Ξέρετε στην Ελλάδα μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έχουμε κάνει ένα μεγάλο λάθος φίλοι μου. Εννοώ εμείς οι απλοί άνθρωποι. Οι κυβερνήσεις μας που καθόντουσαν στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων είτε για θέματα εθνικά, είτε οικονομικά δεν αντιμετωπίσθηκαν ποτέ όπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της δύσης. Γιατί οι επικυρίαρχοι ήξεραν πως απέναντί τους δεν έχουν απλά έλληνες κυβερνώντες της ίδιας ιδεολογίας με τους οποίους συνεργάζονταν. Ηξεραν πως απέναντί τους ήταν δοσίλογοι της κατοχής που είχαν λερωμένη τη φωλιά τους με εθνική προδοσία και που ουδέποτε θα μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι σε κανέναν. Σκυφτοί, με τη στάμπα του προδότη στη πλάτη, του Εφιάλτη που κανείς ούτε εκτιμάει ούτε θεωρεί ότι πρέπει να συζητήσει μαζί του με δίκαιους όρους.....
Οι άγγλοι και ύστερα οι αμερικάνοι ήξεραν πως από κάτω ήταν ο στρατός τους. Διοιηκούσαν εκείνοι που τους γλύτωσαν το εκτελεστικό απόσπασμα και που υποσχέθηκαν να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μην δυσαρεστήσουν ποτέ τα αφεντικά τους. Μην ψάχνετε λοιπόν μάταια να βρείτε γιατί η Ελλάδα ξεπουλήθηκε μόνιμα γιατί τάχα δεν ήξεραν να κάνουν καλά τη δουλειά τους και έσφαλαν οι κυβερνώντες. Εκαναν πολύ καλά αυτό ακριβώς που τους είχε δοθεί εντολή να κάνουν. Γιατί ένα κιχ να κάνανε θα έβγαινε στη φόρα όλη η βρώμα. Και τους προδότες πολλοί χρησιμοποίησαν αλλά ούτε τους εκτίμησαν ούτε τους θεώρησαν άξιους ποτέ.
Οι γερμανοί, οι γάλλοι, οι ιταλοί, οι άγγλοι έχουν να απολογηθούν στους λαούς τους για ότι κάνουν. Εχουν ξεκαθαρίσει τι συνέβει και έχουν στοχοποιήσει τους υπαίτιους των συμφορών τους ή της νίκης τους. Εμείς δεν ξεκαθαρίσαμε ποτέ τι συνέβη. Και ποτέ οι "σύμμαχοι" δεν μας θεώρησαν αντάξιους στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Βγήκαμε από ένα πόλεμο νικητές και μετατρέψαμε τη νίκη μας σε εθνική ντροπή. Στιγματίστηκαν οι επόμενες γενιές με ένα μίσος που κρατάει μέχρι σήμερα. Οι σύμμαχοι φτιάχναν τις αστικές τους δημοκρατίες και χτίζανε τα κράτη τους από την αρχή κι εμείς γεμίζαμε ένα ολόκληρο κράτος από χωροφύλακες και χαφιέδες που είχαν εντολή να διαφυλάξουν τους δοσίλογους της κατοχής μην τυχόν και πάθουν τίποτα.
Υπάρχει μια περιφρόνηση με το τρόπο που μας κοιτάνε. Κι αυτή η περιφρόνηση ίσως προέρχεται από ακριβώς αυτό το γεγονός. Πως μας βλέπουν χρόνια τώρα να σερνόμαστε πίσω από εκείνους που ξεπούλησαν τη πατρίδα και το λαό της και σαν καραγκιοζάκια αρμενίζαμε μέχρι πριν από λίγο καιρό τα σημαιάκια χτυπώντας παλαμάκια. Μας κοίταζαν να είμαστε φίλαθλοι και όχι πολίτες. Κοιμισμένοι πίσω από τα παραμύθια που μας έλεγε όποιος ερχόταν στην εξουσία και ίσως τότε σκέφτηκαν πως όντως θα ήμασταν πολύ εύκολο πειραματόζωο για τη νέα τάξη πραγμάτων. Ημασταν περήφανοι να στοχοποιούμε τους συμπολίτες μας και να βρίζουμε ο ένας τον άλλον. Βλέπαμε χωρίς καμιά ενοχή διάφοα εγκλήματα να διαπράττονται και χορεύαμε και τσάμικο για να το γλεντήσουμε. Δεν βάλαμε ποτέ το μυαλό μας κάτω να κάνουμε τους απαραίτητους συνειρμούς για να ενώσουμε το νήμα της ιστορίας και να καταλάβουμε επί τέλους πόσο επικίνδυνη ήταν η άρχουσα τάξη στη χώρα μας. Πόσο ανθέλληνες και πόσο ξεπουλημένοι ήταν.
Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ απελευθέρωση. Δεν υπήρξε ποτέ ανάκτηση της αξιοπρέπειας. Δεν μπορέσαμε να πανηγυρίσουμε τους αγώνες μας και τις νίκες μας. Δεν μπορέσαμε να τιμήσουμε τους ήρωες. Και πολύ περισσότερο δεν κατορθώσαμε ποτέ να τιμωρήσουμε τους προδότες. Αρχίζω στα σοβαρά να πιστεύω πως η προχειρότητα που έγιναν όλα, ο τρόπος που μάθαμε να λειτουργούμε έτσι σπασμωδικά και αρπακόλα, δεν ήταν τίποτα άλλο από το τρόπο εκείνων που κάθε μέρα ζούσαν με το φόβο μήπως ξυπνήσει ο λαός και τους πάρει με τις πέτρες. Μάζευαν γρήγορα και πρόχειρα χρήμα, κάνανε τη μπάζα τους αγνοόντας τις επιπτώσεις, λαδώνανε, μιζάρανε, κλέβανε αδιάφοροι για την πρόοδο και την ανάπτυξη έστω καπιταλιστικού χαρακτήρα γιατί δεν ήταν καπιταλιστές, ούτε φιλελεύθεροι, ούτε σοφοί οικονομολόγοι που σχεδίαζαν το μέλλον.
Μαυραγορίτες ήταν. Που να έβγαινε στη φόρα η ιστορία του καθενός και το τι ακριβώς έχει κάνει σ΄αυτή τη πατρίδα τώρα ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Αλήθεια γιατί δεν βγήκαν ποτέ στη φόρα τα πράγματα στη πραγματική τους διάσταση? Ποιοι ήταν τελικά (και είναι) μπλεγμένοι σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι εξουσία και κρατάνε το στόμα τους κλειστό άπαντες? Ολοι μέσα στο κόλπο είναι τελικά?
Πριν από λίγο καιρό ο πατέρας μου ανεβαίνοντας στο χωριό συναντήθηκε στο καφενείο με ένα συγχωριανό του που σε εκείνες τις μαύρες εποχές ήταν στα αντίθετα στρατόπεδα. Ηπιαν ένα ποτήρι κρασί, γέροντες πια και κουρασμένοι. Ηταν η πρώτη φορά που αυτοί οι δυο κάθισαν στο ιδιο τραπέζι. Και σε κάποια στιγμή του λέει ο άλλος. Συνειδητοποιείς τι μας κάνανε? Δεν έχω τρόπο να γυρίσω το χρόνο πίσω ούτε μπορώ να τα σβήσω όλα με μια μολυβιά. Κι ο πατέρας μου του απάντησε, θα πεθάνουμε με το καυμό πως σταθήκαμε κι οι δυο κορόϊδα. Και βλέποντας τα εγγόνια μας να τραβάνε τα ίδια από εκείνους που βάλανε κι εμάς να φαγωθούμε. Οταν τον ρώτησα πως και μίλησε με αυτόν τον άνθρωπο (γιατί είχα ακούσει από διάφορες διηγήσεις τι είχε κάνει στο παρελθόν) ο πατέρας μου απλά μου χαμογέλασε και μου είπε. Ηταν ώρα πια να γίνει. Κρίμα να μην μπορούμε να δώσουμε και στους νέους να καταλάβουν τι είδαν τα δικά μας μάτια και πόσο σημασία έχει για τις δικές τους αποφάσεις να κατανοήσουν επί τέλους τι έγινε σ΄αυτό το τόπο. STEVENIKO
vasiliskos2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου