άφησε την τελευταία της πνοή στη φτώχεια και την αφάνεια σε κάποιο γηροκομείο της Αμερικής, όπου είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο πριν από χρόνια. Είχε αποκηρύξει την ιδεολογία του πατέρα της και είχε ασπαστεί το φιλελευθερισμό. Οσο και αν προσπάθησε να απαλλαγεί, το όνομα «Στάλιν» την ακολούθησε σαν φάντασμα παντού. Στα απομνημονεύματά της περιγράφει την ευφυΐα και την παράνοια του πατέρα της. Ανάμεσα στα άλλα, διηγείται με λεπτομέρεια τη σκηνή του θανάτου του Στάλιν, όπου ήταν παρούσα....
«Το πρόσωπό του είχε χάσει το χρώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν αγνώριστα. Στην κυριολεξία πνιγόταν την ώρα που εμείς βλέπαμε. Η αγωνία του θανάτου ήταν φρικτή. Την τελευταία στιγμή άνοιξε τα μάτια του. Ηταν ένα τρομερό βλέμμα, τρελό ή οργισμένο και γεμάτο από το φόβο του θανάτου. Ξαφνικά οι ρυθμοί της αναπνοής του άλλαξαν. Σήκωσε το αριστερό του χέρι. Μια νοσοκόμα το εξέλαβε ως χαιρετισμό. Ηταν σαν να έδειχνε κάπου προς τα πάνω ή σαν να μας απειλούσε όλους. Το επόμενο λεπτό, το πνεύμα του, έπειτα από μια τελευταία προσπάθεια, ξεριζώθηκε από το σώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν χλομά, γαλήνια, όμορφα, ατάραχα».
Το τέλος ενός τυράννου που είναι υπεύθυνος για το θάνατο 20 εκατομμυρίων ανθρώπων και τον εκτοπισμό 28 εκατομμυρίων άλλων, από τους οποίους 18 εκατομμύρια φυλακίστηκαν στα γκουλάγκ. Στη βαριά κρίση που περνάμε, κάποιοι αρχίζουν και αναρωτιούνται εάν μπορεί να εμφανιστούν στην Ευρώπη ξανά παρανοϊκοί τύραννοι, όπως εκείνοι του περασμένου αιώνα. Εάν η Ευρώπη καταρρεύσει και επικρατήσει το χάος και η εξαθλίωση, σίγουρα θα υπάρξει υπερπροσφορά «σωτήρων». Αγροίκοι ή αστοί, γραφικοί και «σοβαροί», ρομαντικοί και παρανοϊκοί, αριστεροί και δεξιοί, επαγγελματίες της επικοινωνίας και ερασιτέχνες στρατηγοί, θα απευθυνθούν στα φοβισμένα πλήθη, στο όνομα του λαού, του περιούσιου έθνους ή της τάξης. Θα πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, θα υποσχεθούν λύσεις ριζικές, απλές, γρήγορες, πεντακάθαρες. Οι «σωτήρες» γνωρίζουν ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να παραλογίζονται παρά να σκεφτούν νηφάλια, να μισούν παρά να συμβιώνουν. Ξαναδιαβάζοντας την ευρωπαϊκή ιστορία του περασμένου αιώνα, βλέπεις ότι τύραννοι και τυραννίσκοι γεννιούνται σχετικά εύκολα, αλλά ξεψυχάνε πολύ δύσκολα... Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
«Το πρόσωπό του είχε χάσει το χρώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν αγνώριστα. Στην κυριολεξία πνιγόταν την ώρα που εμείς βλέπαμε. Η αγωνία του θανάτου ήταν φρικτή. Την τελευταία στιγμή άνοιξε τα μάτια του. Ηταν ένα τρομερό βλέμμα, τρελό ή οργισμένο και γεμάτο από το φόβο του θανάτου. Ξαφνικά οι ρυθμοί της αναπνοής του άλλαξαν. Σήκωσε το αριστερό του χέρι. Μια νοσοκόμα το εξέλαβε ως χαιρετισμό. Ηταν σαν να έδειχνε κάπου προς τα πάνω ή σαν να μας απειλούσε όλους. Το επόμενο λεπτό, το πνεύμα του, έπειτα από μια τελευταία προσπάθεια, ξεριζώθηκε από το σώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν χλομά, γαλήνια, όμορφα, ατάραχα».
Το τέλος ενός τυράννου που είναι υπεύθυνος για το θάνατο 20 εκατομμυρίων ανθρώπων και τον εκτοπισμό 28 εκατομμυρίων άλλων, από τους οποίους 18 εκατομμύρια φυλακίστηκαν στα γκουλάγκ. Στη βαριά κρίση που περνάμε, κάποιοι αρχίζουν και αναρωτιούνται εάν μπορεί να εμφανιστούν στην Ευρώπη ξανά παρανοϊκοί τύραννοι, όπως εκείνοι του περασμένου αιώνα. Εάν η Ευρώπη καταρρεύσει και επικρατήσει το χάος και η εξαθλίωση, σίγουρα θα υπάρξει υπερπροσφορά «σωτήρων». Αγροίκοι ή αστοί, γραφικοί και «σοβαροί», ρομαντικοί και παρανοϊκοί, αριστεροί και δεξιοί, επαγγελματίες της επικοινωνίας και ερασιτέχνες στρατηγοί, θα απευθυνθούν στα φοβισμένα πλήθη, στο όνομα του λαού, του περιούσιου έθνους ή της τάξης. Θα πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, θα υποσχεθούν λύσεις ριζικές, απλές, γρήγορες, πεντακάθαρες. Οι «σωτήρες» γνωρίζουν ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να παραλογίζονται παρά να σκεφτούν νηφάλια, να μισούν παρά να συμβιώνουν. Ξαναδιαβάζοντας την ευρωπαϊκή ιστορία του περασμένου αιώνα, βλέπεις ότι τύραννοι και τυραννίσκοι γεννιούνται σχετικά εύκολα, αλλά ξεψυχάνε πολύ δύσκολα... Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου