Διάλογος

-Μια μέρα
θα με περιμένεις;

-θα σε περιμένω
χρόνους πολλούς θα περιμένω

θ’ ανατείλω
ως τ’ ακροδάχτυλα του εαυτού σου
θα το αντέξεις;

-θα το αντέξω.....

τ’ ακροδάχτυλα γλύφοντας
στης ανατολής το χρώμα
στους αφόρητους λυγμούς
εσύ αγόρι
με των δελφινιών την φωνή
θα τον αντέξεις
τον πόνο τον αρχαίο;

δεν είναι όλο τούτο
πες μου
ένας αφόρητος λυγμός;

-λυγμός αφόρητος
τα μάτια τα βγαλμένα
οι άδειες κόγχες
που αιμορραγούν
μην αποδράσεις ποτέ 

- ψιθύριζες τα βράδια

-μα μήπως η απόδραση
λύτρωση δεν είναι
σαν έντρομη ξυπνώ
νοιώθοντας πως κανείς δεν υπήρχε
για να δεθεί αιώνια μαζί μου;                   Βικυ Δερμανη     ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ