Του Γκασμεντ Καπλανι Είδα χθες το βράδυ στο Αλ Τζαζίρα τον Καντάφη. Το πρόσωπό του, το παραλήρημά του, τις χειρονομίες του, το Πράσινο Βιβλίο του, την σκηνή που είχε στήσει: τα ερείπια που παρέπεμπαν στις βόμβες των Αμερικανών.
Ο «Στρατηγός» Καντάφη ήρθε στην εξουσία το 1969 με ένα διάγγελμα στο ραδιόφωνο. «Οι στρατιωτικές δυνάμεις έδιωξαν το αρχαϊκό και αντιδραστικό καθεστώς» είπε τότε. Τώρα προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με ένα διάγγελμα στην τηλεόραση. Λέει πως δεν θα φύγει, πως θα πολεμήσει μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος του, καλεί όσους τον στηρίζουν να σκοτώσουν όσους θέλουν να τον διώξουν. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει με την Λιβύη. Δεν τον ενδιέφερε ποτέ.
Ο Μπεν Αλί και ο Μουμπάρακ ήταν κουρασμένοι δικτάτορες. Την τελευταία στιγμή φρόντιζαν να σώσουν τα «λάφυρα» που είχαν μαζέψει. Είχαν αίσθηση της έννοιας του «συμβιβασμού» που ο κάθε "ορθολογικός" τύραννος κρατά ως τελευταίο όπλο για την επιβίωσή του. Ο Καντάφη όχι. Εκείνος πιστεύει στα αλήθεια ότι είναι Θεός. Ότι είναι Πνεύμα. Ο Καντάφη δεν προσποιείται τον παρανοϊκό. Ο Καντάφη είναι παρανοϊκός.....
Αυτό που βλέπουμε δεν είναι το τέλος του. Όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει παράνοια της εξουσίας μπορούν να «αναγιγνώσκουν» τις χειρονομίες του Καντάφη. Να καταλάβουν ότι ετοιμάζει στον εαυτό του ένα τέλος επικών διαστάσεων. Έναν λουτρό αίματος που ο αραβικός κόσμος θα το θυμάται για αιώνες.
Ο Καντάφη είναι ένας βίαιος κλόουν που ξέρει πάντα να διαβάσει καλά το σενάριο. Όπως τότε που έγινε ίνδαλμα των αντι-ιμπεριαλιστών και των «Αριστερών» (τρομάρα τους!). Όταν έκλεισε τις αμερικανικές βάσεις, όταν εθνικοποίησε τις ξένες τράπεζες, όταν απαγόρευσε το αλκοόλ και τον χορό της κοιλιάς, όταν έδιωξε κακήν κακώς τους Ιταλούς της Λιβύης ως «απογόνους των αποικιοκρατών». Όταν κατάργησε τα κόμματα και την ευτελή αστική δημοκρατία: αυτό τον δόλο που η Δύση ρίχνει στους καταπιεσμένους λαούς για να τους εκμεταλλευτεί. Όταν καταργούσε τους μισθούς, έκαιγε το κτηματολόγιο για να δείξει ότι η περιουσία ανήκει στον λαό, όταν προσλάμβανε Αμαζόνες σωματοφύλακες, όταν αποτραβιόταν στην έρημο για να απαλλάσσει την ψυχή του από την εξάντληση και την διαφθορά της εξουσίας, όταν ονειρευόταν να γίνει βασιλιάς της Αφρικής, όταν έγραφε την Πράσινη Βίβλο του, αυτό το μαοϊκό μνημείο εφαρμοσμένης παράνοιας. Από αυτή την άποψη, οι λαϊκιστές όλου του κόσμου, από την Βενεζουέλα μέχρι την Ελλάδα χάνουν, αυτή την στιγμή, έναν πολύτιμο φίλο…
Το 2003 ο «λυσσασμένος σκύλος της Μέσης Ανατολής» μεταμορφώθηκε σε «καλό παιδί της Δύσης». Όταν κατάλαβε ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο Μπους και οι δικοί του έγιναν παρανοϊκοί, σαν και αυτόν, και δεν αστειεύονταν. Ότι μετά το Σαντάμ αισθάνθηκε ότι ερχόταν η σειρά του. Ο Καντάφη ξέρει να διαβάζει και να χειρίζεται την παράνοια της κάθε εξουσίας, σε Ανατολή και Δύση, προπαντός τις φοβίες και την ανεξάντλητη βρώμα αυτού του κόσμου. Χρησιμοποιώντας πότε την απειλή των ισλαμιστών, πότε αυτή των μεταναστών που θα «εισβάλλουν στην Δύση».
Φαίνεται πως οι μόνοι που δεν κατάφερε να εξαπατήσει είναι οι Λίβυοι. Τους οποίους έβλεπε απλά ως ντεκόρ. Όπως κάνει ο κάθε τύραννος με τον λαό του. Ήρθε η ώρα αυτός ο αιμοβόρος κλόουν να κατέβει από την σκηνή.... Υπάρχουμε….. Συνυπάρχουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου