Του Νίκου ΜιχαηλίδηΗ εβδομάδα που διανύουμε είναι αφιερωμένη σε μια από τις σημαντικότερες μπάντες της ροκ μουσικής σκηνής. Την Τετάρτη 16 Μαρτίου οι Peace Frog θα δώσουν συναυλία αφιέρωμα στους Doors στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια παράσταση θα επαναληφθεί στις 18 και 19 στην Αθήνα. Ας θυμηθούμε όμως την ιστορία του συγκροτήματος και του θρυλικού τραγουδιστή του, James Douglas Morrison, ή απλά Jim. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 τέσσερις νεαροί αποφάσισαν να φτιάξουν ένα συγκρότημα με το όνομα The Doors, δεν φαντάζονταν πως θα περνούσαν στην Ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες μπάντες της rock.
Η μουσική τους έφτανε τη rock ένα βήμα παραπέρα, αλλά όσο εκρηκτικό και αν είναι το μείγμα, χρειάζεται ένα φιτίλι να το ανάψει. Το ρόλο αυτό έπαιξε ο εκκεντρικός τραγουδιστής του συγκροτήματος, Jim Morrison. Η μουσική των παιδιών από το Λος Άντζελες έφτανε σε άλλα επίπεδα. Προκλητικά σκοτεινή και μεταφυσικά αισθησιακή ήταν κάτι που δεν είχε ακουστεί στα clubs των ΗΠΑ. Οι στίχοι που πολλοί προέρχονται από ποιήματα του Jim Morrison αποτελούσαν χτύπημα στην καταπιεσμένη μικροαστική κοινωνία και στον παράλογο πόλεμο του Βιετνάμ......
Οι Doors είναι οι Ray Manzarek, Robbie Krieger, John Densmore, Jim Morrison. Ιδρύθηκαν το 1965. Οι τρεις πρώτοι είναι ακόμα εν ζωή, αλλά ο Morrison, το αστέρι του συγκροτήματος, πέθανε το 1971 πριν συμπληρώσει το 28ο έτος της σύντομης ζωής του.
Μυσταγωγία στη σκηνή
Την εποχή που τα περισσότερα γκρουπ της εποχής παρουσιάζονταν στην σκηνή με χαζά ασορτί κοστουμάκια, οι Doors είχαν κάνει την υπέρβαση. To χίπικο ντύσιμο παρέπεμπε στην πλήρη ελευθερία που είχαν βασικό θέμα τα τραγούδια τους.
Ωστόσο τη μεγάλη διαφορά έκανε ο Morrison. Ο αυτοαποκαλούμενος « Lizzard King», (βασιλιάς σαύρα), παρουσιαζόταν στη σκηνή με δερμάτινο παντελόνι και φαρδιά ζώνη, αλλά η σκηνική παρουσία- όπως θα λέγαμε σήμερα- ανέτρεπε τα πάντα.
Η θεατρικότητα του απογείωνε την έτσι και αλλιώς μυσταγωγική μουσική των Doors. Μπορούσε να μετατρέπει τον εαυτό του από άγγελο σε περιθωριακό αλήτη μόλις σε λίγα δευτερόλεπτα. Η μαγεία της παρουσίας του συνοδευόμενη από τη μουσική είχε τη δυνατότητα να υπνωτίσει το κοινό και να το μεταφέρει σε άλλη διάσταση.
Το συγκρότημα που λατρεύουμε να μισούμε
Ακόμα και στην αγνή δεκαετία του ΄60, το star system είχε απλώσει τα δίχτυα του στη μουσική. Ο Morrison δεν μπορούσε να το ασπαστεί, ήθελε απλά να απολαμβάνει αυτό που έκανε.
Οι συναυλίες είχαν την μορφή διαμαρτυρίας στο κατεστημένο της εποχής και φυσικά η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη. Γυμνές κοπέλες, ζευγάρια που ερωτοτροπούσαν αλλά και έντονο γιουχάισμα στους αστυνομικούς, που συμβόλιζαν την εξουσία, συνέθεταν στο σκηνικό των lives.
Ωστόσο οι Doors είχαν και φανατικούς εχθρούς που ακολουθούσαν το συγκρότημα στις συναυλίες του. Σχήμα οξύμωρο, όμως αληθινό. Στον Morrison άρεσε να προκαλεί. Μιλούσε απαξιωτικά για την κοινωνία, τους πολιτικούς και τα όργανα της τάξης. Μέχρι εκεί όλα ήταν καλά.
Το κοινό ενθουσιαζόταν και τον επευφημούσε. Όταν όμως άρχιζε να βρίζει με χυδαίους χαρακτηρισμούς το ίδιο του το κοινό, εκείνοι αντιδρούσαν και του ανταπέδιδαν τις ύβρεις, αλλά δεν έφευγαν από τη συναυλία. Πολλοί λένε ότι ο Morrison έβλεπε την συγκεκριμένη πράξη σαν κοινωνικό πείραμα.
Οι συλλήψεις και το Woodstock
Ο χαρακτήρας του Morrison τον οδήγησε έξι φορές στη σύλληψη του, ενώ οι δύο πιο γνωστές ήταν πάνω στην σκηνή. Τον Δεκέμβριο του 1967 στο New Heaven του Connecticut οι Doors έδιναν συναυλία. Ο Morrison είχε απομονωθεί με μία θαυμάστρια, όταν ένας αστυνομικός τους επιτέθηκε με τη δικαιολογία ότι ασελγούσαν σε δημόσιο χώρο. Ο Morrison δεν το ξέχασε και αφού τον «στόλισε» πάνω στη σκηνή, του πήρε το πηλίκιο και το πέταξε. Το παράδειγμα του ακολούθησε και το κοινό οδηγώντας την κατάσταση εκτός ελέγχου. Φυσικά συνελήφθη. Η σύλληψη περιγράφεται και στην ταινία "The Doors" του Oliver Stone.
Η δεύτερη είχε πολύ πιο σοβαρές επιπτώσεις στην πορεία του συγκροτήματος. Τον Μάιο του 1969 στην συναυλία στο Miami ο Morrison εμφανίστηκε μεθυσμένος στη σκηνή. Στο πλαίσιο της παράστασης του ρώτησε το κοινό αν θέλει να δει τα γεννητικά του όργανα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Morrison όντως έδειξε τα απόκρυφα του, κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ. Η δική συνεχίστηκε για αρκετό καιρό και δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι το θάνατο του.
Η δημοσιότητα που πήρε το θέμα είχε ως αποτέλεσμα να ακυρωθούν πολλές συναυλίες του συγκροτήματος. Είναι πλέον δεδομένο για αυτό το λόγο οι Doors δεν έπαιξαν στη μεγαλύτερη συναυλία της ιστορίας, το Woodstock.
Οι γυναίκες και ο γάμος με την «μάγισσα»
Ομολογουμένως ο Morrison ήταν ωραίος άντρας και σε συνδυασμό με την αναγνωρισιμότητα είναι πολλές επιτυχίες στο ωραίο φύλλο. Πολλές ιστορίες έχουν γραφτεί για την άστατη σεξουαλική ζωή του...
Ο ίδιος παραδεχόταν τις απιστίες του, αλλά εξέφραζε διαρκώς την αγάπη του στην «επίσημη» γυναίκα της ζωής του, την Pamela Courson. Ο Morrison είχε παντρευτεί, αλλά όχι με την Pamela. Σε μία Κέλτικη παγανιστική τελετή- ο ίδιος είχε ρίζες από την Ιρλανδία- παντρεύτηκε την «μάγισσα» Patricia Kennealy. Φυσικά ο γάμος δεν είχε καμία νομική ισχύ.
Το φινάλε και οι θεωρίες συνωμοσίας
Ο Morrison βρέθηκε νεκρός στις 3 Ιουλίου του 1971 στην μπανιέρα του διαμερίσματος του στο Παρίσι. Επίσημα πέθανε από καρδιακή προσβολή, θεωρία που μπορεί να ευσταθεί, καθώς- αν και μόνο 28 ετών- ο οργανισμών του είχε καταπονηθεί από την κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.
Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του είχε αποφασίσει να απομακρυνθεί από τα «φώτα» της δημοσιότητας και ζούσε στην πρωτεύουσα της Γαλλίας μαζί με την Pamela.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Morrison δεν πέθανε στο Παρίσι και απλά σκηνοθέτησε το θάνατο του για να ζήσει μια ήρεμη ζωή μακριά από τη μουσική. Οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής προβάλουν ένα σοβαρό επιχείρημα. Μόνο η σύντροφος του και ο γιατρός, που επιβεβαίωσε το θάνατο, είδαν τον Morrison νεκρό.
Οι υπόλοιποι είδαν ένα κλειστό φέρετρο. Μάλιστα έχει κυκλοφορήσει φωτογραφία στο διαδίκτυο που δείχνει τον Morrison όπως είναι σήμερα. Φυσικά βρίσκεται μαζί με τις υπόλοιπες φωτογραφίες του άρθρου.
Τον τάφο του Morrison στο Παρίσι επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι που αφήνουν από λουλούδια μέχρι μπουκάλια ουίσκι και τσιγάρα από χασίς. Nooz.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου