Κλείνουν τρία χρόνια ουσιαστικής κρίσης - όχι μόνο οικονομικής, αν υπολογίσει κανείς την έναρξη της στη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Ο κόσμος αλλάζει. Ραγδαία, θεαματικά, ο 21ος αιώνας γυρίζει ακόμα μια φορά σελίδα. Ολόκληρη η ευρωζώνη, ακόμα και η Γερμανία, απειλείται από τους οίκους αξιολόγησης. Άρα οι συμφωνίες και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις μεταξύ Μέρκελ και Σαρκοζί δεν πείθουν τις αγορές - η κυρία πήγε στη συνάντηση με τις απειλές των εταίρων της, που εκφράζουν ως Χριστιανοκοινωνιστές το χειρότερο ή ως Φιλελεύθεροι το πιο “ταλιμπάν” κομμάτι του γερμανικού εκλογικού σώματος, οτι θα αποχωρήσουν αν δεχτεί το ευρωομόλογο. Τώρα λοιπόν, ή θα πάρετε σοβαρά μέτρα στην κατεύθυνση της ενοποίησης της Ευρώπης ή δεν θα πάρετε. Ή θα εγκαταλείψετε το εθνικό συμφέρον για χάρη του υπερεθνικού κολοσσού ή θα υποστείτε τις συνέπειες. Η αρπακτική και ληστρική φύση του ανθρώπου πολλές φορές ωθεί τα πράγματα προς την αναπόφευκτη λύση. Ή προς την καταστροφή, κανείς δεν ξέρει...
Ο κόσμος αλλάζει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως γίνονται για πρώτη φορά ο ουσιαστικά καλύτερος φίλος της Ελλάδας. Αν ο Ομπάμα, ο σημαντικότερος ηγέτης που ανέδειξε ο δυτικός κόσμος τα τελευταία χρόνια, καταφέρει να επιβληθεί και πάλι, μιας δυνατής αλλά διασπασμένης και χωρίς ηγετική φιγούρα, αμερικανικής δεξιάς. Προς το παρόν, απέναντι στις στενόμυαλες και συντηρητικές ευρωπαϊκές ηγεσίες (ω του θαύμετος, Μπερλουσκόνι δεν υπάρχει πια ως γαρνιτούρα), μόνο αυτός και ο “παλιός είναι αλλιώς” (σοσιαλδημοκράτης, για να μην ξεχνιόμαστε) Χέλμουτ Σμιτ στηρίζουν έμπρακτα τη διέξοδο για την Ελλάδα και την ευρωζώνη. Ακόμα και τα νέα από τη Ρωσία έχουν μια θετική αύρα, ο ολοκληρωτικός Πούτιν, εκφραστής του μαφιόζικου νεοπλουτικού καπιταλισμού, έχασε δεκαπέντε μονάδες - αν και επωφελούνται οι αρτηριοσκληρωτικοί νοσταλγοί του κομμουνιστικού παρελθόντος.
Αλλά πάλι, ο κόσμος δεν αλλάζει. Στην Ελλάδα, μετά την εξασφάλιση της έκτης δόσης, επανήλθαμε στις γνωστές εσωστρεφείς αψιμαχίες, λες και έχουμε πειθώρια χρόνου, να μην κάνουμε “μια μεταρρύθμιση την ημέρα”. Η Νέα Δημοκρατία κάνει ακόμα μια κωλοτούμπα για τις εκλογές, στριμωγμένη από τα πράγματα, ενώ βουλευτές της διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους οτι δεν είναι στην κυβέρνηση (για το πρόβλημα της FYROM, που μας κληρονόμησε ο νυν αρχηγός και χειρίστηκε ο προηγούμενος - και για το οποίο δικαιώθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης - μιλιά). Στο ΠΑΣΟΚ τρώγονται για την επόμενη μέρα, με τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη να παριστάνει οτι δεν είχε καμία συμμετοχή στα δύο χρόνια διακυβέρνησης του “αποτυχημένου Παπανδρέου” - άλλωστε το είχε πει παλιότερα “είναι τιμή μας που έχουμε τον κύριο Φωτόπουλο στην παράταξη μας”. Η Εύα Καϊλή διαμαρτύρεται για την περιφρόνηση που έλαβε το πολιτικό της διαμέτρημα, αφού της επιτρέψαμε να το έχει, όπως και το δημοσιογραφικό. Η ακροδεξιά - αφού κι αυτής της το επιτρέψαμε - βάζει “τον άντρα της με τους πραματευτάδες”, θέλοντας να συναντηθεί με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί να τιμήσουμε τη μνήμη του Γρηγορόπουλου, με διαδηλώσεις “κατά του μνημονίου”...
Αυτός ο Νοέμβρης ήταν ο πιο άνυδρος των τελευταίων 70 ετών, στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας. Οι άνθρωποι της πόλης τείνουμε να το ξεχνάμε, πόσο η φύση υποφέρει χωρίς νερό, όταν και η ίδια η πόλη χρειάζεται το “ξέπλυμα” από τους ρύπους της, τη ζωή για το πράσινο της. Αλλά και στην παραγωγή ιδεών ήταν ο πιο άνυδρος - που πήγαν όλοι αυτοί οι “αγανακτισμένοι”, αυτοί που διψούν για αλλαγή του πολιτικού συστήματος; Θα εκραγούν, ως συνήθως, στους δρόμους με αφορμή κάποιο γεγονός, παράγοντας μηδενικά βήματα προς τα εμπρός. Πού είναι οι νέες προτάσεις, οι ζυμώσεις, τα νέα πρόσωπα; Πού είναι η έμπρακτη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή, πέρα από τις περικοπές μισθών (που κάνουν, αποτελεσματικά όπως φαίνεται, απεχθές το δημόσιο στους νέους) και τον (σχετικό) περιορισμό της αδράνειας του νεοπλουτισμού μας;
Ο κόσμος αλλάζει, όσο εμείς δεν αλλάζουμε τον δικό μας. Ναι, υπάρχουν και καλά νέα, από μέσα. Αλλα για να μην είναι εξαίρεση, πρέπει αδιάκοπα και άκοπα, να αλλάζουμε τον δικό μας κόσμο από μέσα. Τότε, ίσως, μπορεί να προλάβει τον υπόλοιπο... Toυ Προκοπη Δουκα your painted smile
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου