Η τυραννία του οικονοµολόγου

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ                               «Την άνοιξη εκείνη λεφτά δεν είχαµε. Πέφταµε να κοιµηθούµε ως εργαζόµενοι και δεν ξέραµε αν θα ξυπνήσουµε άνεργοι. Οµως τα πράγµατα δεν ήσαν δα και τόσο άσχηµα. Αν µη τι άλλο, είχαµε την ευκαιρία, την τύχη για την ακρίβεια, να παρακολουθούµε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το µέλλον µας.

Γύρω µας διάφοροι άνθρωποι µιλούσαν για την αναδιάρθρωση. Εµβριθείς οικονοµικοί επιστήµονες, πρωθυπουργοί, υπουργοί και υφυπουργοί στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης, δηµοσιογράφοι, πρόσφεραν γενναιόδωρα τις γνώσεις τους προς τέρψιν και συµµόρφωσιν ηµών των αναξιοπαθούντων.

∆εν καταλαβαίναµε και πολλά, όµως αυτό δεν έχει σηµασία. ∆εν χρειάζεται να ξέρεις τι ακριβώς σηµαίνει αναδιάρθρωση ολόγυµνη ή µισοντυµένη, επείγουσα ή καθυστερηµένη. Αύριο, µεθαύριο, του χρόνου, τι είναι ένας χρόνος µπροστά στην αιωνιότητα; Σηµασία έχει το ταξίδι, που λέει και ο ποιητής, οι γνώσεις, οι εµπειρίες, τα πολλά καλοκαιρινά πρωινά, τα άφθονα µυρωδικά.....


Κι από τέτοια άλλο τίποτε. Είναι ωραίο να ακούς κάποιον να σου λέει πως επιτέλους ήρθε η ώρα να σου πει την αλήθεια, αυτή την αλήθεια που υποτίθεται σου έλεγε µέχρι προχθές, τώρα όµως ήρθε η ώρα να σ’ την πει…».

Γιατί µη µου πείτε ότι εσείς έχετε καταλάβει πού βγάζει όλη αυτή η ακατάσχετη φλυαρία περί τα οικονοµικά. Εντάξει, θα µου πείτε, αν µη τι άλλο, διαπιστώσαµε πως αυτός ο τόπος διαθέτει πλούσια οικονοµική σκέψη, πως ανάµεσά µας κυκλοφορεί µια ολόκληρη φυλή από οικονοµολόγους, αναλυτές, ειδήµονες έτοιµους να διαγνώσουν την κατάντια µας.

Και µας καταδυναστεύουν. Οπως σε καταδυναστεύει ο κύριος φιλόλογος τη στιγµή που εσύ θέλεις να καταλάβεις τι λέει ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη» κι αυτός, µε τον δείκτη της δεξιάς προτεταµένο, σου υπενθυµίζει πως ανάλυσες λάθος την αναφορική µετοχή. Η πολιτική ζωή είναι ένα απέραντο φιλολογικό καφενείο όπου όλοι διαπιστώνουν και κανείς δεν αποφασίζει.

Πέρυσι, τέτοια εποχή, όλη η Ελλάδα συζητούσε για το ∆ΝΤ και την ευρωπαϊκή της σωτηρία και φέτος συζητάει για την αναδιάρθρωση. Στο ενδιάµεσο συνέχισε να συζητάει πότε για τον ευρωπαϊκό µηχανισµό διάσωσης, πότε για το ∆ΝΤ, πότε για την αναδιάρθρωση.

Και συνεχίζει να συζητάει περιµένοντας.

Τι περιµένει;

Κάποιους που να µπορούν να αποδείξουν πως αυτός ο τόπος δεν είναι απλώς µια Ανώνυµη Εταιρεία που έπεσε έξω, οπότε καλά θα κάνουµε να την κλείσουµε. Κάποιους που θα µπορούν να τον απαλλάξουν απ’ την τυραννία του οικονοµολόγου, του σοφολογιότατου της κρίσης. Κάποιους που θα καταλάβουν επιτέλους πως όλες αυτές οι ατελείωτες συζητήσεις είναι ένα κακοπαιγµένο πολιτικό κατενάτσιο, η τελευταία γραµµή άµυνας του υποψήφιου αυτόχειρα.

Μη µου πείτε ότι εσείς έχετε καταλάβει πού βγάζει όλη αυτή η ακατάσχετη φλυαρία περί τα οικονοµικά           TA NEA